Vriend weet niet of hij een tweede kindje wil
Hallo,
Graag even met jullie sparren. Samen met mijn vriend hebben we een dochter van 14 maanden. Eerder hebben we altijd gesproken over 2 kinderen krijgen, maar toen ik gister weer eens vroeg wanneer we voor een tweede gaan, gaf hij aan het nog steeds niet te weten.
Mijn vriend is 40 en ik ben 39. Heel veel tijd om te wachten is er niet. Ik baal er zo van. Aan het begin van dit jaar hebben we afgesproken om in juni de knoop door te hakken. Nu is het juli en wil hij wachten tot november met de beslissing maken. Ik voel me zo aan het lijntje gehouden. Ik heb steeds aangegeven graag een tweede te willen, en het wachten valt me zwaar. Elke maand hoop ik dat we er weer voor gaan. Dat ik nu weer 4 maanden moet wachten maakt me verdrietig en boos tegelijk.
Hoe zouden jullie hier mee omgaan? Ik weet echt niet wat ik nu moet, ik voel me boos, verdrietig, stil, alles tegelijk.
wat maakt dat vriend wil wachten
Valt het tegen ?
Wat ontzettend frustrerend zo. Ga het gesprek aan. Hij laat je nu gewoon hangen.
Vanwaar de twijfels?
Tijd voor een gesprek en de gemaakte afspraak evalueren.
Aangeven dat jouw wens serieus is en dat jij nu stopt met anticonceptie. Ik zou ook aangeven dat jij zijn twijfels serieus neemt en dat hij vanaf nu voor de anticonceptie in de vorm van condooms mag zorgen. Dat het zijn keus is of hij condooms gebruikt bij elke vrijpartij, en dat dat jou niet uitmaakt maar dat jij niet verantwoordelijk bent voor de anti-conceptie omdat jij nog graag een kind wil.
Vraag je ook waarom hij twijfelt?
Bedankt voor de reactie!
Hij vindt dochter heel leuk en is er heel blij mee, maar vindt het ook veel tijd kosten. Hij kan zich niet voorstellen hoe dat wordt met een tweede erbij.
Daarnaast zit hij nu overspannen thuis, en wil nu geen levensbeslissingen nemen. Het verwacht in november wel opgeknapt te zijn, en wil dus wachten. Terwijl ik denk, je wil wel of niet een tweede, laten we dat alsjeblieft nu beslissen. Deze onzekerheid vind ik vreselijk, en ik voel me zo afhankelijk. Als hij niet wil houdt het op (qua kinderen), als ik teveel erover zeur dan zal het vast een 'nee' worden, dus kan ik voor mijn gevoel alleen maar braaf afwachten. En dat wil ik niet 
Praktisch gezien. Hoe snel was je zwanger van de eerste? Heb je reden om te verwachten dat het nu lastige zal zijn behalve mbt je leeftijd?
Jouw wens mag er zijn, maar zijn twijfel ook. Niemand weet voor ze een kind krijgen hoe het is, sommige hebben er meer tijd voor nodig om op te warmen voor een tweede kind. In mijn omgeving meerdere die zeiden ik wil meerdere kinderen en na kind 1 zeiden ik weet nog niet of ik er nog 1 wil.
Mayra schreef op 26-07-2021 om 15:39:
Bedankt voor de reactie!
Hij vindt dochter heel leuk en is er heel blij mee, maar vindt het ook veel tijd kosten. Hij kan zich niet voorstellen hoe dat wordt met een tweede erbij.
Daarnaast zit hij nu overspannen thuis, en wil nu geen levensbeslissingen nemen. Het verwacht in november wel opgeknapt te zijn, en wil dus wachten. Terwijl ik denk, je wil wel of niet een tweede, laten we dat alsjeblieft nu beslissen. Deze onzekerheid vind ik vreselijk, en ik voel me zo afhankelijk. Als hij niet wil houdt het op (qua kinderen), als ik teveel erover zeur dan zal het vast een 'nee' worden, dus kan ik voor mijn gevoel alleen maar braaf afwachten. En dat wil ik niet
hij zit overspannen thuis zeg je. dan is friet of pizza al een lastige beslissing. ik zou toch wel graag willen dat beide ouders nummer 2 100% verwelkomen en daarom ook echt wachten tot je partner zich weer prettig voelt.
Dit kan de opmaat zijn voor een relatiebreuk. Ik zou goed op mezelf passen.
En het met je vriend aan de orde stellen: twijfel je over de relatie? besef je dat jij wel kunt wachten maar dat dat voor mij nogal spannend wordt? En wat als we te lang wachten en het lukt niet meer? Wat houdt je nu tegen?
Ik zelf heb nogal lang gewacht omdat ik al een langer durende relatie had, voor de 1e was dat toen nog. We zijn zelfs in therapie geweest, maar het bleef maar uitstel en uitstel. Bedenk goed wat je zelf wil en of je kunt leven met het uitstel van je vriend als dat uiteindelijk afstel gaat betekenen.
Uiteindelijk doofde het bij mij ook alle belangstelling voor sex en het werd bij latere partners ook erg verdrietig en pijnlijk als bleek dat ook zij mijn kinderwens niet zouden honoreren. Voor mij betekende het in elk geval dat ik er niet voldoende toe deed in hun leven.
Dat hij overspannen is, is best essentiële informatie die in je OP had moeten staan. Dan snap ik hem best.
Mayra schreef op 26-07-2021 om 15:39:
Bedankt voor de reactie!
Hij vindt dochter heel leuk en is er heel blij mee, maar vindt het ook veel tijd kosten. Hij kan zich niet voorstellen hoe dat wordt met een tweede erbij.
Daarnaast zit hij nu overspannen thuis, en wil nu geen levensbeslissingen nemen. Het verwacht in november wel opgeknapt te zijn, en wil dus wachten. Terwijl ik denk, je wil wel of niet een tweede, laten we dat alsjeblieft nu beslissen. Deze onzekerheid vind ik vreselijk, en ik voel me zo afhankelijk. Als hij niet wil houdt het op (qua kinderen), als ik teveel erover zeur dan zal het vast een 'nee' worden, dus kan ik voor mijn gevoel alleen maar braaf afwachten. En dat wil ik niet
Hij klinkt eerlijk gezegd heel redelijk en verstandig. Hij zou in deze situatie inderdaad niet zo'n keuze moeten maken. Een kind krijgen gaat zoals je zelf weet meer dan om alleen willen en het leuk vinden. Een tweede kind en je bestaande kindje zijn niet gebaat bij een vader die het allemaal niet trekt.
Ik snap best je frustratie en ongeduld, dus probeer jullie afspraken realistisch te houden. Door bijvoorbeeld een nieuwe gesprek of keuzemoment niet te snel te willen plannen, maar ook door duidelijk af te spreken wat jullie in tussentijd er niet of wel over willen bespreken. En probeer zelf ook realistisch te zijn, die paar maanden gaan het verschil echt niet maken. Twee ouders die er volledig achter staan wel.
Het lastige is dat een burnout niet zomaar over is. Misschien is het pas over als je de relatie opbreekt, zo ging het bij ons indertijd wel. Ex kreeg een relatie en twee kinderen met iemand anders. Terwijl het bij ons halen en trekken bleef en depressief.
Je hoeft je daar ook niet door te laten gijzelen.
Als mijn man overspannen zou zijn dan zou ik zelf het al geen goed idee vinden om te stoppen met de pil en voor een tweede te gaan. Een beetje meer begrip voor je man zou je sieren.
Ik vind het eerlijk gezegd heel verstandig van je partner om tijdens een burn-out geen belangrijke beslissingen te nemen. Wat als hij niet opknapt, er komt een kleine bij, hij kan het niet aan en jij staat overal alleen voor? Lijkt me ook geen ideale situatie. En dan heeft hij het zeker gedaan.
Is "nee, ik wil toch geen tweede" ook een acceptabel antwoord voor je? Mag hij zich ook bedenken?
Mayra schreef op 26-07-2021 om 15:39:
Bedankt voor de reactie!
Hij vindt dochter heel leuk en is er heel blij mee, maar vindt het ook veel tijd kosten. Hij kan zich niet voorstellen hoe dat wordt met een tweede erbij.
Daarnaast zit hij nu overspannen thuis, en wil nu geen levensbeslissingen nemen. Het verwacht in november wel opgeknapt te zijn, en wil dus wachten. Terwijl ik denk, je wil wel of niet een tweede, laten we dat alsjeblieft nu beslissen. Deze onzekerheid vind ik vreselijk, en ik voel me zo afhankelijk. Als hij niet wil houdt het op (qua kinderen), als ik teveel erover zeur dan zal het vast een 'nee' worden, dus kan ik voor mijn gevoel alleen maar braaf afwachten. En dat wil ik niet
Hij is overspannen. Zo simpel kan hij nu niet denken.
