Dilemma rondom ongeplande zwangerschap
Ik ben momenteel bijna 9 weken zwanger (onbedoeld) en ik heb al 4 jaar een relatie. Abortus speelt af en toe nog door m'n hoofd maar omdat ik al zover ben word dat wel steeds moeilijker.
Mijn vriend ziet het helemaal niet zitten, heeft mogelijk ook Asperger (autisme) hij werkt ook maar parttime en woont bij z'n moeder. Hij is eigenlijk al boos over het feit dat ik vergeten ben de MAP te halen en omdat een vriend van hem dit al "voorspelde" vind hij het een soort van opzet heb ik het idee.
Ik heb momenteel zelf ook geen werk wel bijstand en woon officieel ook nog bij mijn ouders. Vanaf volgende week krijg ik een traject voor werk dus dat punt word al opgelost.
Mijn vriend blijft mij ontwijken en zeggen dat abortus de beste optie is, mijn thuissituatie vind hij niet goed (5 mensen en 4 honden). En hij had 2 maanden geleden ook al ruzie met mijn ouders voor iets wat hij zelf had veroorzaakt.
Dus als ik het bij mijn ouders ga doen is hij naar eigen zeggen al gelijk klaar met mij. Maar bij hem en zijn moeder is ook geen optie zijn moeder zag het niet zitten.
ik ben trouwens 21 en mijn vriend 25.
kortom een dilemma...
Inky2000, de reacties zijn te eenzijdig. Ze noemen alle beren op die er op je weg kunnen komen. De basis zal bezorgdheid zijn, bezorgdheid om jouw welzijn, jouw kansen en jouw toekomst; en bezorgdheid om de situatie waarin je kind zal opgroeien.
Het zwartste scenario is, dat het je niet lukt om werk en een kind te combineren, dat je afhankelijk blijft van een bijstandsuitkering; dat het je niet lukt om een eigen woning te vinden, dus dat je bij je ouders blijft wonen, met je kind; dat de vader niet om kan gaan met de situatie en geen zorg op zich neemt voor je kind; en de relatie tussen jou en de vader stuk loopt.
Maar dan nog: er is dan wel liefde en aandacht voor je kind, er is wel een dak boven je hoofd, en als je zuinig kunt leven zijn er ook voldoende middelen om je kind eten, drinken en kleding te geven.
De steun van je ouders is belangrijk. Maar het zou mooi zijn als er een gesprek kan komen met jou, je ouders, je vriend en de ouders van je vriend, zodat jullie allemaal erover kunnen praten: wat betekent het, wat kunnen we doen. Daar zit wel een risico aan: vriend en ouders van vriend (en jouw ouders wellicht ook, jijzelf misschien ook wel) zullen denken dat het betrekken van de vader alleen maar is voor geld. Dus vanuit de kant van de vader en zijn familie zal vooral afhoudend worden gereageerd: vader heeft parttime werk, dus geen geld, dus wil hij de baby niet. Maar vaderschap gaat niet over geld, zoals moederschap niet over geld gaat. Het gaat over zorg. Wat kunnen jullie doen om elkaar te steunen? Misschien moeten jouw ouders zijn ouders een keer uitnodigen voor een gesprek, zijn ouders worden dan namelijk ook opa en oma.
Het eerste levensjaar van een baby kan heel erg zwaar zijn, een baby vraagt dan 100%, 24/7 aandacht en zorg. Dat wordt langzaam minder en als het kind 4 jaar is, gaat het kind naar school en heb je al een beetje meer tijd voor jezelf. Dan ben jij 25, 26. Ook nog jong dus. Ondertussen is het fijn als er flexibele opvang is door jouw ouders, de vader of de ouders van de vader. En als je structuur in je leven hebt is er kinderopvang.
Toen mijn pleegdochter zwanger was (17, geen school, geen werk, geen relatie) en iedereen om haar heen probeerde haar te overtuigen van de mogelijkheid tot abortus heb ik haar gewezen op een organisatie voor alleenstaande moeders, zodat zij ook argumenten aan de andere kant (het kind houden) kon meewegen. Zij heeft het kind gehouden en is teruggegaan naar haar land van herkomst.
Voor mij was het grootste struikelblok, dat het kind voor de rest van haar leven een argument zou zijn, waarom ze vooral dingen niet kon: niet naar school, want een kind; niet werken, want een kind; geen geld, want een kind; geen relatie, want een kind. En aan de andere kant wel 'eisen' stellen: ik wil een huis, want een kind; ik wil meer geld, want een kind etc. Dus dat het kind de basis zou worden op grond waarvan zij zelf 'verzorgd' moest worden en zelf geen verantwoordelijkheid kon nemen, want een kind.
Wat iedereen jou probeert duidelijk te maken is dat de komst van een kind niet betekent, dat iedereen voor jou en je kind zal gaan zorgen, maar dat je een dubbele verantwoordelijkheid krijgt: verantwoordelijk voor je eigen leven, en verantwoordelijk voor je kind. Daar moet je supersterk voor zijn. Maar steun vanuit je familie en steun vanuit de vader en zijn familie zou wel fijn zijn. Je hoeft het niet alleen te doen.
De eerste verantwoordelijkheid is al de keuze die je nu moet maken. Jij maakt die keuze. Iedereen om je heen zal die keuze moeten respecteren, ook de vader. Je hebt nog tijd om erover te praten, met de huisarts, met het Fiom, met de vader, met jouw familie, met de familie van de vader, met je begeleiders. Maar op een dag zul je toch echt die keuze moeten maken. Ik hoop dat je dan zo goed mogelijk voorbereid bent en een keuze kunt maken waar je echt achter kunt staan.
Veel sterkte,
Tsjor
Ik heb mezelf afgevraagd waarom ik hier zo met gestrekt been in ga. Waarom ik niet de ‘kies voor jezelf’ aanhang, maar heel erg op de hand van de familie en de vriend ben.
Mijn conclusie is, dat de beren die ik zie gaan over het kind, terwijl inky het alleen maar heeft over zichzelf. En daarbij bij alles wat ze zegt zichzelf overschat. Want geld geen probleem lijkt me niet te kloppen als je je werk niet kunt houden. En huis geen probleem - sorry, voor een baby’tje dat helemaal van jou afhankelijk is is, klinkt je huishouden wel als een probleem. En ook die vader die er niet is- dat is voor een kind niet een goed begin.
Maar door ons steeds van alles te verwijten, stopt ze met luisteren naar de bezwaren. Die ik niet maak om haar te veroordelen, maar omdat ik me oprecht zorgen maak over het welzijn van dit kind.
Dat maakt dat ik door blijf zeuren over wat nu de haast is. Als je 21 bent, heb je nog genoeg tijd om een kind te krijgen als je wel alles op orde hebt.
Maar geen baan, geen stabiele relatie, geen geld en denken dat je het wel redt met je kind; het is alsof je als peuter in het diepe springt en er op gokt dat je zwembandjes, de anderen die zwemmen en de badmeester er wel voor zorgen dat je blijft drijven. Dat kan niet.
Leuk? Nee? Verdrietig? Ja. Ook de wetenschap dat het niet kan is niet fijn.
Inky2000 schreef op 26-06-2021 om 22:14:
Je mag nu wel stoppen met mij veroordelen waarom ik het vergeten ben, dom is het ja inderdaad .Dat is gebeurd. Maakt dat mij een slecht persoon?
als laatste over de opsomming geen geld, heb ik wel, werk komt eraan dus dat probleem is ook de wereld uit, een huis heb ik, alleen niet voor mezelf op het moment. Slaap niet onder een brug. En zonder partner is inderdaad niet ideaal maar daarmee niet onmogelijk lijkt me?
Nee, het maakt jou geen slecht persoon maar waarom zou je andere dingen niet gaan vergeten? Als je zoiets al niet kunt onthouden terwijl je nog geen kind hebt, werk hebt etc? De MAP vergeten is voor mij juist geen reden om je kind te houden. Je was niet van plan om zwanger te worden, waarom zou je er dan nu mee doorgaan? Ook al dat je nu al weer 9 weken bent. Je wilde de MAP halen, ook na de MAPtijd waren er nog snellere mogelijkheden.
En waar haal je vandaan dat werk er aan komt én dat je je werk kunt behouden én dat het duurzaam werk is?
Wilde je altijd al ergens een keer kinderen of heb je er eigenlijk nooit concreet over nagedacht? Je schrijft niets over de emotionele kant van de zaak, een kinderwens die je wel of niet had? Als je daarin duikt, wat voel je dan?
gr Angela
Hi Inky2000, Wat heftig jouw situatie! Pfff... Weet dat je sterker bent dan je denkt!
Er is een organisatie waar ze vrouwen helpen die ongewenst zwanger zijn (je bent niet de enige) als het gaat om werk, woonruimte, zorg en steun bij het maken van moeilijke keuzes. Kijk eens bij https://www.siriz.nl/hulp-nodig/ Je kunt chatten, mailen of bellen. Ze helpen je met liefde weet ik!
Zelf denk ik dat abortus geen goede oplossing is. Is het wel een oplossing vraag ik me af?Veel vrouwen hebben daar later erg veel verdriet van en hebben last van schuldgevoelens. En weet je wat bijzonder is? Er groeit een levend wezentje, een mens in je. WOW! En het eerste jaar is zwaar, maar met hulp (bijv. van Siriz en je familie) sla jij je er wel doorheen en geniet je voor je het weet van die kleine hummel. Heel veel wijsheid en sterkte gewenst!
Na negatieve ervaringen op school en op de arbeidsmarkt lonkt het moederschap misschien als een ultieme mogelijkheid om te tonen wat je waard bent. Hoogste tijd om er serieus bij stil te staan hoe mensen plegen te denken over ouders die niet goed voor hun kinderen (kunnen) zorgen.
JRG7 schreef op 29-06-2021 om 10:42:
Hi Inky2000, Wat heftig jouw situatie! Pfff... Weet dat je sterker bent dan je denkt!
Er is een organisatie waar ze vrouwen helpen die ongewenst zwanger zijn (je bent niet de enige) als het gaat om werk, woonruimte, zorg en steun bij het maken van moeilijke keuzes. Kijk eens bij https://www.siriz.nl/hulp-nodig/ Je kunt chatten, mailen of bellen. Ze helpen je met liefde weet ik!
Zelf denk ik dat abortus geen goede oplossing is. Is het wel een oplossing vraag ik me af?Veel vrouwen hebben daar later erg veel verdriet van en hebben last van schuldgevoelens. En weet je wat bijzonder is? Er groeit een levend wezentje, een mens in je. WOW! En het eerste jaar is zwaar, maar met hulp (bijv. van Siriz en je familie) sla jij je er wel doorheen en geniet je voor je het weet van die kleine hummel. Heel veel wijsheid en sterkte gewenst!
Ga je lekker? Speciaal geregistreerd om even een punt te maken over abortus?
Nou je in Groningen niet meer op de straat mag demonstreren, doe je het maar online? De site die je noemt is de opvolger van de stichting bescherming ongeboren kind. Nogal duidelijk anti-abortus dus, en niet in staat om objectief naar deze situatie te kijken.
Echt, zo vol onzin deze post. Er zijn namelijk heel veel vrouwen die blij zijn dat ze konden kiezen voor abortus. Die in het belang van het kind accepteerden dat deze zwangerschap op dit moment niet goed was, en dat proces hebben stopgezet. Zoals ze eigenlijk al hadden moeten doen door er een condoom om te doen of de MAP te halen.
Voor TO, als je al externe hulp haalt, ga dan naar FIOM. Die helpen je objectief om op een rijtje te zetten of en hoe je voor je kind kunt zorgen en welke beren daar allemaal zijn. Want die zijn er, meer dan je denkt. En het is goed om daar met snel met een objectief iemand over te praten, die je helpt om alles op een rij te zetten, en niet genoegen neemt met een vaag antwoord als ‘dat red ik wel’.
Biebel, het verbaast me toch dat blijkbaar niet alle meningen vrijuit geuit mogen worden.
Tsjor
' Na negatieve ervaringen op school en op de arbeidsmarkt lonkt het moederschap misschien als een ultieme mogelijkheid om te tonen wat je waard bent. Hoogste tijd om er serieus bij stil te staan hoe mensen plegen te denken over ouders die niet goed voor hun kinderen (kunnen) zorgen.'
Rodekrullenbol, is denk ik wel eens dat de keuze voor moederschap gemaakt wordt, omdat het ook de gemakkelijkste en snelste weg is naar een zinvol leven: ' ik ben moeder' dus....
Maar gelukkig is er voor zover ik weet nog geen verband aangetoond tussen een succesvolle schoolloopbaan, een succesvolle carriere en goed voor je kinderen kunnen zorgen; noch omgekeerd. Goed ouderschap begint al als je je de eerste vraag stelt: kan ik dit wel aan. Helaas laat het antwoord altijd enige jaren, zo'n 20 jaar ongeveer, op zich wachten. Maar de vraag stellen is al een goed teken.
Tsjor
tsjor schreef op 30-06-2021 om 13:07:
'Helaas laat het antwoord altijd enige jaren, zo'n 20 jaar ongeveer, op zich wachten.
Tsjor
Was dat maar waar.
tsjor schreef op 30-06-2021 om 13:02:
Biebel, het verbaast me toch dat blijkbaar niet alle meningen vrijuit geuit mogen worden.
Tsjor
Andere meningen mogen altijd, al loop je het risico dat iemand daar iets van vindt.
Dat was niet waarom ik hier mopperde. Dit bericht vind ik echt te veel lijken op een ‘wij van wc eend adviseren wc eend’. Nep, geënsceneerd en vooral uit op het promoten van de stichting. Had deze dame (?) eerlijk gemeld dat ze voor die stichting werkt en heel erg pro-life en anti abortus is; Dan was het een mening en van harte welkom. Nu was het een niet-subtiele reclame boodschap voor de website.
Ik heb moeite met de verwijzing naar Siriz, juist omdat zij maar 1 mening hebben. Fiom stuurt je niet in een bepaalde richting, maar helpt om je eigen keuze te maken.
Klopt, ik heb ook eerder al FIOM geadviseerd, maar bij afwegingen mag je ook andere geluiden toelaten. De reacties hier gaan toch wel vooral één kant op en dat is ook wat eenzijdig. Een eigen keuze maken kun je doen als je verschillende meningen toelaat.
Tsjor
tsjor schreef op 01-07-2021 om 18:12:
Klopt, ik heb ook eerder al FIOM geadviseerd, maar bij afwegingen mag je ook andere geluiden toelaten. De reacties hier gaan toch wel vooral één kant op en dat is ook wat eenzijdig. Een eigen keuze maken kun je doen als je verschillende meningen toelaat.
Tsjor
Grote verschil hier is dat er niet enkel een eigen keuze gemaakt dient te worden, maar vooral een keuze voor het kind. Een kind dat er zelf niet voor kan kiezen wel/niet in zo’n situatie geboren te worden. Van enkel liefde wordt een kind niet groot en gelukkig, maar dat wordt gemakshalve maar even vergeten. Daarom zijn de reacties in jouw ogen eenzijdig, alhoewel die van jou dat net zo zijn natuurlijk.
Inky, je denkt dat de baan die eraan komt veel oplost, maar een baan houden is nog maar afwachten. Wie zegt dat de communicatie nu wel goed gaat verlopen? En uiteraard hoop ik dat dit wél het geval gaat zijn, maar je gaat er gemakshalve maar vanuit dat dit wel goed zit. En niemand veroordeeld je hier, jammer dat je dat zo ziet, zij laten je enkel ook de minder makkelijke kanten zien van zaken die jij heel duidelijk onderschat gezien je reacties.
Balen dat ik mijn vorige reactie niet kan aanpassen.
In mijn post doelde ik niet naar Tsjor, maar naar JRG7 😊
Het moge duidelijk zijn dat ik nog steeds hoop dat men op het nieuwe forum zelf posts kan aanpassen 😃
