al wat ouder en toch niet kinderwens opgeven

ik zal altijd overleggen met mijn man natuurlijk, maar ik mag mijn eigen voorkeur hebben natuurlijk en zal natuurlijk altijd van te voren dat met een partner overleggen.

ik heb geen zin in discussies van is een open ruggetje makkerlijker te behappen dan down of weet ik veel wat.

die testen zijn er niet voor niks he.

Is er iemand in je eigen omgeving

Waar je weerstand of kritiek van verwacht? Misschien rare kronkel maar ik heb de indruk dat je hier een beetje een soort een discussie probeert te voeren die je al tig keer in je hoofd hebt gevoerd. Je haalt naar mijn idee dingen uit reacties en zet ze op Ern bepaalde manier neer waar ik ze heel anders lees. Ik krijg het idee dat je eigenlijk niet met de mensen hier discussieert maar je aan t ontdekken bent welke kritiek je hoe kunt pareren

het punt is dat ik op een gegeven moment veel heb meegemaakt en mijn grote kinderwens noodgedwongen toch op de achtergrond is geraakt. nu ik 39 ben denk ik jemig dit wilde ik toch juist zo graag, waarom sukkel ik dan nu in slaap.

ik weet ook wel dat het leven niet maakbaar is.

mijn oproep was vooral voor vrouwen in hetzelfde schuitje. dat je je droom niet op hoeft te geven en positief mag blijven denken in de situatie dat je nog kinderen kan krijgen

Over "positief denken"

Positief blijven denken mag altijd. Dat is wat sommige mensen ook wel noemen "een geboorterecht". Anderen halen in dit verband nog wel eens het bekende gezegde aan "De zon schijnt voor iedereen".

Juist bij tegenslag komt het erop aan. Zo vond ook Johnny Jordaan (en velen met hem). Zie:

testen

"..die testen zijn er niet voor niks he"
Ik heb meerdere malen in mijn omgeving meegemaakt dat een test geen down uitwees (hoera!), maar een andere genafwijking en vele malen ernstiger dan down.
Testen zeggen niet alles.
Het is prima als je zo naief in het leven wil staan en dat je denkt dat alleen down uitsluiten voldoende is. Je kan namelijk niets uitsluiten.

jkj

waarom zijn er testen...

nee je kan niet alles zien en ja er zijn ergere dingen dan down. maar het is wel fijn dat er toch iets van screening is. en als ik een dergelijke test wil doen dan doe ik dat omdat ik het fijn vind om bepaalde dingen te weten. er zijn ook echo's, waarom zijn die er dan. dat heet screening. en ik weet heus wel dat je niets op de beelden kan zien en dan uiteindelijk toch een gehandicapt kind kan krijgen. maar als je van te voren al weet dat het kind down heeft is het voor mij wel zo fijn dit te weten ivm abortus.

Cinderella

Even los van mijn mening en kritiek, vind ik het wel lovenswaardig dat je op alle reacties in blijft gaan en nog redelijk kalm ook.

Ten tweede heb ik álle begrip voor je kinderwens. Maar man man, wat heb ik daar téveel jaren door laten 'verpesten'. Vanaf dat mijn jongste dochter zo'n 2-3 jaar was, kwam het ondanks dat ik na haar geboorte dacht dat ik daar tevreden mee was, toch weer zeer nadrukkelijk bovendrijven. Maar ik kreeg miskramen en zat mezelf daardoor op den duur vreselijk mee in de weg. Ik wilde wel een kind, maar de angst voor miskramen werd mij teveel. Dus hoe dubbel ook, durfde ik daardoor eigenlijk niet meer zwanger te raken. Deze situatie duurde tot ik 40 was en ik opééns een helder moment had waarin ik bedacht dat ik helemaal geen behoefte meer had aan een verse baby met alles wat daarbij kwam kijken. De jongste was inmiddels 8 (dat dit bijna net zo oud is als jouw kind, dringt nu pas tot mij door) en het idee dat ik álles weer rond een baby zou moeten organiseren... nee bedankt. Ik was ontzettend opgelucht door dit inzicht, ik kreeg er meer ruimte door in mijn hoofd. Op naar de toekomst, met wat ik had en waar ik gewoon erg gelukkig mee en trots op was en nog steeds ben.

Aan een kant gun ik jou je tweede kind, aan de andere kant gun ik je ook dat heldere inzicht wat ik toen heb gehad. Voor alles gaat het om iets waar jij mee moet kunnen leven, maar door hoe je dat wilt doen, maak je het jezelf te moeilijk en moet je je echt afvragen wie erbij gebaat is dat je vasthoudt aan je plan: daten, relatie... baby. Jij kunt daardoor alsnog de babyboot missen, de biologische aftakeling gaat door. Wil je het nú niet in je eentje, waarom na een gestrande relatie mogelijk na een jaar wél? Want de reden dat je een relatie wilt, lijkt te draaien om dit kind en niet om de man.

je zegt je jongste dochter...dat suggereert dat je meer dan 1 kind hebt. mijn vraag is dan waarom was je niet tevreden met een kind. waarom wilde je een tweede. bedoel t neit stom hoor.

ik weet nog wel dat ik net bevallen was van mijn zoon. negen pond schoon aan de haak en er een vrouw op kraamvisite kwam die dolgraag n kind wilde maar diverse ivf etc had gehad. ik hoor mezelf nog zeggen; joh, ik wilde ook altijd graag kinderen, maar er is meer hoor. staar je niet blind op het krijgen van een kind want het is ook best veel werk en er is zoveel moois in het leven.

nu vind ik mezelf gewoon een gestoorde idioot dat k zoiets tegen ieand met een kinderwens heb gezegd. ja er is mee rin het leven. maar om nou zoiets te zeggen. ik wil graag een tweede. net als heel veel mensen. en lukt het niet dan lukt het niet maar dat geldt ook als je 25 bent.

Er is onmiskenbaar een verschil

tussen een tweede kind willen als je een vaste relatie hebt en 25 bent; en een tweede kind willen van een man als je geen man hebt en 39 bent. De tweede wens lijkt me praktisch en medisch gezien iets gecompliceerder.

Tsjor

Tsjor.

Qua verstand wel, ben ik met je eens. Maar qua gevoel misschien niet. Cinderella wil nog even blijven dromen, zoals ze zelf zegt. Ze is nog niet toe aan het definitief afsluiten van haar wens.

Ik ken vrouwen die alleen daarom psychisch extra veel moeite hebben met de overgang.

hjh

ik sluit het echt niet definitief af hoor, er zitten bij mijn zoon drie kinderen in de klas met waarvan de moeder 43 of 44 was toen hun kind werd geboren. die noemen mij jonkie. dus sta er nog midden in

Ja precies!

Ik hoop dat je gauw een leuke man ontmoet.

Ja, ik ken ook moeders van boven de 40 die nog een kindje kregen. Zeker, ik ken er ook die al in de overgang zaten.
Daarom, kijk alleen naar jezelf.
Veel succes en geluk voor de toekomst.

Cinderella

"ik lees net dat johnny de mol vader is geworden en nog geen twee jaar met zijn vriendin gaat. "

Ik krijg een beetje de indruk dat jouw wereld uit de privé en de story bestaat

ik zit zeker niet in de overgang, in elk geval vorige week nog niet toen ik bij mijn gynecoloog was.

“Another kind of buzz”

Jullie hebben het (mij) niet geschreven, maar misschien wel stiekem bij jezelf afgevraagd: wie heeft Rode krullenbol er nu weer met zijn grijze haren bijgesleept? Want wat doet die door de moderne tijd achterhaalde, ronduit oubollige Johnny Jordaan in dit draadje? Met z’n vader die ‘porder’ (?) was? Reden genoeg voor mij om de toelichting te geven, waarvoor ik deze ochtend even tijd te kort kwam.

Laat ik beginnen met het tegenspreken van de gedachte dat liederen als ‘De zon schijnt voor iedereen’ niet meer actueel zouden zijn vanwege een algemene verbetering van de leefomstandigheden. Er zijn door de jaren heen weliswaar heel wat krotten gesloopt en vervangen door nieuwbouw; toch zal – afgaande op mijn eigen levenservaring – menigeen maar al te goed weten hoe het is om niet goed – en dat kan ook heden ten dage zeggen: slecht – te wonen. Volkshuisvesting is nu eenmaal één van die beleidsterreinen waar, mede door het politieke klimaat in Nederland, eerder achterstanden ontstaan dan alle problemen (helemaal) opgelost raken.

Een tuinhuisje erbij kan nog wel eens soelaas bieden. Toen ik echter ooit mijn moeder belde om eens te vragen wat zij daarvan vond, kreeg zij het voor elkaar om – geheel onvoorbereid! – binnen vijf minuten maar liefst 28 bezwaren uit de mouw te schudden. Haar uitvoerige reactie riep bij mij een mengeling van enigszins tegenstrijdige gevoelens op. Om precies te zijn: een gelaagde cocktail van verbijstering, trots, jolijt en droefenis.

Ik kende haar natuurlijk wel als een regelrechte zwartkijker. Maar hoe het mogelijk was dat zij zonder enige moeite spontaan zo veel argumenten wist te bedenken tegen de aanschaf van (zoiets onschuldigs als) een tuinhuisje? Met een ‘flux de bouche’ van heb-ik-jou-daar kraakte ze het uit optimisme geboren idee vakkundig tot op de grond toe af. Nog geen splinter overlatend! Achteraf moest ik wel een beetje lachen om het kolderieke karakter van de situatie. Het was uiteraard een zogeheten ‘lach met een traan’; omdat haar betoog/tirade prijsgaf hoe intens negatief een mens kan denken. Om voor mezelf te spreken? Echt wennen doet dat nooit.

Bepaalde dromen heb ik wijselijk nooit met haar gedeeld. Een voordeel: die liggen dus nog niet aan diggelen! Zo zou ik van harte een keer de VS willen doorkruisen met een rood gekleurde Cadillac die (al dan niet) nog van Elvis Presley is geweest. En tussen de bedrijven door een roadmovie in elkaar flansen waarin mieterse muziek voorkomt. Onder het genot van gezonde, boerse gerechten als stamppot tussendoor. Het liefst met andijvie. Van biologische kwaliteit. En wat rundergehaktballen of blokjes kaas.

Ik mag dan tot de groep van mensen behoren die uit principe matigheid willen betrachten als het gaat om consumeren; de katholieke armoedecultuur ontstegen is een zekere hang naar luxe mij niet vreemd! Vooral op muzikaal gebied. Voor aanstaande Moederdag bijvoorbeeld zou ik best een radiowekker wensen. Zo’n ding biedt aanzienlijk betere geluidsopties voor het oor, dan die ellendige ‘ringtones’ van mijn smartphone; zo komt mij althans voor. Maar misschien dat iemand van jullie een betere technische oplossing weet?

Hoe dan ook; streven naar lotsverbetering lijkt mij in het algemeen eerder loffelijk dan af te keuren. Als Job op de mestvaalt lijdzaam allerlei beproevingen ondergaan, vertrouw ik liever toe aan godsdienstfanaten met een eenzijdige oriëntatie op het vermeende leven na de dood. Zonder nu al te belust op genot (hedonistisch) te willen overkomen.

Alles – op levensgeluk na dan – met mate, hoor! Mijn leven mag best (flink) blijven contrasteren met dat van de celebraties besproken in bladen als Privé en Story. Dat biedt mij dan weer ruimere mogelijkheden om succes te hebben in mijn ambitie om van elke dag een feestje te maken.

Zoals bekend vormen zaken als gebrek aan privacy tezamen een weinig benijdenswaardig lot. Het bekende nummer ‘Royals’ van Lorde (

Nou en? Denk ik dan als rechtgeaarde arbeidersdochter van Rotterdamse bodem. Terwijl Alex Boye dit met mij eens lijkt te zijn, getuige zijn vrolijke, relativerende cover (

“We crave another kind of buzz” verwijst naar het vergaren van levensgeluk. Een ieder boort daarvoor zijn eigen bronnen aan. Is dat het krijgen van een tweede kind? “So be it!”

Rode krullenbol

Toch

Een kleine correctie op je geweldige inbreng Rode Krullenbol: Job ondergaat zijn lijden niet lijdzaam, maar hij wil God daarover aanklagen en wijst alle verklaringen van de vrienden af, zoals daar zijn: je zult wel iets verkeerd gedaan hebben (in moderne termen: gerookt, of te weinig beweging of te vet gegeten) en als jij het niet was, dan waren je ouders het wel, of hun ouders; je wordt op de proef gesteld (in moderne termen: een uitdaging) of het is loutering, je wordt er beter van (in moderne termen: ik ben er sterker door geworden).
Van een vermeend leven na de dood was bij Job nog geen sprake.
En je hoeft geen godsdienstfanaat te zijn met een eenzijdige oriëntatie op het vermeende leven na de dood om het boek van Job werkelijk een schitterend boek te vinden over het menselijke lijden. En zeer actueel
Oké, drie correcties dus.

Tsjor

@Tsjor

Blij toe heeft mijn #77 jou weten te porren (!) tot een inhoudelijke bijdrage over het boek van Job. Ik heb het (nog) niet gelezen.

Cinderella

Ik wist van jongs af aan dat ik kinderen wilde, meervoud dus. In een iets later stadium zei ik dat ik het desnoods alleen zou doen als ik met 30 jaar nog alleen zou zijn. Ik zat in die tijd bij Youth for Christ en toen een meisje daar ongehuwd zwanger bleek te zijn, mocht ze niet langer als voorzitter van ons groepje optreden. Ik nam het voor haar op en toen ik zei dat ik ook alleen voor het moederschap zou kiezen als dat ooit zo zou uitpakken, werd mij gevraagd of ik wist dat de duivel daar achter zat. Vanaf die tijd ben ik gaan nadenken over het geloof 😉. Maar ik ben nu wel erg afgedwaald. Van het onderwerp dus, maar ook van het geloof.

Ik heb 3 kinderen gekregen, met mijn man dus niet alleen. Door de eerste heb ik geleerd dat er veel mogelijk is, maar als puntje bij paaltje komt heb je er weinig over te zeggen wat je krijgt en mag houden. Helaas is het zo dat jij door op een hogere leeftijd nog zwanger te raken, ook een hogere kans hebt dat wat je krijgt niet is wat jij wilt houden. Dat lijk je al in te calculeren. Dat vind ik een onprettige kant van jouw plan. Verder is het jouw leven, jouw keuzes. Het oude 40 is het nieuwe 50, zo hoorde ik deze week.

ghg

ik snap echt niet wat god etc ermee te maken heeft.

ik zou ook een zwaar gehandicapt kind of een kind met down weg laten halen als ik 24 zou zijn. heeft niks ermee t emaken met dat ik een perfect kind wil.

die testen zijn er niet voor niks he. en nee je kan niet alles zien op de testen, maar die testen zijn er niet alleen om je te vertellen u krijgt een kind met het syndroom van down, dat die ouders dan alleen o bedankt kunnen zeggen. het is een optie om de zwangerscap af te laten breken, daar hebben de ouders het recht op. net als dat je ziet dat een kind zodanig gehandicapt zal zijn later door verkeerdd aangelegde hersenen bv.

geloof

jij hecht m.i. nog steeds teveel geloof in de medische wetenschap dat een test je voor een gehandicapt kind kan behoeden. Die testen kunnen je totaal geen garantie geven, speuren alleen enkele afwijking op, maar lang niet alle.
Geeft niks, maar denk er niet te licht over, zeker als je al een kind hebt.
Wat ga je ondernemen om die man te vinden?

ddf

pffff helemaal niet. ik denk helemaal niks. ik vind het alleen fijn dat die testen er zijn zodat je bepaalde dingen van te voren eventueel kan zien.

wat je ook bv kan zien is dat er bv een operabele hart of darmafwijking is zodat je weet dat je in het ziekenhuis moet bevallen of zoiets.

en ik vraag me daaraast af. al die situaties waarbij meisjes en jongens jaren in de kerk zaten, amper twintig waren, nog nooit op zichzelf hebben gewoond, nog nooit samen met hun vriend hebben gewoon maar wel hocusspocus zwanger zijn geraakt en dan dus gelijk gaan trouwen...is dat nou een fijne basis voor een kind....lijkt me echt niet.

Plan bijstellen

Cinderella, je wil iets onmogelijks, maar als je een voorwaarde bijstelt moet het wel lukken. Waarom hou je zo vast aan het feit dat je geen donor wil? Is die voorwaarde belangrijker dan de wens voor een kind?
Je hebt al bewezen dat je alleen een kind kunt opvoeden, dus waar ben je bang voor bij de tweede? Regel wat sperma en je bent misschien dit jaar nog zwanger. En die man kom je dan misschien later wel tegen.

Je blijft nu een beetje doorzagen over het feit dat je eerst een man wil en dan een gezond kind, maar ik kan toch ook niet zeggen dat ik volgende maand de marathon van Amsterdam ga winnen zonder eerst te oefenen?

inderdaad actie

Als je er echt voor gaat, dan moet je snel actie ondernemen. Jij kunt wel de nodige moeders van 44 kennen, maar realiteit is dat je op enig moment minder snel zwanger wordt en een grotere kans hebt op een kind met down, wat betekent dat je weer opnieuw moet beginnen in jouw geval.
Ik zou de insteek van Blauwe Bes kiezen. Je weet dat je een kind alleen kunt opvoeden, je ziet niet op tegen het leeftijdverschil of minder tijd voor jezelf.
Om een leuke relatie binnen paar jaar te vinden (zeker als duidelijk is dat je een kinderwens hebt) is best een gok. Voor je het weet ben je 45 en dan is het wel zo'n beetje over.
Ik ken twee vrouwen die in een vergelijkbare situatie zaten en die hebben er beide voor gekozen om als alleenstaande moeder een (tweede) kind te krijgen.

Advies voor rode krullenbol: zoek of je ergens de vertaling van Pé Hawinkels en Pius Drijvers kunt krijgen.
Voor Cinderella: de bijdrage van Rode Krullenbol gaat over wensen en het omgaan met onvervulde wensen (met excuses aan RK voor de platte vertaling).

Tsjor

Blauwe Bes

"Regel wat sperma en je bent misschien dit jaar nog zwanger".
Dat meen je toch niet echt he? Ff de kroeg in, hupsakee, of online een rietje bestellen van een anonieme Deense student, retourtje Griekenland....wat kan het je schelen wat je kind daar later van vindt, als je er maar één hebt!
Er zijn ook andere vormen van donorschap en dat heb je ook echt niet zomaar even "geregeld".

Blauwe bes

Nog even: op je 40e ben je trouwens ook niet zomaar ff zwanger. Kan best een paar jaar duren. Dus "even wat sperma regelen" is echt niet zo simpel hoor.

@emma

vind jij het serieus belangrijk dat je aan een kind van een (anonieme?) donor kunt vertellen dat je 'm *niet* via "de kroeg" en *niet* via een besteld 'rietje' hebt laten verwekken? en/of bedoel je dat je vindt dat je als BOM je kind moreel verplicht bent in staat te stellen zijn/haar vader te leren kennen? Ik meen dat er wettelijk verplichtingen zijn aan spermabanken om te zorgen dat donoren te vinden zijn, maar dat staat los van wat je als potentiële moeder besluit te doen. Oftewel: volgens mij is het een persoonlijke beslissing en vind ik jouw reactie heel veroordelend.

gr Angela

Betrouwbaar

Een erkende fertiliteitskliniek is idd het beste. Kan niet misgaan.

http://nieuws.tpo.nl/2017/04/25/donorkinderen-barendrechtse-kliniek/

Anoniem?

https://www.ad.nl/binnenland/je-stuurt-wat-wangslijm-op-en-krijgt-er-een-vader-voor-terug~a48b986a/

Anoniem bestaat niet meer.