5 Maanden na bevalling, opnieuw zwanger?!
Hoi,
Zo'n 5 maanden geleden ben ik bevallen van een prachtig meisje. Prima zwangerschap, zware bevalling maar ze is helemaal gezond en doet het hartstikke goed! Natuurlijk zijn we helemaal in de wolken, hoewel het niet elke dag lekker loopt.
Na de bevalling voelde ik me vrij snel mezelf, en mijn menstruatie kwam na 6 weken weer op gang. Maar de afgelopen weken kreeg ik steeds meer kwaaltjes. Misselijk wakker worden midden in de nacht, constant moe, weinig eetlust, last van mijn rug, humeurig etc. Verder weinig aandacht aan besteed, dacht dat het ontzwangeren was in combinatie met het wennen aan het moeder zijn.
Tot ik afgelopen week mijn bh aantrok en opmerkte dat mijn borsten toch wel erg strak zaten. Besproken met mijn man, hij had het ook opgemerkt maar wist niet zeker of hij het zich verbeeldde. Verder in het gesprek beseften we ons dat we er bij onze dochter ook op deze manier achter kwamen dat ik zwanger was. Om een lang verhaal kort te maken: test gedaan, bibberend weggelegd en 3 minuten later stond daar een lichte streep. Duidelijk te zien, maar niet zo donker als bij onze dochter het geval was.
Mijn man weet het nu zeker: ik ben opnieuw zwanger. Ik twijfel nog, wil het (nog) niet geloven dat het zo is. Natuurlijk is het mogelijk, en ik zag die streep ook wel. Maar naast dat het enorm welkom zou zijn, en ik er ook blij mee ben/zou zijn zie ik ook de andere kant. Over 9 maanden, een kleintje van net 1 en een baby. Hoe ga ik dat doen? Krijg nu al weinig slaap, ben wel moe maar kan de slaap niet vatten of ik moet er voor dochterlief uit. Hoe zal dat dan zijn?
Ik weet dat ik overal beren op de weg zie, en dat dit misschien totaal onnodig is. Als het zo is, dan komt dat kindje er zowiezo maar maak me zorgen dat ik het niet aankan. Klinkt zo zwaarmoedig, maar ik raak nu soms al in de stress omdat er nog weinig ritme is en ik aan het huishouden niet toekom. Maar straks zou ik daar niet mee wegkomen om het te laten liggen, tegen die tijd zal onze kleine meid beginnen of net begonnen zijn met lopen.
Pff ik weet het even niet.. Vind het moeilijk net zo enthousiast te zijn als mijn man, hij voorziet niks van problemen of moeilijkheden. Zegt ook dat ik me druk maak om niks, is dat ook zo? Ben ik echt zo door aan het draven dat ik me druk maak om straks?
Voor mijn eigen gevoel ga ik deze week nogmaals een test doen. Ik weet niet wat ik hoop, aan de ene kant zou ik wat langer alle aandacht aan mijn dochter schenken i.p.v te moeten verdelen en zelf beter in mijn vel zitten, maar met een kans van 0,1% om natuurlijk zwanger te raken zou het een wonder zijn dat het (voor de 2de keer!) binnen 5 maanden raak is!
Zijn er hier moeders/vaders waarbij de 2de ook vlot na de eerste kwam? Zo ja, wat is jullie ervaring? En misschien hebben jullie ook tips of adviezen?
Alvast heel erg bedankt voor alle reacties!
Tonny
Het ging dus om jonge kinderen die geen opa noch oma noch tantes noch ooms hadden. Het gaat er niet om of ze buiten beeld zijn of te ver weg wonen! Jij had bij geboorte nog een opa en je had tantes en ooms!
Dalarna
Zonder heel hard nadenken ken ik al drie mensen die geen ouders, tantes, ooms, broers, zussen of neven en nichten hebben. Twee van hen hebben zelfs geen partner of kinderen. Wellicht nog ergens een oudtante, maar daar hebben ze het nooit over.
Katniss
Maar hadden ze dat al op jonge leeftijd, dus basischool en jonger?
Dalarna
Die ouders hadden ze als kind wel (gelukkig), maar als die ouders beide enig kind zijn krijg je toch geen neefjes en nichtjes? Ik snap niet dat jij dat niet wilt geloven. Mijn jongste had bij haar geboorte ook geen grootouders meer aan vaderskant. Oude vader met jong overleden ouders, dan krijg je dat.
Hier op school zijn meer (jonge) kinderen met een 50+ vader. De opa's en oma's aan die kant zijn hoogbejaard of al overleden. Het lijkt mij allemaal niet zo moeilijk te bedenken hoe dat gaat.
Zonder oordeel
Een jaar of twee geleden stond er een heel artikel in de krant over de gevolgen van de one-child-policy in China. Vele, vele huwelijken waarvan beiden enig kind zijn en nu de volgende generatie ook. De zorgen om het verdwijnen van een 'normale' family tree hebben ertoe bijgedragen dat het beleid gewijzigd is. Ik heb 1 kind, als die trouwt met een ander 'enig kind', dan wordt het al lastig. Hier nog wel een tantes en ooms en neven en nichten in beeld maar voor mijn kleinkind dan dus niet meer. Heel raar idee en is ook niet wat ik wens voor mijn kind, maar ja, je weet niet hoe het loopt in dit leven. In China komen ze er via harde weg achter dat het een slecht idee was.
Buren
Hier buren, beide enig kind, met zelf ook 1 kind. Enkele grootouders zijn al overleden. Feestelijkheden worden opgeleukt door ooms en tantes van de ouders, dus broers en zussen van de grootouders. Niet echt geweldige speelkameraadjes, en ze hebben ook niet het eeuwige leven. Daar blijft dus op termijn weinig familie over.
Dalarna, jammer
"en jullie zijn net zo fout door met z'n allen te gaan verzinnen hoe ik er over denk."
Jammer joh Dalarna, dat je op deze manier reageert. Ik heb jou aangeven hoe jouw postings op mij vaak overkomen, en in welke woorden/formuleringen dat zit. Niet meer en niet minder. Het is volledig aan jou wat je wilt doen met goedbedoelde feedback. En lees mijn bericht gerust nog eens na. Ik vul allerminst in hoe jij ergens over denkt (dat weet ik toch niet). Bij communicatie gaat het uiteindelijk om hoe de boodschap overkomt. En het lijkt mij jammer voor jou als jouw intenties niet overkomen. Dat zie je toch ook aan de reacties op jouw postings?
Katniss
Wie heeft het nu weer over geloven? Juno zegt dat het vaker voorkomt en ik vind dat dat helemaal niet vaak voorkomt dat je als jong kind geen oma en opa hebt en dat tegelijkertijd je ouders allebei enigskind zijn.
Maar goed, ik houd er maar weer mee op, het was een uitroep van 'goh wat jammer voor je kinderen', niet van verbazing, onbegrip of ongeloof maar dat geloven jullie blijkbaar niet.
Dalarna
Ik geloof je wel hoor. Dit soort misverstanden komen gewoon zo omdat je elkaar niet ziet.
Maargoed, zelfs al ben je geen enigskind dan kan je ook 'niks' aan familie hebben om andere redenen.
Dalarna
Uit de klas van mijn zoons ken ik al drie kinderen die alleen een moeder en een oma hebben. Van die kinderen is de vader ofwel onbekend of enorm uit beeld (wonend in een ander werelddeel, geen enkel contact). Eén van de moeders heeft nog een alleenstaande broer die waarschijnlijk geen kinderen meer gaat krijgen, de andere twee moeders zijn enig kind. Die oma's hebben ook het eeuwige leven niet, dus over een aantal jaar hebben die kinderen buiten hun moeder geen enkele familie.
Mijn kinderen hebben het heel lang met alleen één oma en één oom moeten stellen. Sinds een kort zijn daar een tante en twee nichtjes bijgekomen, maar tot hun negende hadden ze dus maar twee extended familieleden.
Er zijn heel veel piepkleine families.
skik
skik
Ik vind het jammer dat iedereen hier nu situaties ging opnoemen waar ik het niet over had.
Het is duidelijk dat er bij de vraagsteller wél een vader in beeld was en nogmaals: ik denk niet dat het heel veel voorkomt dat kinderen nog niet naar school gaan en dan wel een vader en een moeder hebben die enigskind waren en waarvan alle vier de ouders zijn overleden. Niemand in dit draadje kon een voorbeeld geven waar dat van toepassing op was maar er wordt wel geroepen dat dat veel vaker voorkomt.
Waarom ga je er nu weer op door met een situatie die niet van toepassing is?
een idee
Dames, ga in een ander draadje verder als het nog verder uitgediept moet worden. Misschien is dat ook leuker voor de draadstartster
geen 5 maar 8 maanden
hoi draadstarter,
ik zag even dat het topic een beetje een andere kant op ging, maar dat laat ik even links liggen en wil graag reageren op je verhaal.
Ik was niet 5 maanden na de bevalling, maar 8 maanden na de bevalling weer zwanger. ik kan je vertellen dat mijn hele leven even op zijn kop stond en dat ik even niet wist wat ik er mee aan moest. Aan de ene kant heel leuk maar aan de andere kant had ik een schuldgevoel tegenover mijn dochtertje, omdat ik dacht dat ik haar niet de aandacht zou kunnen geven die ze verdiende als er weer een kleine bij kwam. daarnaast was ik door mijn vorige zwangerschap mijn baan bijna verloren, zat ik nu in de ziektewet... kortom, het was even helemaal drama.
mijn vriend vond dat ik niet moest zeuren. "we hebben er toch al een, eentje meer maakt ook niet uit," was zijn reactie....
op dat moment kon ik hem wel wurgen, omdat hij lekker naar zijn werk zou gaan en ik met 2 kleine hummeltjes thuis bleef. maar hij had inderdaad uiteindelijk wel gelijk. ik heb me er bij neer gelegd en ben van de zwangerschap gaan geniet. gewoon alles over me heen laten komen.
nu 2 jaar later kan ik je vertellen dat alles inderdaad op zijn pootjes terecht is gekomen. omdat ik niet meer wilde gaan werken voor een baas, ben ik voor mijzelf begonnen en daarnaast kan ik ook nog eens lekker thuis bij mijn kleintjes zijn.
Ik hoop dat je het allemaal een beetje positief gaat inzien. moederinstinct overwint alles en daardoor geloof ik dat alles goed komt.
heel veel succes en geniet er vooral van.
