Alleenstaande mannen met kinderwens, taboe of niet?
Hallo allemaal,
Ik ben een hetero alleenstaande man, zonder relatie, 37 jaar, maar wel een intensief wordende kinderwens. Is dit raar?
Ik ben mij al best wel lang aan het oriënteren op de mogelijkheden. Ik heb het idee dat veel alleenstaande vrouwen met een kinderwens zoeken naar een donor. Maar om het beste uit wederzijds ouderschap te halen is toch co-ouderschap?
Zijn hier ook bewust alleenstaande moeders?
Een vriend van mij heeft met een vriendin van hem samen een kind gekregen. Ze waren allebei single, al heel lang, niet met zicht op een relatie. Ze voeden het kind nu samen op. Het wijkt af van wat gezien wordt als normaal, maar het past bij hun. Misschien past zoiets ook bij jou.
Een teamgenoot wilde met haar vrouw een kind en zijn uiteindelijk voor co-oouderschap gegaan met een man die eveneens een kinderwens had. Ze kenden elkaar niet, dus ze hebben een tijdje 'gedate' om elkaar af te tasten en hebben hele heldere, uitgebreide afspraken gemaakt over rechten, opvoeding, woonplaatsen en alles wat je kan bedenken.
Er zijn tegenwoordig veel constructies mogelijk gelukkig. Ik zou een beginnen bij een Facebook groep, die zijn er voor ieder gewenst onderwerp en daar kun je veel tips inwinnen
Nee, ik vind dat helemaal niet raar!
Ik zie het hebben van een kinderwens niet per definitie direct gekoppeld aan een vrouw, maar aan een individu. Toch denk ik dat hierop nog steeds een taboe rust, zeker als je als alleenstaande man hier iets mee wil doen en actie gaat ondernemen. Zo vind ik ook niet dat een kind per definitie altijd beter af is bij een moeder na een scheiding!
Alleenstaande mannen met een kinderwens staan vaak met lege handen. Dé ideale oplossing zou zijn adoptie, maar daar komen alleenstaande mannen vaak niet voor in aanmerking. Wat dat betreft hebben vrouwen meer rechten dan mannen.
Hier is het in ieder geval geen taboe:
https://www.meerdangewenst.nl/
Van origine is het een organisatie voor ‘roze ouderschap’ maar als je bij de oproepjes kijkt, zie je dat de doelgroep breder is.
Ik vind het helemaal niet raar als een alleenstaande (of man in relatie) een sterke kinderwens heeft.
Ik denk dat het voor ieder persoonlijk is welke constructie het "beste" is.
Ik vind het bijzonder egoïstisch. Wat dacht je van de moeder die het kind 9 maanden bij zich draagt en het kind baart en meteen moet afstaan aan jou. Waarom is het altijd ikke ikke ikke. Alsof je een magnetron koopt.
willem1959 schreef op 16-06-2022 om 23:23:
Ik vind het bijzonder egoïstisch. Wat dacht je van de moeder die het kind 9 maanden bij zich draagt en het kind baart en meteen moet afstaan aan jou. Waarom is het altijd ikke ikke ikke. Alsof je een magnetron koopt.
Misschien moet je de openingspost opnieuw lezen….
Schemerlampje schreef op 16-06-2022 om 23:29:
[..]
Misschien moet je de openingspost opnieuw lezen….
Ja, vader en moeder zonder enige band. Die geeneens verplichtingen hebben samen te wonen. Dat belooft niet veel goeds.
In mijn familie is er ook een regenbooggezin.
Als er iemand wel overwogen aan kinderen is begonnen, zijn zij het.
Alles was van te voren uitvoerig door gesproken. Meer dan wat je in een ouderwetse relatie ziet.
Kind en gezin zijn gelukkig. Vader en moeder leven niet samen. Net zoals veel gescheiden ouders.Maar zonder de pijn en het verdriet van een gebroken relatie. Vandaar dat het voor hun makkelijker is, om ook dingen met zijn allen te doen.
willem1959 schreef op 16-06-2022 om 23:35:
[..]
Ja, vader en moeder zonder enige band. Die geeneens verplichtingen hebben samen te wonen. Dat belooft niet veel goeds.
Dat gaat vaak juist heel goed. Er wordt namelijk van te voren heel goed nagedacht over alle hindernissen die je tegen kunt komen en daar worden afspraken over gemaakt. Veel gezonder dan een ongelukje bij ouders die eigenlijk helemaal niet geschikt zijn of kinderen die in een vechtscheiding terecht komen
willem1959 schreef op 16-06-2022 om 23:35:
[..]
Ja, vader en moeder zonder enige band. Die geeneens verplichtingen hebben samen te wonen. Dat belooft niet veel goeds.
Beter geen band dan een slechte band (vechtscheiding).
Tja, ik ken ook iemand die enthousiast vertelde dat hij vader werd, en zo ver ik begreep ging het proces behoorlijk snel tussen: zullen wij samen papa en mama worden (allebei alleenstaand, hij homo) en binnen enkele maanden was het zover. En toen besloot zij dat ze het toch liever alleen deed, en staat hij met lege handen. Geen idee hoe het nu is, want ben contact een beetje kwijt
Ik ken ook een heteroman die twee kinderen heeft met een vrouwenstel. De vrouwen zijn de ouders. Hij heeft geen ‘dagelijkse’ vaderrol maar ze zien elkaar wel. De kinderen weten dat hij hun vader is en hij is een soort favoriete oom die leuke dingen met ze doet en bij wie ze wel eens logeren of mee op vakantie gaan. Inmiddels heeft hij ook een eigen gezin en de onderlinge relaties zijn warm. Voor zover ik dat kan beoordelen is dat voor deze mensen een mooie constructie.
Ik denk dat het een zoektocht is maar het kan wel. En het is niet alsof traditionele gezinnen en nahuwelijks ouderschap per definitie een beter alternatief zijn voor kinderen. Dat gaat ook niet per se over rozen tenslotte.
Dus dat kind heeft drie ouder? Twee moeders en een vader?
Arm kind als het later voor zijn ouders moet zorgen. Er zijn zelfs kinderen met vier ouder. Verschrikkelijk.
Het gaat mensen alleen maar om zichzelf. Ikke ikke ikke. Ik moet ook een kind.
Niet normaal.
