Kraamvisite en wanneer bellen
We verwachten binnenkort ons eerste kindje en kunnen natuurlijk niet wachten tot de baby er is! 🥰
Graag willen we straks na de bevalling eerst wat tijd voor onszelf voordat er visite komt. We hebben nu met z'n tweeën afgesproken dat de eerste min. 48 uur voor ons nieuwe gezinnetje is.
Ik heb een aantal familieleden die nu al elke dag of meerdere keren per week een appje sturen hoe het gaat (onderliggend de hoop dat ik aan het bevallen ben en dat wel even laat weten, wat we dus niet gaan doen). Ook ben ik bij sommigen bang dat ze direct willen langskomen zodra ze horen dat de baby er is.
Daarom heb ik nu de neiging om de volgende dag of na +/- 24 uur te bellen met het geboortenieuws, zodat we tegen onze eigen ouders kunnen zeggen "jullie zijn morgen welkom om X uur" en broers en zussen mogen dan ook in de eerste week komen. Maar al het bezoek op afspraak en we willen niet dat onze ouders iedere dag langskomen. We willen ook dagen zonder bezoek inplannen.
Ook zijn er bepaalde regels die ik belangrijk vind, zoals handen wassen, de baby niet kussen, max. 2 personen tegelijk op bezoek, geen parfum op als je de baby wil vasthouden, privacy voor baby en mama als de baby verschoond of gevoed moet worden.
Ik ben bang om te moeten dealen met andermans verwachtingen en teleurstellingen, terwijl ik straks zelf al overloop van emoties en al het nieuwe en onbekende.
Wie heeft er tips voor rust in onze kraamtijd en hoe ik met al die verwachtingen om kan gaan?
Mija schreef op 23-06-2022 om 09:21:
Wat Jilzz zegt, is heel erg waar. Zelfs als ouders (vooral de moeders denk ik) zelf geen trauma’s hebben meegemaakt, zijn ze vaak toch behoorlijk gespannen over die bevalling. Mijn moeder en schoonmoeder in ieder geval allebei wel. Ik snap dat ook goed, het is niet niks. Ik denk dat ik, als mijn (schoon)dochter ooit gaat bevallen, in dezelfde spanning zit. Zelfs als je niet wil dat ze komen, wat je goed recht is als je dat echt niet wil, is het belangrijk dat je man ze op zijn minst laat weten hoe het is gegaan en hoe het met jou en baby gaat. Het is voor hen erg angstig om daarover dagenlang in het onzekerheid te zijn.
Je moet het inderdaad ook zien als een operatie (ook zonder keizersnee) waar je ook je familie laat weten dat alles goed is gegaan. Er staan hier twee levens op het spel. Het is inderdaad nogal zot dat je je niet realiseert dat het om hun kind en kleinkind gaat terwijl jij alleen maar denkt aan jóuw kind als je ze onthoudt van informatie. Langskomen is een ander verhaal maar niet bellen is niet erg netjes.
Bakblik schreef op 23-06-2022 om 09:37:
Om spanning bij mijn (schoon) moeder te voorkomen had ik de uitgerekende datum beide keren vaag gehouden. Niet gezegd dat op 10 april was uitgerekend maar gezegd 1e week april.
Met onze eerste heb ik zelfs mijn schoonouders uit staan zwaaien toen ze op vakantie gingen op de uitgerekende dag. Ze bleven in Nederland, konden er dus met een paar uur zijn als ik zou bevallen. Bijkomend voordeel was dat ik dan zeker wist dat ze niet aan mijn bed zouden staan als ik nog niet gewassen was. Ik kende ze namelijk al een paar jaar, alles wat nieuw was bij ons in huis moest a la minuut bekeken worden, van auto, vouwwagen tot tv. Ze waren er soms al voordat wij met het item thuis waren.
Ik had dan weer juist gezegd: eind april. Niet de eerste week. Dan zijn ze al vanaf eind maart ongerust.
Bij ons mocht gewoon iedereen de baby vasthouden.
Suusje. schreef op 23-06-2022 om 10:48:
[..]
Ik had dan weer juist gezegd: eind april. Niet de eerste week. Dan zijn ze al vanaf eind maart ongerust.
Heb een beetje zitten knoeien met de echte datum ivm herkenbaarheid. Heb ook inderdaad een week genoemd na de uitgerekende datum. Schoonouders gingen ook nog met een gerust hart en weekje weg. Bakblik was toch pas volgende maand uitgerekend terwijl ze feitelijk vertrokken op de uitgerekende datum.
Bakblik schreef op 23-06-2022 om 11:07:
[..]
Heb een beetje zitten knoeien met de echte datum ivm herkenbaarheid. Heb ook inderdaad een week genoemd na de uitgerekende datum. Schoonouders gingen ook nog met een gerust hart en weekje weg. Bakblik was toch pas volgende maand uitgerekend terwijl ze feitelijk vertrokken op de uitgerekende datum.
aha het klonk al zo gek: 10 april uitgerekend en om gedoe te voorkomen zeg je dat de baby in de eerste week van april komt 
Suusje. schreef op 23-06-2022 om 13:10:
[..]
aha het klonk al zo gek: 10 april uitgerekend en om gedoe te voorkomen zeg je dat de baby in de eerste week van april komt
De uitgerekende datum was nogal een beladen datum binnen mijn familie. Als zussen hier toevallig meelezen was ik herkend. Als je dan van de echte datum iets anders maakt moet je wel goed opletten dat je verhaal blijft kloppen. Sorry voor de verwarring.
Het is goed om jullie grenzen aan te geven. De kraamzorg kan daar ook bij helpen en je vriend natuurlijk ook.
Maarrr misschien moet je nu niet alles al zo willen plannen, het levert je nu al zorgen op dat is zonde! Vertrouw er op dat het wel goed komt en vertrouw op je vriend en kraamzorg.
Ik dacht bij de eerste ook dat ik niet direct bezoek zou willen. Maar eenmaal bevallen zat ik vol adrenaline en wilde ik mijn verhaal graag aan mn familie vertellen. Daarnaast was ik mega trots. Het liep anders dan verwacht dus.
Ik heb vooraf wel aangegeven bij naaste familie dat we na de bevalling wel zouden kijken waar we behoefte aan hadden wat betreft bezoek. Het hangt ook af van hoe je bevalling is gegaan en hoe je kindje het doet. Bij ons ging alles zo goed dat het gewoon prima was en we zaten echt op een hele dikke vette wolk.
(Ik hoop overigens ook dat je je bevalling niet helemaal hebt gepland, het loopt altijd anders. Mee kunnen gaan in wat er gebeurt levert je minder stress op en dat is zo waardevol. Zeker wanneer je plots toch naar het zkh moet terwijl je thuis wil bevallen bijvoorbeeld. En zijn er hele duidelijke wensen dan zorg dat je vriend hiervoor waakt. )
Junio schreef op 23-06-2022 om 13:37:
Het is goed om jullie grenzen aan te geven. De kraamzorg kan daar ook bij helpen en je vriend natuurlijk ook.
Maarrr misschien moet je nu niet alles al zo willen plannen, het levert je nu al zorgen op dat is zonde! Vertrouw er op dat het wel goed komt en vertrouw op je vriend en kraamzorg.
Ik dacht bij de eerste ook dat ik niet direct bezoek zou willen. Maar eenmaal bevallen zat ik vol adrenaline en wilde ik mijn verhaal graag aan mn familie vertellen. Daarnaast was ik mega trots. Het liep anders dan verwacht dus.
Ik heb vooraf wel aangegeven bij naaste familie dat we na de bevalling wel zouden kijken waar we behoefte aan hadden wat betreft bezoek. Het hangt ook af van hoe je bevalling is gegaan en hoe je kindje het doet. Bij ons ging alles zo goed dat het gewoon prima was en we zaten echt op een hele dikke vette wolk.
(Ik hoop overigens ook dat je je bevalling niet helemaal hebt gepland, het loopt altijd anders. Mee kunnen gaan in wat er gebeurt levert je minder stress op en dat is zo waardevol. Zeker wanneer je plots toch naar het zkh moet terwijl je thuis wil bevallen bijvoorbeeld. En zijn er hele duidelijke wensen dan zorg dat je vriend hiervoor waakt. )
Sommige mensen ervaren juist rust omdat ze van te voren al nagedacht hebben over wat ze willen. En juist nu bepaalde zaken bespreken zorgt er voor dat als tzt de baby er is, je beiden niet dan nog hoeven te bespreken wat je wilt.
Er op vertrouwen dat het wel goed komt, is altijd verstandig, maar ik zou er niet blind vanuitgaan dat partner en ik exact hetzelfde denken, laat staan dat de familie exact doet wat wij besloten hebben/verwachten.
Zusterclivia schreef op 23-06-2022 om 13:50:
[..]
Sommige mensen ervaren juist rust omdat ze van te voren al nagedacht hebben over wat ze willen. En juist nu bepaalde zaken bespreken zorgt er voor dat als tzt de baby er is, je beiden niet dan nog hoeven te bespreken wat je wilt.
Er op vertrouwen dat het wel goed komt, is altijd verstandig, maar ik zou er niet blind vanuitgaan dat partner en ik exact hetzelfde denken, laat staan dat de familie exact doet wat wij besloten hebben/verwachten.
Dat klopt, ik ben zelf ook zo, deed bij mijn eerste dus ook hetzelfde. Maar ik heb ook geleerd dat het ook goed is om soms wat los te laten en meer vertrouwen te hebben. Want vaak komt die behoefte aan uitstippelen voort uit angst, angst om geen controle te hebben, angst dat het dan mis gaat. Wellicht is het bij to niet zo, dan mag ze lekker doorscrollen, maar als ik haar post lees dan krijg ik het gevoel dat ze erg de controle wil houden.
Juist in dit soort situaties is het zonde, want je ziet vaak zoveel beren op de weg en als het dan zover is dan was dat echt niet nodig. Dan heb je er nu voor niets zo over zitten peinzen.
Dus idd goed bespreken met vriend dat hij haar/hun grenzen bewaakt, evt familie al aangeven dat jullie tegen die tijd kijken waar je behoefte aan hebt en dan loslaten. Nu al tot in het kleinste detail bedenken wat je dan wil en welke problemen dit oplevert is echt onnodig.
Suusje. schreef op 23-06-2022 om 10:46:
[..]
Je moet het inderdaad ook zien als een operatie (ook zonder keizersnee) waar je ook je familie laat weten dat alles goed is gegaan. Er staan hier twee levens op het spel. Het is inderdaad nogal zot dat je je niet realiseert dat het om hun kind en kleinkind gaat terwijl jij alleen maar denkt aan jóuw kind als je ze onthoudt van informatie. Langskomen is een ander verhaal maar niet bellen is niet erg netjes.
Het bellen wordt uitgesteld, niet helemaal overgeslagen.
Als je ze niet laat weten dat de bevalling is begonnen, kunnen ze zich toch helemaal geen zorgen maken? Ze worden dan gebeld als het kind er is en dat de eerste zoveel uur (12/24/48) van het babyleven goed gegaan zijn. Wat kan iemand daar dan op tegen hebben? Geen zorgen hoeven hebben.
NightNurse schreef op 22-06-2022 om 13:30:
En over de hechting van je baby en rust hoef je je echt niet druk te maken. Jij bent er 24 uur per dag, de 10 minuten die opa en oma even je kindje vasthouden en bewonderen heeft echt geen enkele invloed op de hechting. Jouw kindje is een eerste kindje, maar hoe denk je dat het met tweede, derde, vierde, etc kindjes in een gezin gaat? Die hebben meteen te maken met de onrust van broertjes en zusjes, worden van alle kanten geknuffeld, en daar komt het ook gewoon helemaal goed mee.
En zelfs mijn kind die direct na de geboorte in de couveuse moest en daar weken heeft gelegen is helemaal gezond gehecht. TO, natuurlijk zijn de eerste uren belangrijk, ook voor jullie als ouders. Maar het is echt niet zo dat elke ongeregeldheid dat helemaal kan verpesten. Babies zijn best flexibel, zo lang ze maar rust, eten en geborgenheid krijgen. Maar dat kan ook mét kraambezoek, medische interventies of andere ongeplande dingen.
Ik denk dat het belangrijk is om je te beseffen dat je kraamtijd, net als de bevalling, niet te plannen is en dat je nu nog niet goed kan voorspellen hoe het loopt en waar jullie dan behoefte aan zullen hebben. Je weet nog niet eens of je de eerste 48 uur thuis of in het ziekenhuis zal doorbrengen. Hopelijk lukt het je tzt om je behoeftes uit te spreken en samen met je partner aan jullie omgeving duidelijk te maken. Maar tenzij je echt een hele slechte relatie met familie hebt oid zou ik me daar nu nog niet al te druk om proberen te maken, het kan nog zoveel kanten op.
Jillz schreef op 23-06-2022 om 08:13:
Ik vind na 48 uur pas bellen echt te laat. Mijn oma heeft twee kinderen verloren tijdens de bevalling. Zowel mijn oma en mijn moeder zijn daardoor gespannen bij bevallingen, omdat ze weten hoe het mis kan gaan. Niet dat ze daar mij mee belast hebben, maar ik kan het mij herinneren van toen mijn tantes bevielen. Dus geen haar op mijn hoofd die er aan dacht om niet direct te bellen. Nu had ik een complicatie bij de bevalling dus ik heb gebeld om te zeggen dat de baby gezond en wel geboren was, maar dat ik mogelijk nog naar de OK moest en dat ik dus later zou bellen wanneer bezoek mogelijk was.
Een eerste bevalling duurt vaak al 12 uur plus 48 uur wachten zou betekenen dat je familie 60 uur niks van je hoort. Dan gaan ze denken dat je begonnen bent en zich zorgen maken dat het niet goed gaat. Je hebt zelfs zomaar kans dat als de bevalling nog langer duurt ze na een paar dagen langs gaan rijden omdat ze geen contact kunnen krijgen. Ouders maken zich nu eenmaal zorgen om hun kinderen. Dat ga je zelf ervaren als die kleine er eenmaal is.
Ik heb nu aan m'n moeder laten weten dat ik gespannen wordt van de dagelijkse berichtjes. We hebben afgesproken om niet elke dag contact te hebben en ik heb al gezegd dat ik vanaf nu een stuk later ga reageren op berichtjes. Omdat mij dat meer rust geeft vóór de bevalling en ook straks als de bevalling begint dat ze niet weet dat ik aan het bevallen ben! En uiteraard heb ik haar beloofd dat ze straks als één van de eersten weet dat de baby geboren is en dat ik in bijzondere omstandigheden ook wat laat weten! Ik weet nu nog niet bij welke bijzondere omstandigheden ik de behoefte zou hebben om het voortijdig te laten weten, maar wilde haar ook laten weten dat ze belangrijk is. En heb haar gezegd dat het ook mijn hormonen zijn die meespelen en mijn eigen ongeduld zo in de laatste dagen/weken. Ze reageerde heel begripvol gelukkig en gaf aan dat ik haar zelf mag berichten als ik het wil en er behoefte aan heb.
Edit: oh ja, en we gaan uiteraard eerder dan 48 uur iets laten weten, die 48 uur is meer de tijd die ik misschien verwacht nodig te hebben om zelf samen met man en kind te acclimatiseren en eerst aan elkaar te wennen voordat er andere mensen ons nieuwe gezinnetje komen bewonderen.
Suusje. schreef op 23-06-2022 om 10:46:
[..]
Je moet het inderdaad ook zien als een operatie (ook zonder keizersnee) waar je ook je familie laat weten dat alles goed is gegaan. Er staan hier twee levens op het spel. Het is inderdaad nogal zot dat je je niet realiseert dat het om hun kind en kleinkind gaat terwijl jij alleen maar denkt aan jóuw kind als je ze onthoudt van informatie. Langskomen is een ander verhaal maar niet bellen is niet erg netjes.
Ik heb niet geschreven dat we ze niks gaan laten weten of niet op de hoogte stellen van de geboorte van de baby. We gaan eerst zelf bijkomen van de geboorte, dan zullen we op een rustig moment wanneer we er beiden klaar voor zijn (dat kan ook de volgende dag zijn, afhankelijk van hoe het allemaal loopt en of ik overdag of 's nachts beval) onze ouders, broers, zussen, beste vrienden bellen om het nieuws te delen. En op basis van hoe het dan met ons gaat afspraken maken over wanneer en hoe lang ze langs kunnen komen!
Junio schreef op 23-06-2022 om 13:37:
Het is goed om jullie grenzen aan te geven. De kraamzorg kan daar ook bij helpen en je vriend natuurlijk ook.
Maarrr misschien moet je nu niet alles al zo willen plannen, het levert je nu al zorgen op dat is zonde! Vertrouw er op dat het wel goed komt en vertrouw op je vriend en kraamzorg.
Ik dacht bij de eerste ook dat ik niet direct bezoek zou willen. Maar eenmaal bevallen zat ik vol adrenaline en wilde ik mijn verhaal graag aan mn familie vertellen. Daarnaast was ik mega trots. Het liep anders dan verwacht dus.
Ik heb vooraf wel aangegeven bij naaste familie dat we na de bevalling wel zouden kijken waar we behoefte aan hadden wat betreft bezoek. Het hangt ook af van hoe je bevalling is gegaan en hoe je kindje het doet. Bij ons ging alles zo goed dat het gewoon prima was en we zaten echt op een hele dikke vette wolk.
(Ik hoop overigens ook dat je je bevalling niet helemaal hebt gepland, het loopt altijd anders. Mee kunnen gaan in wat er gebeurt levert je minder stress op en dat is zo waardevol. Zeker wanneer je plots toch naar het zkh moet terwijl je thuis wil bevallen bijvoorbeeld. En zijn er hele duidelijke wensen dan zorg dat je vriend hiervoor waakt. )
Dank je voor je bericht!
We zijn er door onze cursus heel goed op voorbereid dat alles op allerlei manieren kan gaan rondom de geboorte en dat je wanneer je je hier bewust van bent en met elke wending meebeweegt, je altijd een mooie geboorte kan hebben! We kijken dus juist enorm uit naar de geboorte! En of het nou in bad gebeurt, op de bank, in de auto, uiteindelijk in het ziekenhuis of op de operatiekamer...
Newbornmom schreef op 23-06-2022 om 19:21:
[..]
Ik heb nu aan m'n moeder laten weten dat ik gespannen wordt van de dagelijkse berichtjes. We hebben afgesproken om niet elke dag contact te hebben en ik heb al gezegd dat ik vanaf nu een stuk later ga reageren op berichtjes. Omdat mij dat meer rust geeft vóór de bevalling en ook straks als de bevalling begint dat ze niet weet dat ik aan het bevallen ben! En uiteraard heb ik haar beloofd dat ze straks als één van de eersten weet dat de baby geboren is en dat ik in bijzondere omstandigheden ook wat laat weten! Ik weet nu nog niet bij welke bijzondere omstandigheden ik de behoefte zou hebben om het voortijdig te laten weten, maar wilde haar ook laten weten dat ze belangrijk is. En heb haar gezegd dat het ook mijn hormonen zijn die meespelen en mijn eigen ongeduld zo in de laatste dagen/weken. Ze reageerde heel begripvol gelukkig en gaf aan dat ik haar zelf mag berichten als ik het wil en er behoefte aan heb.
Edit: oh ja, en we gaan uiteraard eerder dan 48 uur iets laten weten, die 48 uur is meer de tijd die ik misschien verwacht nodig te hebben om zelf samen met man en kind te acclimatiseren en eerst aan elkaar te wennen voordat er andere mensen ons nieuwe gezinnetje komen bewonderen.
Je weet inderdaad niet bij welke omstandigheden je er ineens wel behoefte aan hebt om mensen bij dit intieme moment te hebben. Overigens zo intiem vond ik het moment bij mijn dochter niet. Het eerste uur was prachtig ik zat in een roes en al het andere ging langs mij heen. Ik had behoorlijke complicaties waardoor ik de vier uur daarna mij groter voor heb gedaan dan ik was, omdat ik zo graag thuis wilde blijven, terwijl het advies eigenlijk was ambulance en naar het ziekenhuis. Nadat de roes voorbij was en ik uit bed moest voelde ik mij als door een vrachtwagen overreden en ik ben meerdere keren flauw gevallen. Wat was ik blij toen mijn ouders er waren en mij konden ondersteunen (lees tillen) naar het toilet. Die zijn de rest van de avond in de buurt geweest totdat ik zelf op mijn benen kon staan. Niet mooi en intiem maar wat was ik blij dat zij er waren. De dagen daarna waren mooier dan die eerste uren en ik ben blij dat ik toen niet veel kraambezoek had. Overigens vond ik de bevalling zelf wel een hele mooie ervaring, dus kijk er verder positief op terug.
Een vriendin van mij had een hele fijne bevalling en voelde zich echt heel goed. Daar hing wel echt die intieme en fijne sfeer. Die had alleen een hele kleine baby die bovendien niet goed aan hapte. Die belde binnen twaalf uur of ze mijn kolf mocht lenen. Ik heb alles uit mijn handen laten vallen en ben er heen gegaan. Met het idee kolf uitleggen en weer weg en over drie weken terug komen voor kraambezoek. Vriendin wilde juist graag dat ik bleef en haar op weg hielp met aan happen, vinger voeden en kolven. Uiteindelijk ben ik daar twee voedingen geweest. Voor ons beide een hele mooie ervaring.
Je weet gewoon niet hoe het loopt die eerste uren. Ik hoop dat hoe het ook mag lopen je er uiteindelijk positief op terug kijkt.
