8 maanden normaal ofzo?

Nee hoor

Ik had een zware zwangerschap, maar ik wilde ook dat het kindje sterk zou zijn, en wilde door tot de 40ste week. Ik snap wel dat een vrouw het zat is, maar 36 weken vind ik wel vroeg om te hopen op een geboorte...

Zoonlief kwam uiteindelijk met 42 weken en woog 9 pond. Dat was dan weer 't andere uiterste, haha!

Trouwens

hoe gaat 't met je? Geen al te heftige klachten hoop ik?

Nee

Ik vond het ook altijd raar. Was het zwanger zijn ook niet echt zat, werd er bij de eerste echt door overvallen dat ze met 39+0 gewoon al kwam! Bij de derde was ik het op een gegeven moment trouwens wel zat, met 38 weken of zo. Maar nog niet zo zat dat ik me met kerst wilde laten inleiden, wat me wel werd aangeboden. Een geboortedatum na de feestdagen vond ik altijd nog zwaarwichtiger dan mijn slechte nachten, bekkenpijn, oprispend maagzuur en wat al niet meer voor ongemakken.

In ziekenhuizen komen er dus echt heel vaak vrouwen van 35-38 weken zwanger bij wie helemaal geen heftige dingen aan de hand zijn aan de balie vragen of ze ingeleid mogen worden omdat ze het zo zat zijn. Daar zal wel een stuk onwetendheid over risico's van inleiden voor 38 weken bij zitten, maar toch. Ik kan me daar niets bij voorstellen, Dat het 9 maanden duurt, weet je al voordat je eraan begint.

Vanaf de 37e week

Mijn zwangerschappen verliepen niet zo leuk, dus ik heb echt vanaf de 37e week zitten wachten tot ze eindelijk eens kwamen. Uiteindelijk ben ik de eerste keer bij 39 weken ingeleid (pre-eclampsie) en de tweede keer bij 41 weken. Bij nr 2 had ik me er uiteindelijk, na weken hopen op een vlotte bevalling, op ingesteld dat ik zou wachten tot de bevalling vanzelf begon. Helaas ;-( En dat terwijl ik al een week eerder het aanbod voor een inleiding had gekregen.

Als baby klaar is

Voor mij is het belangrijkste dat de baby komt als hij dat wil. Ik vind het zo ondankbaar om als er niks met je is enorm ongeduldig te gaan zitten zijn met 36 weken.

Neemt niet weg dat ik achteraf best blij ben dat tweede een randprematuur was. Scheelt toch weer een maand zwanger zijn. Maar hij kon het ook aan. Er werd nog behoorlijk veel extra zorg geboden vanwege die twee dagen voor de 37 weken.
Hij moest in het ziekenhuis blijven, werd bijgevoed, moest na drie weken nog op nacontrole.... Toen realiseerde ik me weer dat zelfs die paar dagen te vroeg wel lastig kunnen zijn.
Gelukkig was bij ons alles goed.

Liora

Nee joh

In mijn omgeving ken ik echt niemand die zelf heeft gevraagd om eerder ingeleid te worden. Sterker nog, ik ken dit soort verhalen alleen over filmsterren die het kind met 36 weken laten halen om zo min mogelijk permanente schade aan het figuur te lijden. Ha! denk ik dan, die zorg heb ik godzijdank niet, ik heb hoegenaamd geen figuur, haha.
Een paar weken geleden was ik even heel zenuwachtig omdat ik het kind minder goed voelde. Ik was toen 35 weken ver en de verloskundige zei: als je deze zenuwen blijft houden, kunnen we het kindje ook eerder laten komen. Ik viel bijkans van mijn stoel. Ik bedoel, in mijn optiek doe je zoiets alleen als er een dringende medische reden is, niet omdat je last hebt van stress of striae of dikke enkels. Er is toch een reden dat het 9 maanden duurt en niet 8?
Ik herken de vraag natuurlijk, iedereen vraagt me of ik het niet zat ben. Misschien ook omdat mijn rug vervelend doet? Hoe dan ook, ik geef telkens als antwoord dat dit de komende drie weken nog best te doen is, maar dat-ie op zich best eerder mag komen als hij dat wil. Maar niet voor aanstaande vrijdag, want dan doe ik de belastingen .
Groetjes
Massi

Fijn

Fijn te horen dat ik niet alleen er zo over denk.

En sini, een paar weken later was hij gewoon 4.5 kilo geweest. Best goed te doen hoor. Ik kreeg alleen in het franse ziekenhuis te horen dat ik niet zo hard moest gillen, want ik maakte andere aanstaande moeders bang

En Massi, LOL!
"Maar niet voor aanstaande vrijdag, want dan doe ik de belastingen ."
Mijn oppas is er niet, dus deze week is voor mij ook onmogelijk. Heb ik de baby ook verteld

Belastingen

Zo hadden wij bij nr 2 tien dagen voor de uitgerekende datum bezoek van de makelaar, om foto's te maken voor Funda, want de woning werd verkocht. Dus die dag moest er nog opgeruimd worden etc. (en de dagen ervoor gepoetst). Toen die foto's gemaakt waren hebben we de verhogers onder het bed gezet en toen dacht ik 'ok, nu kan je komen'. Daar wachtte ze nog een paar dagen mee, maar ik heb gelukkig niet tot 42 weken hoeven wachten. Ik was het echt enorm zat, ik kon amper meer vooruit komen.

Bij zoon was ik er van overtuigd dat ik tot 42 weken zou doorlopen - eerste zwangerschap tenslotte - dus ik werd werkelijk volledig overvallen toen ruim 2 weken voor de uitgerekende datum de vliezen braken. Nog maar goed dat het zo liep, dat gaf ons de tijd nog even snel de geboortekaartjes uit te zoeken voor de weeën echt begonnen

Groeten,

Temet

Vanaf 35 weken

Ik had bij de tweede ernstige bekkenproblemen, nam iedere dag zware pijnstillers, kreeg slaappillen om te kunnen slapen, baby was ontzettend druk en beukte continu op mijn bekken. Met 35 weken kreeg ik flinke oefenweeën en moest met spoed naar het zh, ik heb toen echt gehoopt dat hij zou komen, was het zo vreselijk zat, heb toen echt moeten huilen toen bleek dat het maar oefenweeën waren. Uiteindelijk met precies 37 weken weer in het ziekenhuis beland en toen hebben ze de bevalling ingeleid, wat was ik blij. Dus ja ik kan me er iets bij voorstellen.

Dc, zou het niet weten

maar lijkt mij niet

ik kan me echter geen voorstelling maken van een gewone zwangerschap. Sta al vol verbazing te kijken als ik zwangere vrouwen zie lopen en als ik ze dan ook nog op bijvoorbeeld hakken zie lopen dan zakt mijn mond helemaal open. Was al blij als ik 2 meter kon strompelen

Weet het

Ik had tijdens de zwangerschap van de 2e 2 weken dat ik niet kon lopen. Echt vreselijk was dat. Gelukkig heeft een osteopaat dat goed verholpen. En nu had ik bij 5 maanden bekkenklachten, maar ook door fysiotherapie helemaal verholpen. Ik weet dus hoe vervelend en pijnlijk het kan zijn!! En hakken dragen vind ik gewoon dom en vragen om problemen. Maar goed, ik ben dan ook niet echt een ijdeltuit

37 weken

Jongste besloot om met precies 37 weken te komen, de oudste drie kwamen vanaf 40 weken en ik was er dus nu totaal niet op voorbereid. Ik was de zwangerschap op zich wel zat, maar ze had van mij best wel tot 40 weken mogen blijven zitten.

38wk

Hallo allemaal, ik ben nu ruim 38 weken van nummer 5 en vind het wel leuk zo, elke dag lekker spannend en ik bruis van energie, van mij mag ze komen maar ook wel even blijven zitten. Ook wel speciaal, en als je naar iemand belt word gelijk de telefoon opgenomen omdat ze denken dat je al bevallen bent
en het is ook wel een apart gevoel dat gerommel in je buik....

Ja dat gerommel

Ik ga dat heel erg missen, dat gezellige gedoe in mijn buik!
Groetjes
Massi