'de bevalling'

Achteraf

Achteraf kon ik zeggen wat me er door heeft gehaald.
Kijken naar de klok en denken over een paar uur/paar dagen is het over.
Loslaten...zen...overgeven
Vertrouwen op de vroedvrouw en de kraamhulp en je partner
Vertrouwen op jezelf

Regien

Zoals in de vorige reactie al werd gezegd, heb vooral vertrouwen in je lijf en laat het allemaal over je heen komen.Probeer niet teveel na te denken over hoe het zal gaan, want het gaat waarschijnlijk toch anders dan je denkt.

En om je een hart onder de riem te steken, ik heb twee kinderen en vond de bevalling bij beide een fantastische ervaring. Oké het doet pijn, maar ik vond verstandskiezen laten trekken vééééééél erger! Ik had het dan ook nooit willen missen.

Alvast heel veel sterkte voor je bevalling, ik hoop dat het voor jou net zo'n mooie ervaring wordt.

Ervaring

Ik herken je gevoel volledig. Inmiddels vier bevallingen achter de rug en ik kan je verzekeren: je zult van tevoren niet weten hoe je je bevalling gaat ervaren. Het enige wat je kunt doen is proberen te vertrouwen op iets waarvan je niet weet wat het inhoudt. Heel triviaal maar echt, hoeveel angst of juist ontspanning je van tevoren ervaart, je kunt het niet inschatten. Ik ben zelf een persoon die zoveel mogelijk wil plannen, inlezen, voorbereiden en voor wil zijn, zelf de regie houden en vooral niet lastig wil zijn voor een ander. Nou, dat hielp me dus niet bijnde bevallingen. Pas op de momenten dat ik mijn eigen gedachten durfde los te laten en mijn lijf de overhand kon laten nemen, ging het goed.
Veel sterkte Regien, want het onzekere zal je moeilijk vallen zo te lezen!

Begrijpelijk

Het is ook niet niks, wat je lichaam allemaal moet doen om jullie baby op de wereld te zetten! En dat voor de eerste keer.

Zoals anderen al zeiden; vertrouw op je lichaam, maar ook beval waar jij je veilig voelt. Voor sommigen is dat thuis, anderen ziekenhuis. Praat met je partner over de bevalling. Ben je bang dat hij het misschien niet zal trekken? Misschien een Doula of een goede vriendin, zus, moeder bij de bevalling?

Voor een bevalling goed te laten verlopen, moet jij je veilig en zeker voelen. Als jij je druk gaat maken over of je man je wel kan steunen, of dat je het niet kan, wordt t al veel moeilijker.

Heb een goed gesprek met je verloskundige, lees je in, praat met anderen en bedenk goed wat jij wil. Schrijf een "birth wish plan"?

Succes, het is zo'n bijzondere ervaring en vanaf die dag zal alles anders zijn!

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Veilig bevallen

Dat boek werkt inderdaad goed, informatief! En geruststellend, zeker doen!

Vertrouw in principe op je lijf, laat het over je heen komen.. En denk er niet teveel over na van tevoren. Ik zag het als een tandartsbezoek: het moet toch..

Een evenwicht dus tussen voorbereid zijn en loslaten. Stress van tevoren helpt sowieso niet
mee, wat er ook gebeurt ..

Succes !

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Niet veilig bevallen

Ik heb het boek ook gelezen voor mijn eerste bevalling en moet eerlijk zeggen, dat ik het juist helemaal niets vond. Het is nu zes jaar geleden, misschien is het boek recentelijk verbeterd uitgebracht. Maar ik had er te weinig aan. Dat vond ik overigens ook van het boek Veilig Zwanger. Ik krijg sowieso de kriebels van Beatrijs Smulders . Naar mijn beleving werd in het boek juist te licht over de bevalling gesproken. Zo werd de nadruk op de medische kant van een ziekenhuisbevalling gelegd en werd een thuisbevalling meer gepromoot. Een van de in mijn ogen ridicule voordelen van een thuisbevalling was bijvoorbeeld de mogelijkheid om waxinelichtjes aan te doen, muziek af te spelen etc. Er werd niet met zoveel woorden geadviseerd om naar je gevoel te luisteren, althans dat was mijn indruk. Overigens heb ik ook veel andere boeken gelezen, sommige spraken me aan en sommige niet. Het blijft een persoonlijke smaak, natuurlijk. Ik vond een boek van Ouders van Nu, 100 vragen (of zoiets, vast wel googlebaar, ik heb daar nu geen mogelijkheid toe) erg nuttig, omdat er ook veel reacties van bevallen vrouwen en mannen bijstonden.

Duik in je weeen

Het *is* ook hartstikke spannend, dus zo gek is dat niet!

Ik heb veel aan het boek Duik in je weeen gehad, ik vond dat een redelijk praktische insteek hebben over hoe ik met de weeen om kon gaan. Ik heb bij m'n 2e bevalling daar zelfs een spiekbriefje uit gemaakt voor m'n man, met de dingen die ik het belangrijkste vond, zodat hij me daar tijdens de bevalling aan kon helpen herinneren.
Misschien helpt het je om te bedenken dat tijdens de bevalling de hormonen zorgen dat je lichaam het over neemt en je waarschijnlijk heel erg op jezelf geconcentreerd bent. Het komt wel goed, je weet alleen niet op welke manier.
Praat er ook over met je man, van te voren, zodat hij weet wat je belangrijk vindt enzo. En bedenk dat dat tijdens de bevalling ook heel anders kan zijn, ik had veel pijn tijdens de 1e bevalling (waar ik gelukkig goed mee om kon gaan) maar ik wilde niet dat hij me aanraakte. (mijn man werd op gegeven moment helemaal gek van me, ik bleef maar praten over wat ik wilde en dacht en voelde over de bevalling, maar voor mij was het een manier om het idee te krijgen dat ik er wat controle over had)
En over wat je moet gaan doen: daar heb je de verloskundige en kraamhulp voor, die vertellen je op dat moment allemaal, dan herinner je je ook wel weer wat er tijdens de zwangerschapscursus over gezegd is.

De angst van het niet weten

Hoi Regien,

Tijdens mijn zwangerschap heb ik de gedachte aan de bevalling zolang mogelijk voor me uit proberen te schuiven. Ik hoopte waarschijnlijk dat ik op een ochtend wakker zou worden met een schoongewassen baby naast me, terwijl ik er niets voor had hoeven doen . Rond de 32 weken begon ik ook aan de bevalling te denken, waarbij ik vooral dacht dat ik niet meer wilde... Ik ben een vrij rationeel ingesteld persoon dus heb vooral rationele dingen bedacht van te voren:
- Er zijn mensen die een 2e, 3e, 4e, 5e, etc, kind krijgen, dus het moet toch te doen zijn die bevalling.
- Het kan maximaal 48 uur duren (had ik voor mezelf bedacht) en wat zijn nu twee dagen op een mensenleven.
- Hoe het ook gaat lopen, de baby komt eruit.
- Ik woon vlak bij het ziekenhuis waar 24/7 een anesthesist is en kan altijd kiezen voor pijnbestrijding.

Ik heb geen bevallingsplan gemaakt en ben daar ook wel blij om, omdat het verloop van mijn bevalling niet was zoals ik gepland had (ks vanwege niet vorderende uitdrijving). Ik denk dat als je je te veel vasthoudt aan wat je wilt, dat het alleen maar tegenvalt wanneer het anders loopt.
Zelf heb ik voor mijn bevalling een aantal contacten gehad met een hypnotherapeut over zelfhypnose. Ik weet niet of het daardoor is gekomen, maar ik vond dat ik erg rustig ben gebleven. Terwijl ik mezelf best een mieperd vind met een lage pijngrens.

Wat bij mij trouwens ook wel meehielp is dat ik het met 41 weken het zo spuugzat was om zwanger te zijn, ik zelfs blij was dat ik eindelijk weeen kreeg.

Ik wens je heel veel succes!
Maanve

Het grote onbekende

Ik kan je na 5 bevallingen verzekeren dat echt alle bevallingen uniek zijn, maar ik kijk ook met positieve gevoelens terug op alle 5. Ik vond het wel prettig bij de eerste om te weten wat mij fijn leek, waarbij je altijd moet bedenken dat het tijdens de daadwerkelijke bevalling wel eens heel anders kan zijn.

En probeer er ook gewoon naar uit te kijken, het is zo een bijzonder proces. Ik voelde me altijd bevoorrecht om het mee te mogen maken (ook al worden er dagelijks honderden kinderen geboren...)

Laat het straks gewoon gebeuren, meer kan je eigenlijk niet doen. Luister naar je lichaam en naar je gevoel en ervaar. Klinkt misschien vaag, maar meer kan je eigenlijk niet doen.

Ik ben heel benieuwd naar je verslag over een maand of 2.

Risama

Nog even over de ziekenhuisbevalling

In Nederland eindigt uiteindelijk meer dan de helft van de bevallingen in het ziekenhuis. Dat zijn dus alle vrouwen die in het ziekenhuis willen bevallen en die in het ziekenhuis moeten bevallen, maar ook nog eens een fors percentage van de vrouwen die thuis wilden bevallen maar waar om de een of andere reden problemen kwamen. En soms komen die pas na de bevalling, dat lijkt me helemaal vervelend.

Persoonlijk heb ik nooit gezien waarom een thuisbevalling nou per se zoiets geweldigs zou zijn, maar ik ben niet zo van de waxinelichtjesbeweging (ik kan je éen ding garanderen: als het menens wordt is sfeerverlichting geen prioriteit) en ik had de mazzel erg dicht bij het ziekenhuis te wonen - en dat maakt nogal wat uit.

Ik zeg dit vanwege je opmerking dat je in het ziekenhuis 'moet'bevallen, alsof je dat misschien niet zo prettig vindt. Ik heb er destijds voor gekozen en had daar geen spijt van (overigens werd de tweede alsnog een thuisbevalling: mevrouw had erg veel haast).

Ik ben het geheel eens met Mama-Lynn: je weet toch niet hoe het gaat lopen, dus het is nuttig om informatie vooraf te hebben (mijn bevallingen verliepen min of meer volgens de boekjes, en dan is het prettig als je die informatie in het hoofd hebt), maar je kunt je er toch niet echt op instellen. Het overkomt je uiteindelijk gewoon

Sterkte ermee

Temet

Regien

Wat ik achteraf vond nav. mijn eerste bevalling: ik was erg blij dat ik pijnstilling van te voren had besproken en dat de vk mij duidelijk had gemaakt dat dat wat hen betreft geen punt was, als ik het zelf graag wilde. Ik heb ook inderdaad een vorm van pijnstilling gehad toen. Misschien is dit in België zowiezo geen issue maar anders zou ik het bespreken met de gynaecoloog.
En een tweede kwestie: ik had achteraf graag iemand gehad die me een beetje coachte. Je leert wel braaf hoe je actief de weeën moet wegpuffen etc. maar als het waanzinnig pijn doet is dat moeilijk vol te houden. In het ziekenhuis kwam er af en toe een kraamverpleegkundige even bij mijn bed en die hield me 'bij de les' wat dat betreft, dat was wel een eyeopener. Maar omdat je (in NL althans) grotendeels alleen (met je man/ander eigen gekozen gezelschap) met je bevalling bezig bent, kom je daar meestal niet zo snel achter.
Als ik dit van te voren had geweten had ik mijn man geinstrueerd mij er 'streng' bij te houden, en de tweede keer deed ik het uit mezelf al beter. Ik zou dus kijken of je je man als een sportcoach kunt gebruiken... of misschien iemand anders wilt meenemen voor die rol.

Asa

Met het oog op je volgende ervaring . Ik heb gemerkt dat de mogelijkheid van pijnbestrijding de laatste tijd toegankelijker is. Bij mijn eerste was ik er vantevoren van overtuigd dat ik halverwege de bevalling in discussie moest gaan over het wel of niet krijgen van. Na 42 weken kreeg ik een inleiding en kreeg ik van de verpleegkundige uitleg over alle mogelijke pijnstilling met de boodschap dat ik maar moest aangeven wanneer. Ik was verbaasd, omdat de strekking van alle informatie die ik op voorhand had gelezen en vernomen juist was, dat ziekenhuizen terughoudend waren. Bij mijn tweede moest ik er trouwens echt om vragen en heb ik het uiteindelijk niet gekregen, vanwege de snelheid van de bevalling. Bij de derde ging het nog sneller en bij de vierde heb ik dan eindelijk 'mogen' discussieren. Niet zozeer over de vraag of er wel pijnstilling mocht worden gegeven, maar meer omdat de begeleidende verloskundige bang was dat ik halverwege ergens in een gang of op de afdeling anaesthesie zou bevallen. Vierde bevallingen gaan namelijk Altijd Heel Snel Mevrouw. Niet dus, het was de langste bevalling met de meeste ellende en uiteindelijk kreeg ik gewoon een ruggenprik.
Anyway, wat ik je wilde aangeven is dat ik wel heb gemerkt dat je makkelijker pijnstilling krijgt. Je moet pijnstilling krijgen als je dat als barende vrouw wilt.

Wat asa zegt

Dat puffen, dat ging bij mij altijd mis juist als het het hardste nodig was. En de aanstaande vaders raakten zo van slag van mijn pijn dat ik daar ook niet veel meer aan had (behalve een hand om heel hard in te knijpen, ook best nuttig op zich). Achteraf gezien (moest ik daar nou 3 kinderen voor baren?) hadden we daar meer op voorbereid moeten zijn, dat zij goed op mijn ademhaling moesten letten en me bij de les houden als ik de draad kwijtraakte.

Verder heb ik me bij de 3e bevalling heel erg op de weeën geconcentreerd. In plaats van alleen maar weg te willen van de pijn, juist heel goed op te letten wat ik voelde, waar ik het voelde, hoe het voelde. Ik heb het idee dat dat goed werkte. Dat heb ik trouwens wel geoefend doordat ik geregeld drieminutenmeditaties doe.

De gedachte dat pijnbestrijding mogelijk was vond ik ook heel fijn bij de 2e en 3e bevalling. Bij de 2e heb ik inderdaad een ruggenprik gehad en dat is me goed bevallen. Als je in België bevalt, zal dat geen probleem zijn; misschien is dat voor jou ook een geruststellend idee? Ik vind een ruggenprik heel eng, maar als je hem echt wilt, is dat enge er opeens helemaal van af

Ha biene, en regien

Nou, dat was eigenlijk de strekking van het bericht dat ik aan Regien wilde schrijven .
Inderdaad, ook ik kreeg af en toe moeite met ademhalen, ondanks de pufles van tevoren. En wat mij bij de tweede en volgende bevallingen erg hielp was, dat ik er met mijn man van tevoren over gesproken had dat ik tijdens een bevalling niet mezelf zou kunnen zijn. Ik raak tijdens bevallingen helemaal in mezelf, voel me stikalleen en kan dan niet tegen geluid, koude washandjes of gefrutsel aan me. Ook word ik zeer, zeer kortaf. Omdat ik dat met mijn man had besproken, voelde ik me daar ook helemaal niet schuldig over tijdens de bevalling. Alleen, toen hij vervolgens bij de vierde bevalling een tijdje op een stretcher is gaan slapen, omdat hij mij toch niet echt kon helpen, was dat uiteraad ook niet fijn . Achteraf wel logisch (ik had immers aangegeven dat hij mij niet echt kon helpen), maar oei wat voelde ik me toen alleen. Overigens is er bij ons bij ziekenhuisbevallingen wel standaard een verpleegkundige op de kamer aanwezig.

Doula

Een doula kan helpen om je er aan te laten herinneren wat te doen bij de weeën. Ik woon zelf in Australië en doe nu de opleiding om Doula te worden. Weet niet of je zo ook in NL of België hebt, vast wel. Even googlen.

Hier wordt er niet zo aan puffen gedaan, alleen misschien wanneer het hoofdje eruit komt, om uitscheuren te voorkomen. Je lichaam volgen, los laten, etc. Ik denk dat t puffen misschien wel een goede afleidingstechniek is. Zelf was ik ook bewust aan t voelen wat mijn lijf deed en omdat ik t wilde onthouden.

Vooral bij de 1e of na een slechte eerdere ervaring kan t heel fijn zijn om een extra persoon erbij te hebben die zich op de moeder en partner richt, zonder een emotionele band. De partner kan ook niet meer helder denken, als hij zijn vrouw in erge pijn ziet. Doula bijft bij je tijdens bevalling hoe lang die ook duurt. Geen dienstwisselingen of verschillende bevallingen tegelijk zoals je bij vk in ziekenhuis hebt.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Ook doela's in nederland.

Ik weet een hele goeie in de buurt van Culemborg.
M.

Sascha

Hier ging het dus 7 jaar geleden al best makkelijk, gelukkig. En mijn tweede bevalling was zo'n meevaller dat ik nu voor de volgende keer ook heel optimistisch gestemd ben . Ik weet bijvoorbeeld door jouw ervaringen dat dat helemaal niet gerechtvaardigd hoeft te zijn maar ik laat het maar even zo...

Een doula

Ja, dat zou ik mezelf voor de eerste bevalling achteraf ook aanraden. Al zou ik nog liever zien dat je gewoon meer steun van de vk of verpleegkundige krijgt, maar ja, kassa...

Ach asa

Je hebt groot gelijk hoor. Overigens ging ik vol vertrouwen mijn derde bevalling in, omdat de tweede snel en makkelijk ging. En de derde ging nog makkelijker en sneller, zonder medicatie en zonder pijnstilling. Achteraf was die heel prettig (ha, ik stond om zeven uur 's avonds nog in de albert heijn ijs te kopen, kwart voor acht toch maar even gebeld, iets voor negen in het ziekenhuis en kwart over elf dochter in mijn armen, helemaal goed). Het was die vierde die maakte dat ik dit echt, echt, echt nooit meer wil meemaken .

Verloskundige en thuis

Ik ben 2x thuisbevallen, 1e x was ik nog wat jong en naïef misschien, en ik voelde juist aversie tegen ziekenhuizen. Maar ik had heus geen kaarsen aan!
Was wel heel blij om in mijn eigen leefomgeving te zijn. De extra bemoeienis van assistenten enz in het ziekenhuis lijken mij wel irritant.

Ik had geen cursus gedaan en de vk gaf toen de instructie aan mijn man: 'zorg dat ze zus en zo ademt'. Dat deed hij toen en het ging prima. Ze zei tijdens de bevalling ook duidelijk wat ik moest doen, maar ze was eerder streng dan vriendelijk.

Een ervaren iemand die er echt voor jou alleen is, lijkt me eigenlijk best fijn. Een soort bescherming. Dus ik zou daar zeker over nadenken.

Ik hoop dat je niet duizelig wordt van alle verhalen

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

O ja onthouden van de pufclub

Voor mijn eerste bevalling had ik een cursus gevolgd. Ik had heel veel tips gekregen, wekenlang. Uiteindelijk heb ik tijdens mijn bevalling totaal niet aan alle tips willen en kunnen kijken, behalve de tip dat ik bij het persen dom moest kijken om bloeduitstortingen te voorkomen. Ik heb een uur geperst met alleen die gedachte:" dom kijken, dom kijken, dom kijken". Verder was er geen enkele tip blijven hangen op het moment supreme.

Gewoon

Hier zijn 2 kinderen gewoon geboren.
De eerste gewoon thuis met een vriendin/collega uit de zorg die heel goed op mij en iedereen om mij heen lette en die het voor mij makkelijk maakte om me over te geven aan de onvermijdelijkheid, de zorg van de vroedvrouw en de steun van mijn partner.
De 2e helaas in het ziekenhuis, uit voorzorg, maar verder ook ongecompliceerd met een goede apgarscore en dezelfde goede vriendin.
Na beide kinderen was ik snel weer fit en op de been. En heb beiden lang borstvoeding kunnen geven.
Het is onzeker hoe het gaat maar dat kun je alleen maar loslaten denk ik. Achteraf weet je pas hoe het geweest is. En het gaat voorbij.

Ondersteuning bij ontsluiting

Logisch dat je het ontzettend spannend vind. Vrijwel niemand heeft al eerder een bevalling 'live' meegemaakt als ze zelf moet bevallen, en zelfs al is dat wel zo....... het is vreselijk spannend. Realiseer je wel dat bij een ziekenhuis bevalling pas 'op het laatst' naar het ziekenhuis mag en er ook daar meestal geen verplk naast je bed komt te staan. Ik hoor van de meest vrouwen dat ze veel alleen gelaten worden. Weet je dat er kraamzorg organisaties zijn die vroegtijdige ondersteuning tijdens de bevalling bieden ( vergoed door de verzekering). Je kraamverz blijft dan bij je vanaf dat de weeen goed doorzetten en helpt jou en je partner met met opvangen van de weeen. Je verlosk komt dan elke 2 uur even kijken. Informeer ernaar.
succes, Marjanne