Vriend weet niet of hij een tweede kindje wil
Hallo,
Graag even met jullie sparren. Samen met mijn vriend hebben we een dochter van 14 maanden. Eerder hebben we altijd gesproken over 2 kinderen krijgen, maar toen ik gister weer eens vroeg wanneer we voor een tweede gaan, gaf hij aan het nog steeds niet te weten.
Mijn vriend is 40 en ik ben 39. Heel veel tijd om te wachten is er niet. Ik baal er zo van. Aan het begin van dit jaar hebben we afgesproken om in juni de knoop door te hakken. Nu is het juli en wil hij wachten tot november met de beslissing maken. Ik voel me zo aan het lijntje gehouden. Ik heb steeds aangegeven graag een tweede te willen, en het wachten valt me zwaar. Elke maand hoop ik dat we er weer voor gaan. Dat ik nu weer 4 maanden moet wachten maakt me verdrietig en boos tegelijk.
Hoe zouden jullie hier mee omgaan? Ik weet echt niet wat ik nu moet, ik voel me boos, verdrietig, stil, alles tegelijk.
Bedankt voor jullie inzichten.
Het antwoord 'nee' is zeker acceptabel. Dat zou ik jammer vinden, maar dan weet ik wel waar ik aan toe ben.
De overspannenheid maakt het inderdaad heel lastig.
Is de zorg voor jullie kind 1 van de oorzaken dat hij overspannen is?
Is hij misschien ook overspannen geworden mede doordat het gezinsleven en de verantwoordelijkheid en zorg voor een kind hem zwaarder valt dan verwacht en misschien ook zwaarder dan hij aankan/zich prettig bij voelt?
Pimpelmees67 schreef op 26-07-2021 om 15:43:
Dat hij overspannen is, is best essentiële informatie die in je OP had moeten staan. Dan snap ik hem best.
Ik ook. Ziekte en geen grote besluiten kunnen maken is een legitieme reden. Omstandigheden kunnen veranderen.
Ultimatums stellen maakt straks je gezin kapot. Stel het was andersom. Jij had ernstige zwangerschapscomplicaties of een postnatale depressie en hij zou zeggen: je zou in juli 2021 de knoop doorhakken: ik wil zo graag nog een 2de dat had je belooft.
Ik vind het heel verstandig van hem, dit is niet het moment om zo'n beslissing te nemen. Je zult toch meer geduld moeten hebben, anders zal het antwoord waarschijnlijk sowieso "nee" zijn.
Je bent vooral met je eventuele tweede kind en jouw wens bezig. Je man en je eerste kind zouden nu prioriteit moeten zijn.
De overspannenheid komt uit het werk. Teveel taken in te weinig uren. Hij geeft steeds aan dat de kleine hem juist vrolijk maakt gelukkig. Aan de andere kant valt het hem wel tegen hoe weinig eigen vrije tijd je overhoudt met een kindje. Dat zal waarschijnlijk ook meespelen.
Als je 39 bent is langer wachten geen heel goed idee. Het kan zomaar ineens over zijn met je vruchtbaarheid. Dat hij overspannen is, is jammer, maar dat gaat ook wel weer over.
MMcGonagall schreef op 26-07-2021 om 16:10:
Als je 39 bent is langer wachten geen heel goed idee. Het kan zomaar ineens over zijn met je vruchtbaarheid. Dat hij overspannen is, is jammer, maar dat gaat ook wel weer over.
Hiermee doe je de situatie m.i. echt tekort. Als je overspannen bent en vervolgens niet voor je eigen herstel kiest maar in plaats daarvan hele grote beslissingen gaat nemen/een tweede kind neemt, kun je een burn-out krijgen of zelfs depressief worden. Ik vind het super rot voor TO maar in dit geval zou ik echt zeggen; misschien mocht het helaas niet zo zijn. Accepteer het. En anders heb je misschien over een jaar geluk.
MMcGonagall schreef op 26-07-2021 om 16:10:
Als je 39 bent is langer wachten geen heel goed idee. Het kan zomaar ineens over zijn met je vruchtbaarheid. Dat hij overspannen is, is jammer, maar dat gaat ook wel weer over.
MMcGonagall schreef op 26-07-2021 om 16:10:
Als je 39 bent is langer wachten geen heel goed idee. Het kan zomaar ineens over zijn met je vruchtbaarheid. Dat hij overspannen is, is jammer, maar dat gaat ook wel weer over.
Of niet, en dan zit ze in haar eentje met twee kinderen, een man die tot niks komt en de noodzaak om kostwinner te zijn. Hebben er straks twee een burn-out. Maar dat gaat ook wel weer over.
Alles is relatief. Vroeger zou ze met 10 kinderen zitten met een man die al dan niet bijdroeg in het gezin. Een LAT-relatie is ook nog een mogelijkheid.
Tenzij je daar uiteraard zelf voorwaarden aan hebt gesteld: alleen kinderen met een man in huis die bijdraagt met inkomen en in de zorg voor huishouding en kinderen.
Wat het zwaarste weegt is je prioriteit.
AnneJ schreef op 26-07-2021 om 16:46:
Alles is relatief. Vroeger zou ze met 10 kinderen zitten met een man die al dan niet bijdroeg in het gezin.
Toen werden de mensen ook veel minder oud 
Mayra schreef op 26-07-2021 om 16:06:
De overspannenheid komt uit het werk. Teveel taken in te weinig uren. Hij geeft steeds aan dat de kleine hem juist vrolijk maakt gelukkig. Aan de andere kant valt het hem wel tegen hoe weinig eigen vrije tijd je overhoudt met een kindje. Dat zal waarschijnlijk ook meespelen.
Hoe vervelend en onzeker het nu ook voor je is, het lijkt me niet verstandig om nu aan een 2e kind te beginnen.
Voor katholieken heeft het nog wat langer geduurd waarbij de levensstandaard toch ook omhoog ging. Die kregen ook die 10 kinderen maar inmiddels was er ook een ziektewetuitkering en een pensioen voor degenen die uitvielen uit het arbeidsproces.
