Egoïstische man vs. zwangerschapshormonen
Hallo allemaal,
Sinds we weten dat ik zwanger ben (met 2 bewust voor gekozen), maak ik continu ruzie met mijn vriend. We gingen graag stappen, uit eten, etc. maar dit moet ik uiteraard beperken nu. Voor hem blijft het oké om gewoon zijn normale leven verder te zetten. Op bepaalde vlakken heb ik daar geen problemen mee op andere wel. Telkens we een ruzie hebben zegt hij dat ik een prenatale depressie heb (terwijl ik goed gezind en blij ben behalve met de zaken die hij zegt/doet) en ik vind gewoon dat hij enorm egoïstisch is.
Om een voorbeeld te geven: Hij wou graag naar Tomorrowland en ik vroeg hem dit niet te doen omdat dat het enige festival was waar ik echt spijt van had dat ik het niet mee kon doen (aangezien nog niemand wist dat ik zwanger was). Het zou niet leuk zijn geweest foto's/filmpjes en verhalen te krijgen als je er zelf heel graag bij had geweest. Achter mijn rug om heeft hij toch een ticket gekocht terwijl ik had voorgesteld anders samen iets leuk te doen die dag (aangezien we die dag ook 2 jaar samen waren). Na heel zware ruzies en tussenkomst van andere mensen is hij niet gegaan en heb ik 3 dagen met een zuur gezicht voor mij gezeten. Ps: mij werd verweten dat ik met vakantie een zuur gezicht trok toen we door hadden dat we zwanger waren. Wat hij niet wil begrijpen is dat ik enorm misselijk was en dat het dan niet echt makkelijk is heel de tijd te lachen.
PS2: Het is niet dat hij niet weg mag gaan (want zo ziet hij het) want komend weekend gaat hij naar een ander festival. En als hij 2 avonden op de week thuis eet, zal het veel zijn. En in september is hij ook nog een mannenweekend aan het plannen.
Nu komen we bij het volgende voorval: We zaten op een etentje en ik zie hem sturen in een vriendengroep 'Ibiza 2023' en ik spreek hem onmiddelijk aan over wat zijn bedoeling is aangezien mijn uitgerekende datum februari 2023 is.
'Het zijn maar ideeën en die moet ik niet met jou bespreken.' Ik vind dit ongelooflijk egoïstisch van zoiets niet op voorhand te bespreken met je partner. Ondertussen heb ik ook al (niet via hem!) vernomen dat de trip eind mei zou zijn (als ons kleintje dus 3-4 maand oud is).
Ik weet echt geen raad meer en zie het niet zitten om zo verder te gaan. Hij leeft op zichzelf en houdt gewoon geen rekening met mij. Of zo voel ik mij toch.
Zijn dit mijn zwangerschapshormonen die te fel reageren of is zijn dit dingen die niet door de beugen kunnen?
Graag jullie mening. Alvast bedankt!
Het zijn je hormonen. Een kind krijgen betekent niet dat je moet stoppen met leven.
Wat mij enorm opvalt, is dat hij in discussie gaat door jouw humeur aan te vallen: depressief, je mag niet zuur kijken. Daardoor krijg ik het idee dat jullie niet heel inhoudelijk ruzieën (praten, discussiëren). Hij vertelt jou niks over zijn plannen en dat vindt hij ook niet nodig. Dat is een mega groot communicatieprobleem. Daar kunnen jullie wel wat aan doen. Het gaat niet makkelijk worden. Maar beter nu dan wanneer de baby er al is want dan gaat het laatste restje gespreksvaardigheden jullie beider vermoeidheid niet overleven. Ik denk dat jullie hulp nodig hebben. En dan niet de hulp van mensen die eerder tussenbeide kwamen, want dan zit hij een beetje wrokkig te doen dus kennelijk was dat alleen naar jouw tevredenheid opgelost.
Eens met bovenstaande.
Maar ik vind het van jou heel egoïstisch dat hij niet naar een festival mag omdat jij niet wil omdat je zwanger bent. Je kan best zwanger naar een festival hoor.
KillerQueen schreef op 09-08-2022 om 08:48:
Eens met bovenstaande.
Maar ik vind het van jou heel egoïstisch dat hij niet naar een festival mag omdat jij niet wil omdat je zwanger bent. Je kan best zwanger naar een festival hoor.
Of gewoon thuisblijven zonder miepen.
Tijdens je zwangerschap kan je nog best veel doen, afgezien van alcohol drinken. Maar een vakantie plannen terwijl je kind nog zo klein is, vind ik niet kunnen. Dat kan best later. Je weet niet hoe gemakkelijk de bevalling zal gaan, bij mijn eerste, na de onverwachte keizersnede, was ik de eerste paar maanden nog wel bezig met herstellen en bezig met gewend raken aan het moederschap. Vaders erbij was meer dan welkom.
Ik denk ook dat je je moet beseffen dat je leven niet volledig stopt als je zwanger bent/kind krijgt. Je had prima naar Tomorrowland gekund. Oké zonder drank of drugs, maar daar had je met een smoes prima onderuit gekund.
Mijn partner ging er ook op uit, zelfs toen ik dat echt fysiek niet kon. Je had ook op een andere dag samen iets leuks kunnen plannen. Het klinkt toch alsof je hem dat soort uitjes mis gunt en dan snap ik wel dat jij dat achter je rug gaat regelen. En als de communicatie zo verloopt dan is dat killing voor je relatie.
Als het is dat hij te vaak weg is dan kun je daar een gesprek over hebben. Maar dan zou ik hem wel zelf laten bepalen waar hij wel en niet heen gaat.
Ik denk dat je het gesprek moet beginnen door excuses aan te bieden over tomorrow land. En dan bespreken wat het echte probleem is (dat je hem te weinig ziet?) En hoe je dat zou willen oplossen. Daarin mag je wel verwachten dat hij open communiceert over aankomende plannen, maar dan moet hij ook kunnen verwachten dat jij niet op alles negatief reageert.
Als je elkaar iets gunt is de relatie gewoon veel prettiger. Nu maak je je druk over één trip naar Ibiza. Als je niet oppast heb je straks co ouderschap en sta je er nog veel vaker alleen voor.
Auwereel schreef op 09-08-2022 om 08:53:
Tijdens je zwangerschap kan je nog beat veel doen, afgezien van alcohol drinken. Maar een vakantie plannen terwijl je kind nog zo klein is, vind ik niet kunnen. Dat kan best later. Je weet niet hoe gemakkelijk de bevalling zal gaan, bij mijn eerste, na de onverwachte keizersnede, was ik de eerste paar maanden nog wel bezig met herstellen en bezig met gewend raken aan het moederschap. Vaders erbij was meer dan welkom.
Ja eens dat het snel na de bevalling is. Ik denk dat als er open communicatie mogelijk is zonder dat het per definitie niet mag dat TO in overleg misschien had kunnen voorstellen vanaf baby een half jaar is. Of onder de voorwaarde dat hij ondersteuning regelt voor thuis in de periode dat hij weg is.
Maar ik denk dat hij bang was dat als hij overlegt het van TO niet mag tot baby minstens 18 is. Het is gewoon niet reëel de ruzie over Tomorrowland.
Pffff...nou ik vind dit ook niet normaal hoor. Hij moet op zijn minst zaken met jou gaan overleggen. Wat had hij gedacht toen jullie bespraken een kind te willen :ík de lusten, zij de lasten'?
Hoe vaak was hij eerder niet thuis met eten? Ik vind 2 avonden per week echt belachelijk weinig.
Dat hij zo maar een vakantie plant zonder jou te betrekken, vind ik ook echt niet kunnen. Je zou bijna denken dat hij het er om doet, want dat vind ik sowieso iets wat je binnen een relatie niet doet. Kan het zijn dat hij juist hardnekkig nu aan zijn vrienden wil bewijzen dat er niets verandert? Dat hij last heeft van de bindingsangst nu er een kindje aan komt?
Ik vind echter niet dat je hem alles moet ontzeggen omdat jij zwanger bent. In het licht van de andere gebeurtenissen kan ik echter wel begrijpen dat je ingegrepen hebt. Maar zo'n festival had ik hem wel gegund. Het kan niet zo zijn dat hij niets mag omdat jullie een kindje gaan krijgen. De manier waarop je de reden omschrijft vind ik ook echt als misgunnen over komen. En dat hij dan weer stiekem tickets koopt...bah.
De reacties hierboven verbazen mij een paar keer. Volgens mij zitten daar ook een paar bindingsangstigen tussen. Maar je krijgt ook een paar hele goede adviezen zoals van Jillz en Auwereel.
Ga eens goed met hem in gesprek. Vraag hem op een rustig moment eens wat hij van het vaderschap verwacht, vertel hem hoe jij er in staat.
Pippeltje schreef op 09-08-2022 om 09:22:
Pffff...nou ik vind dit ook niet normaal hoor. Hij moet op zijn minst zaken met jou gaan overleggen. Wat had hij gedacht toen jullie bespraken een kind te willen :ík de lusten, zij de lasten'?
Hoe vaak was hij eerder niet thuis met eten? Ik vind 2 avonden per week echt belachelijk weinig.
Dat hij zo maar een vakantie plant zonder jou te betrekken, vind ik ook echt niet kunnen. Je zou bijna denken dat hij het er om doet, want dat vind ik sowieso iets wat je binnen een relatie niet doet. Kan het zijn dat hij juist hardnekkig nu aan zijn vrienden wil bewijzen dat er niets verandert? Dat hij last heeft van de bindingsangst nu er een kindje aan komt?
Ik vind echter niet dat je hem alles moet ontzeggen omdat jij zwanger bent. In het licht van de andere gebeurtenissen kan ik echter wel begrijpen dat je ingegrepen hebt. Maar zo'n festival had ik hem wel gegund. Het kan niet zo zijn dat hij niets mag omdat jullie een kindje gaan krijgen. De manier waarop je de reden omschrijft vind ik ook echt als misgunnen over komen. En dat hij dan weer stiekem tickets koopt...bah.
De reacties hierboven verbazen mij een paar keer. Volgens mij zitten daar ook een paar bindingsangstigen tussen. Maar je krijgt ook een paar hele goede adviezen zoals van Jillz en Auwereel.
Ga eens goed met hem in gesprek. Vraag hem op een rustig moment eens wat hij van het vaderschap verwacht, vertel hem hoe jij er in staat.
Maar die man was altijd al zo lees ik dus om nou te verwachten dat een volledige draai maakt de andere kant op is niet echt realistisch natuurlijk.
wat betreft Tomorrowland: hier vind ik dat je je vriend gewoon had moeten laten gaan. Solidair zijn met elkaar betekent niet dat je elkaar moet misgunnen/het samen kut hebben.
Wat betreft Ibiza 2023: hier vind ik dat jij gelijk hebt. Vakanties hoor je te bespreken, al helemaal als er straks een kleintje bij is. Je kan niet in een gezin in je eentje besluiten dat je straks een week weg bent en de ander het maar uitzoekt met het kind.
Vergeet niet dat zwanger zijn voor jou een fysieke ervaring is, voor hem totaal niet. 'Wij zijn zwanger' klinkt erg romantisch maar je doet het toch echt alleen. Als je erg misselijk bent heb je natuurlijk niet zo'n zin in een festival, maar ik snap wel dat hij gaat. Dat hij jou geen foto's mag sturen gaat wel ver. Als mijn vriend zoiets doet maak ik er een botte grap over en dan komt het echt wel aan. Is het heel erg om thuis te blijven als jij je niet goed voelt?
Verder: je hoeft als je zwanger bent niet je hele leven stop te zetten hoor. Als je al zou vinden dat een feutus alles meekrijgt, dan toch zeker ook de leuke dingen in het leven 
Als ik het goed begrijp is hij uiteindelijk thuis gebleven en heb jij toen drie dagen zuur zitten kijken… ik snap wel dat hij niet vooraan staat om vakantieplannen te delen.
Na drie/vier maanden weg lijkt mij ook niet zo’n punt. Ik zou zeggen: prima, laten we dan meteen een datum prikken dat ik een leuk tripje kan boeken😉.
Tijd voor een gesprek over wat jullie normaal vinden over hoe vaak uithuizig te zijn….
Ik ben een van de weinigen zie ik die het ook niet zo leuk vind zoals hij zich gedraagt. Maar ja ik vind veel drinken en drugs gebruiken als je kinderen hebt ook not done. En ik weet dat ik daarin misschien overdrijf maar doe dat voordat je ouder wordt.
Nuchtere reactie: Ik vraag mij af of jullie al wel 'volwassen genoeg' zijn voor een kind. Sorry.
Ik denk, dit allemaal lezend, dat jullie wat te snel en onbezonnen aan een kind begonnen zijn 
. Jullie hebben pas 2 jaar een relatie, jullie communiceren vreemd met elkaar en jullie zijn allebei nogal egoïstisch (jij door hem te verbieden naar Tomorrowland te gaan, hij door volkomen zijn eigen gang te gaan). Hoog tijd om allebei volwassen te worden!
Ik zou een gezellig ontspannen avondje plannen met lekker eten, en van tevoren aankondigen dat je het wil hebben over hoe jullie samen zwanger kunnen zijn en hoe jullie samen een kind gaan opvoeden. Want geloof me, de zwangerschap is nog maar het begin, het samen zorgen voor een kind en het samen opvoeden met respect voor elkaars normen en waarden is topsport! Dus deze problemen moet je echt voor de bevalling al opgelost hebben.
Ik denk dat er wel wat zit in de post van Pippeltje, dat hij een beetje in paniek raakt van het idee dat hij 'nu niets meer kan en mag'. En jij bevestigt dat door hem direct al te verbieden naar Tomorrowland te gaan. Dus bespreek met elkaar wat je van elkaar nodig hebt, hoe je de toekomst ziet, hoeveel je voor elkaar over hebt en hoe jullie de taken gaan verdelen. Hoeveel gaan jullie allebei werken, hoeveel dagen gaat de kleine naar de opvang, wie doet welke taken in huis? Maak zoveel mogelijk concreet, want verwachtingen werken niet, dat worden irritaties omdat je elkaars verwachtingen niet waar maakt. Het lijkt me zelfs een goed idee voor jullie om relatietherapie te doen, want ik schrik echt van jullie manier van doen tegen elkaar!
