Huis gekocht, twijfels en sombere gedachten

Nova1987 schreef op 01-10-2021 om 08:08:

[..]

Ik herken mezelf hierin, dank voor je reactie. Veel is lastig/zwaar en de tranen stromen snel, ook al wil ik dat niet of vind ik dat onzin. Maar wanneer ben je opgebrand? Ik vind dat ik altijd door kan gaan eigenlijk.

Als er een baby komt, dan komt het maar als het twee jaar duurt voelt het ook prima. We doen het rustig aan en ik voel die druk met die baby eigenlijk niet. Wel de druk van alles wat continue in huis gedaan moet worden, de druk van een baan die ik niet meer zo leuk vind en waarvan ik twijfels heb of het bij me past. Ik start over een maand bij de psycholoog en heb volgende week een gesprek staan bij een job coach om te kijken wat andere opties zouden. Dus ik heb wel dingen in gang gezet, merk alleen dat ik er zo tegenop kan zien. Veel is vermoeiend tegenwoordig. Van baan wisselen al helemaal dus voel me ook vast zitten.

Maar waarom zou je de komst van een baby nu aan het lot overlaten als je blijkbaar je draagkracht nu op dit moment al bereikt hebt? Ouderschap is niet veel anders dan de juiste keuzes voor je kindje maken en dat begint voordat je er aan begint. Ik ben het met iedereen eens dat je leven niet perfect of op orde hoeft te zijn voor een kindje, maar een stevige basis in de zin van een relatie die goed zit en lekker draait, en beide ouders die zich stabiel voelen en een enorme uitdaging aan kunnen is wel het minste dat je te bieden moet hebben. 

Vlieg alles even stapje voor stapje aan, sommige zaken laten zich niet haasten. 

Ik denk dat de "problemen" met het huis niet de oorzaak is maar de uiting van onderliggende zaken die niet goed gaan. En het wordt zichtbaar in het huis.

Wanneer je een eigen huis hebt, dan ben je altijd wel bezig. Want hoe mooi je de trap ook geverfd hebt, er komen gebruikerssporen op. Kijk maar eens kritisch naar woningen van mensen die er al 5 jaar wonen. Gelukkig zijn in een huis is maar voor een klein deel afhankelijk of dat het eruit ziet als bij de oplevering van Kijken zonder Kopen.

Je geeft aan dat jij je niet gelukkig meer voelt in je huidige baan.
De vraag, kinderen en per wanneer speelt mee
Jij en je vriend communiceren niet goed. Jullie hebben (waarschijnlijk) beide verwachtingen die niet uit komen. En je gaat je dan storen aan je partner.

Begin eens om komend weekend een grote streep door je agenda te zetten en alle beeldschermen uit te zetten. En ga met elkaar praten, en nog belangrijker ga naar elkaar luisteren. Geef duidelijk aan waar jij tegen aan loopt, en luister ook naar je vriend waar hij tegen aan loopt. En zet dan eens al jullie opties op papier. In het huidige huis blijven, en zo ja wat moet er gedaan worden en maak een realistische tijdslijn. Of is verhuizen beter? Bespreek ook het feit dat jij je ongelukkig voelt in je baan, wat zijn daarin de opties? Minder werken, andere baan, switchen en een opleiding gaan doen? etc.

Wanneer je dit duidelijk op papier kunt zetten, en ook hoe je dingen kan gaan aanpakken, dan voelt dit echt veel minder bedreigend. Het zijn allemaal hapklare brokjes, alleen alle brokjes bij elkaar is gewoon heel erg veel.

Probeer ondertussen wel gewoon te genieten van je eigen huis, want het is wel JULLIE huis. Nog niet optimaal, en stoor je niet aan alle dingen die nog gedaan moeten worden. 

DivingGirl schreef op 01-10-2021 om 10:33:

Begin eens om komend weekend een grote streep door je agenda te zetten en alle beeldschermen uit te zetten. En ga met elkaar praten, en nog belangrijker ga naar elkaar luisteren. Geef duidelijk aan waar jij tegen aan loopt, en luister ook naar je vriend waar hij tegen aan loopt. En zet dan eens al jullie opties op papier. In het huidige huis blijven, en zo ja wat moet er gedaan worden en maak een realistische tijdslijn. Of is verhuizen beter? Bespreek ook het feit dat jij je ongelukkig voelt in je baan, wat zijn daarin de opties? Minder werken, andere baan, switchen en een opleiding gaan doen? etc.

Dit vind ik echt het beste advies.

Nova1987 schreef op 01-10-2021 om 14:01:

[..]

Ik ook, dank DivingGirl. Heb een rustig weekend en wil het eerst voor mijzelf op een rijtje hebben (uitschrijven) en daarna met mijn vriend op bespreken, op een rustig moment. Zondag hebben we een dagje samen dus dat komt goed uit.. Heb net een lijstje gemaakt van wat ik wil aanpakken in huis en verdeeld in kleinere etappes en dat geeft overzicht/voelt lichter.

Succes, het komt vast goed met jullie (en het huis).

Los van wat je zondag met je vriend gaat bespreken, misschien kan je binnenkort eens vragen aan een paar vriendinnen of ze je willen helpen met de boel een beetje op te pimpen. Samen is leuker dan alleen. Echt even wat dingen mooier maken (de trap samen verven) of iets anders wat je enorm stoort. Geef je zelf zoiets als een paar mooie planten cadeau en zorg dat waar je je het ergst aan ergert als eerste aangepakt wordt.
Mijn jongste heeft 5 jaar op zolder geslapen met een klein zolderraampje (enkel glas) afmeting was iets van 60x40 cm. Het was een donker maar super gezellig kamertje, hij heeft er nooit over geklaagd. Pas daarna hadden we geld voor een groter velux dakraam. Hoog zomer was het daar inderdaad warm, en in de winter koud (maar daar heb je dikke dekens voor) op  mijn slaapkamer stonden vroeger de bloemen op de ruiten, zo koud. En ja als het in de zomer echt snikheet is, kan je altijd even een tijdelijke andere slaapplek verzinnen. En het is echt niet voor altijd dat de centen op zijn.

Ga in ieder geval nu weer aan de pil. Eerst jezelf weer oplappen en je relatie heroverwegen. Wil je echt een kind met een man die niks doet in huis? Waarschijnlijk doet hij straks ook weinig in de zorg voor zijn eigen kind. Je zal dus overal alleen voor opdraaien. Is dat echt wat je wil? 

Ik denk dat er eerst veel gesprekken nodig zijn en therapie voor jou om bij het punt te komen dat je overtuigd voor een kind kan gaan. 

Julali schreef op 01-10-2021 om 15:31:

Ga in ieder geval nu weer aan de pil. Eerst jezelf weer oplappen en je relatie heroverwegen. Wil je echt een kind met een man die niks doet in huis? Waarschijnlijk doet hij straks ook weinig in de zorg voor zijn eigen kind. Je zal dus overal alleen voor opdraaien. Is dat echt wat je wil?

Ik denk dat er eerst veel gesprekken nodig zijn en therapie voor jou om bij het punt te komen dat je overtuigd voor een kind kan gaan.

Nou dat is wel heel kort door de bocht. Partner doet nu niets en waarschijnlijk straks ook niets in de zorg voor kind. Daar wordt even iemand afgeschreven..Dat weet je helemaal niet. Ook horen we het alleen van de kant van TO.  Sowieso moet je goed doorpraten... en het over taakverdeling hebben. Maar het kan ook zijn dat TO veel te perfectionistisch is. Dat is meer een probleem van haar dan van haar vriend.

Dan de opmerking ga maar weer aan de pil.  Sommige vrouwen worden daar juist depressief van trouwens. 

Ik heb dit draadje een soort diagonaal gelezen. Het irriteerde mij en ik kan niet helemaal goed onder woorden brengen wat het nu is. 

Ik denk dat het is omdat -ik vind- dat het leven nu eenmaal niet zo goed te plannen is. Natuurlijk is communicatie belangrijk maar van te voren kun je nooit alles dichttimmeren. Je weet niet of je gelijk zwanger bent, of je een gezond kind krijgt, of het kind rustig is of een huilbaby. Of je gezond blijft.Soms moet je ook leven... Al dat dicht getimmerde eerst dit, dan dat wat ik een beetje lees in de reacties en de inbreng van TO. Als je echt psychische problemen hebt zou ik een zwangerschap ontraden. Maar anders... als je het beiden ziet zitten zou ik gezien je leeftijd ook weer niet te lang wachten. Durf te leven en ook een beetje bij de dag te leven.

Belangrijk lijkt mij ook of je jouw vriend gewoon leuk vindt...kijk mijn man is enorm rommelig maar ook een rasoptomist ( ondanks ernstige ziektes die hij heeft meegemaakt) supergrappig, een geweldige vader, helpt met huishouden. Ik leer veel van hem. En ja ik baal dat hij niets in de tuin doet een rommel maakt niet altijd ziet wat er moet gebeuren sinds we samen zijn nooit meer de wasautomaat en een strijkijzer heeft aangeraakt etc maar het is gewoon vaak leuk/fijn  met hem, soms wil ik meer communicatie maar dat lukt door drukte niet altijd maar de grondtoon is goed.  Hij is een fijn mens ook als het even niet goed loopt.Als ik de postings van TO en sommige andere lees denk ik " goeie help zeg... wat een benauwd gedoe" zoek inderdaad hulp TO maar alsjeblieft probeer ook de positieve kanten te zien van je partner. Als je die niet ziet heb je echt een probleem. Het huis en de hele rataplan komt wel. Een baby kamer is sowieso onzin.  (Mag hoor maar is echt niet nodig) zet gewoon een wiegje in je kamer.

Een baan die je niet leuk vind is ook een probleem maar kijk hoe je het leefbaar kan houden of zoek met hulp van een loopbaancoach een andere baan.

Sterkte met alles waar he tegenaanloopt

TO klinkt alsof ze behoorlijk in de knoop zit over een aantal belangrijke dingen in haar leven. Het lijkt me daarom beter om hiervoor eerst hulp te vragen en voor jezelf scherp te krijgen wat er aan de hand is, ipv je halsoverkop op het volgende project te storten. Zwanger zijn en een kindje krijgen is niet niks als alles lekker loopt, maar als het niet lekker gaat, dan kan het uitlopen op een drama. Pil kun je ook vervangen door (koper) spiraal, of condoom als je geen hormonen kunt verdragen. 

Laten we niet doen alsof het krijgen van een kind in alle situaties zaligmakend is. Ik wil TO alleen aanraden om nu geen overhaaste levensveranderende beslissingen te nemen. Nu eerst aan jezelf werken en aan je relatie en aan het huis. Daarna is er wellicht meer ruimte voor de volgende stap (of niet, dat kan en mag ook). 

Leene schreef op 01-10-2021 om 16:15:

[..]

Nou dat is wel heel kort door de bocht. Partner doet nu niets en waarschijnlijk straks ook niets in de zorg voor kind. Daar wordt even iemand afgeschreven..Dat weet je helemaal niet. Ook horen we het alleen van de kant van TO. Sowieso moet je goed doorpraten... en het over taakverdeling hebben. Maar het kan ook zijn dat TO veel te perfectionistisch is. Dat is meer een probleem van haar dan van haar vriend.

Dan de opmerking ga maar weer aan de pil. Sommige vrouwen worden daar juist depressief van trouwens.

Ik heb dit draadje een soort diagonaal gelezen. Het irriteerde mij en ik kan niet helemaal goed onder woorden brengen wat het nu is.

Ik denk dat het is omdat -ik vind- dat het leven nu eenmaal niet zo goed te plannen is. Natuurlijk is communicatie belangrijk maar van te voren kun je nooit alles dichttimmeren. Je weet niet of je gelijk zwanger bent, of je een gezond kind krijgt, of het kind rustig is of een huilbaby. Of je gezond blijft.Soms moet je ook leven... Al dat dicht getimmerde eerst dit, dan dat wat ik een beetje lees in de reacties en de inbreng van TO. Als je echt psychische problemen hebt zou ik een zwangerschap ontraden. Maar anders... als je het beiden ziet zitten zou ik gezien je leeftijd ook weer niet te lang wachten. Durf te leven en ook een beetje bij de dag te leven.

Belangrijk lijkt mij ook of je jouw vriend gewoon leuk vindt...kijk mijn man is enorm rommelig maar ook een rasoptomist ( ondanks ernstige ziektes die hij heeft meegemaakt) supergrappig, een geweldige vader, helpt met huishouden. Ik leer veel van hem. En ja ik baal dat hij niets in de tuin doet een rommel maakt niet altijd ziet wat er moet gebeuren sinds we samen zijn nooit meer de wasautomaat en een strijkijzer heeft aangeraakt etc maar het is gewoon vaak leuk/fijn met hem, soms wil ik meer communicatie maar dat lukt door drukte niet altijd maar de grondtoon is goed. Hij is een fijn mens ook als het even niet goed loopt.Als ik de postings van TO en sommige andere lees denk ik " goeie help zeg... wat een benauwd gedoe" zoek inderdaad hulp TO maar alsjeblieft probeer ook de positieve kanten te zien van je partner. Als je die niet ziet heb je echt een probleem. Het huis en de hele rataplan komt wel. Een baby kamer is sowieso onzin. (Mag hoor maar is echt niet nodig) zet gewoon een wiegje in je kamer.

Een baan die je niet leuk vind is ook een probleem maar kijk hoe je het leefbaar kan houden of zoek met hulp van een loopbaancoach een andere baan.

Sterkte met alles waar he tegenaanloopt

Ik ben het met je eens sommige reacties zijn heel kort door de bocht, maar ik vind jouw reactie net zo goed kort door de bocht.

TO is ongelukkig. Ze weet niet exact waar dat gevoel vandaan komt maar ze moet veel huilen en is niet tevreden over huis, relatie en baan.

Natuurlijk is het leven niet maakbaar en planbaar. Niet alles hoeft op orde te zijn voordat er een baby kan komen. Ik geloof ook best dat een baby ook liefdevol kan opgroeien zonder perfect huis en of een fijne baan. Ik geloof ook dat een baby liefdevol kan opgroeien in een één ouder gezin. Alleen ik vind het twijfelachtig als geen van deze gebieden echt goed op orde is.

En vooral dat TO zelf niet goed weet waarom ze nu precies zo ongelukkig is met de huidige situatie. Dat betekent namelijk ook dat het niet eenvoudig zal zijn om het allemaal op orde te krijgen, omdat niemand, ook TO niet, weet wat daar precies voor nodig is.

Om nog maar te zwijgen over de hormonen die tijdens en direct na de zwangerschap alles nog moeizamer laten lijken. Denk bijvoorbeeld aan de kraamtranen die vrijwel elke vrouw krijgt na de bevalling. Dat komt omdat er bij een zwangerschap heel veel emoties komen kijken. En dat lijkt me nu net iets wat TO er even niet bij kan gebruiken.

Lieve TO ik hoop zo dat je jezelf even de rust gunt om te onderzoeken wat je nu zo dwars zit voordat de situatie complexer wordt door een zwangerschap. Je hoeft het geen jaren uit te stellen, maar begin eens met een maand.

Het is goed dat je hulp hebt gezocht en ik hoop dat dat je veel inzicht gaat geven en je je daardoor snel beter voelt.

Julali schreef op 01-10-2021 om 15:31:

Ga in ieder geval nu weer aan de pil. Eerst jezelf weer oplappen en je relatie heroverwegen. Wil je echt een kind met een man die niks doet in huis? Waarschijnlijk doet hij straks ook weinig in de zorg voor zijn eigen kind. Je zal dus overal alleen voor opdraaien. Is dat echt wat je wil?

Ik denk dat er eerst veel gesprekken nodig zijn en therapie voor jou om bij het punt te komen dat je overtuigd voor een kind kan gaan.

Inderdaad, jij kan er wat van! Ik ben recht voor de raap, maar kan van jou nog wat leren. De reactie van Leene vond ik heel interessant.

De man van TO afschilderen als iemand die niks in huis doet? Waar heb jij dat gelezen? En nu weet jij al dat hij straks ook niks voor zijn kind doet. Dat zij alleen voor alles kan opdraaien! Daar geloof ik niks van, want er is intussen al hulp in het huishouden gekomen omdat TO niet alles alleen wil doen.  

TO, ik ben niet tegen jou hoor, ook al kan dat misschien zo over komen omdat ik zéér nuchter ben. Maar, om bij het huis te blijven, je zegt dat je 'nul' geld meer overhoudt, hoe wil je dan dat je man fatsoenlijke verbouwingswerken aanvat? En ik weet niet hoeveel discussie er bij jullie al is geweest, maar als een man nooit goed kan doen omdat zijn vrouw teveel verwacht, dan houdt hij op. Ik zeg niet dat dat bij jullie zo is, maar het zou kunnen. 

Ook het feit dat je niet inhoudelijk reageert op de (vele) reacties die jou aanraden nog te wachten met een kind, ook de vele reacties die zeggen dat je op je 33 niet een afgewerkt huis kan hebben waarop je niet reageert, ik vraag me af wat daar de reden voor is. Jij mag zeggen: en toch zal er binnen de kortste keren een kind komen. Het is jouw beslissing, jouw kind, jouw leven. (En eventueel jouw problemen als die er zouden komen). Dat je ook in een grote bocht rond de problemen met het niet-afgewerkte huis gaat, ik vraag me echt af of jij iets aan dit topic hebt gehad. In je OP verwees je naar 'wijze vrouwen' (waar ik mezelf voor alle duidelijkheid niet bij reken), die met je wilden meedenken. Zijn er al echt reacties geweest die je hebben kunnen overtuigen dat er ook andere mogelijkheden zijn dan jouw ideeën? Of bedoelde je met 'wijze vrouwen' vrouwen die jou tips zouden geven over de afwerking van je huis?

Ik weet echt niet of jij bereid bent het over een andere boeg te gooien. En dat bedoel ik niet kwetsend.

Ik verzin het niet zelf. Het staat letterlijk in de eerste post die TO heeft geschreven:

Het valt me ook tegen wat mijn vriend wil doen in huis; voor mijn gevoel doet hij bijna niks. Er moet al drie maanden een lampje gehaald worden voor een staande lamp maar ach, het komt er maar niet van. Daar stoor ik me heel erg aan.

Als het nu al allemaal te veel is en er een schoonmaker moet komen voor het huis, hoe gaat dat dan straks als er een baby is die veel zorg behoeft? 

Ik vind de hele situatie zorgelijk klinken. Niet voor een jong stelletje dat net met het leven begint en nog wat uit te vogelen heeft. Maar wel voor een stel dat geen anticonceptie meer gebruikt en elk moment een kind kan verwekken.