al wat ouder en toch niet kinderwens opgeven

ggh

ik wil geen relatie om een kind mee te krijgen en vervolgens weer te scheiden en dan lekker het kind te houden. dat is absoluut niet mijn insteek. mocht de relatie toch onverhoopt voorbij gaan wil ik uiteraard een hele mooie respectvolle verdeling tussen de vader en mijzelf wat betreft het kind. maar dat is natuurlijk niet waar je vanuit gaat op het begin.

idealiseer het niet!

Je wordt dit jaar 40 en je zoon is 9. Als je inderdaad dit jaar een ontzettend aardige man ontmoet en zwanger raakt, is je zoon 10 of 11 als dit nieuwe kindje komt. Hij moet wennen aan een nieuwe man in huis, krijgt er een broertje/zusje bij dat veel aandacht nodig heeft. Dat is allemaal niet niks. En dan met de puberteit voor de deur, die óók veel aandacht van ouders nodig heeft.

Verder - 40 is echt anders dan 30, toen je vorige keer zwanger was. Fysiek verandert het bestaan, beetje bij beetje.

En tijd voor jezelf... Overdag heb je zorg om de baby/peuter, 's avonds gaat je oudste niet meer om acht uur naar bed. En 's nachts is er niet de rust waaraan je nu gewend bent - daarnaast begint de ochtend heel vroeg.

Het is jammer als het leven anders gaat dan je had gewild. Vrijwel iedereen komt tot die ontdekking, Alles gaat altijd anders. En soms ook met veel mooie verrassingen. Blijf die zien!

Goh

Zie je dat nergens terug?

Tuurlijk ieder huisje heeft zijn kruisje, maar ik ken toch eigenlijk bijna alleen maar mensen die inderdaad alles netjes op orde hebben, financieel en relationeel, voor ze Ann kinderen beginnen.
Bijzonder dat jij dat zo anders ziet om je heen.

alleen maar mensen die alles netjes op orde hebben....nou dan heb je denk ik toch wat andere mensen om je heen dan wat ik afgelopen jaren heb gezien. natuurljk zie ik ook genoeg ouders die eerst een studie doen goede baan, goed huis, goede spaarpot, ruim in de vruchtbare leeftijd zitten en nog netjes trouwen. maar ik zie ook genoeg mensen die dat niet hebben. maar ik kan me niet voorstellen dat ik naar die zwangere moeder die bij de voedselbank loopt, of die tienermoeder, of die moeder die in een tijdelijke kleine woning woont of die moeder met schulden zegt dat haar kind niet geboren mag worden.

ik werk zelf in een ziekenhuis en daar is een speciale poli voor vrouwen met oa borderline. je wilt niet weten hoe normaal daarover wordt gesproken natuurlijk kan je een kind krijgen als je borderline hebt. terwijl ik denk jemig, is dat nou wel zo verstandig, vrouwen met zelfmoordgedachten etc. maar kennelijk worden heel veel vrouwen de hand boven het hoofd gehouden en is hun kind als het eenmaal op de wereld is meer dan welkom.

ik zou niet weten waarom het dan zo erg is als je 40 - 41 bent en je hebt een kinderwens en veel liefde, aandacht, een goede woning, een spaarpot en een lieve man, stel dat ik die vind wat daar dan zo erg aan is.

maar ik heb die lieve man naturulijk nog niet, daarom hou ik die hoop dat ik die nog vind.

Maar dat zegt niemand toch?

Ik lees dat hier niet, zijn dat de reacties uit jou omgeving?

Al krijg je nog 6 kinderen, het zal mij een worst zijn. Wij geven alleen aan dat het biologisch gezien wat actie behoeft. Met alleen hopen op een lieve man raak je nu eenmaal niet zwanger

Eerst trouwen vind je ook "netjes" lees ik. Dus eigenlijk wil je eerst trouwen met de lieve man of maakt dat verder niet uit?

ghgh

nee ik hoef zelf niet zo nodig te trouwen. ik heb gewoon voor mezelf een schone lei in mijn hoofd gemaakt en het glas ook wat halfvol geprobeerd te zien ipv alleen op mn leeftijd te focussen.

een moederkloek ben ik toch wel. heb mijn zoon bijna helemaal alleen opgevoed en nooit het idee gehad dat ik niet aan mezelf toekwam. vind het heerlijk met mijn kind maar kan ook op de momenten dat hij bij zijn vader is prima even wat tijd voor mezelf nemen.

ik kan mij dus echt niet vinden in het verhaal dat ik dan geen tijd voor mezelf zou hebben. ook hoeft leeftijdsverschil niet perse een no go te zijn.

maar eerst maar eens op mannenjacht....

Cinderella

Als je iets niet om je heen ziet, kan het de moeite waard zijn om je horizon te verbreden op internet . Of op tv. Als ik het alleen van mijn omgeving moest hebben, had ik gedacht dat de vergrijzing véél groter was (nog groter dus), dat Wilders nog meer onzin verkocht dan hij al doet en dat het best meevalt met het klimaat. Op het oog wonen hier doorsnee gezinnen met doorsnee kinderen. Of er rare dingen achter de voordeur gebeuren, geen flauw idee, het is geen volkswijk waarin iedereen iedereen kent, met voortuingezelligheid en veel sociale controle, maar ook veel meningen over elkaar. Oh ja, ik ken één huishouden, waarvan de zoon, een vroegere klasgenoot van dochter, inwoont bij zijn ouders, met vriendin en kinderen. Een kangoeroe-constructie, maar in dit geval omdat vader en moeder een soort begeleid wonen voor zoon hadden gecreëerd op deze manier. Ik vind dat bijzonder maar niet raar, mooi juist als het zo kan. (waarom zie ik juf Ank nu opeens voor me? )

Mijn man en ik voldeden eigenlijk redelijk aan jouw beeld. Niet helemaal, want niet gestudeerd en geen koophuis, maar we hadden allebei een inkomen en een dak boven ons hoofd. Kind één ging mis, ja die pech kan ook nog, maar al met al hebben we twee gezonde dochters gekregen met 22 maanden verschil. We waren met kind 2 en 3 allebei over de 30, ik net, man iets meer. En wij waren bepaald geen uitzondering. Iets ouder dan jong ouderschap, kinderen redelijk vlot na elkaar, eigen inkomens, de een met de ander zonder eigen huis. Dat we in de jaren erna met andere pech te maken kregen, dat konden we niet voorzien, dus dat vind ik ook geen reden om niet aan kinderen te beginnen. In 'onze tijd' kwamen manloze moeders zeker ook veelvuldig voor. Ook toen waren niet al die situaties verstandig, maar net als nu, was dat niet de norm. Net als jouw omgeving niet de norm is.

ik lees net dat johnny de mol vader is geworden en nog geen twee jaar met zijn vriendin gaat. dat houdt dan in dat ze ongeveer een jaar met elkaar gingen en zij zwager raakte. alleen maar lof en leuk en dit en dat. ja ze is 34 en ja dat is jonger dan 39 maar nog steeds niet superjong ofzo, ze is geen 24. toch lees ik dan nergens dat het geen stabiele relatie is of dat ze te oud is.

ik hoop dat ik een leuke vent vind en ook nog na een jaar ofzo dan een kindje kan krijgen. hopen mag altijd en beste stuurlui staan ook altijd aan wal.

feit is wel dat als iemand eenmaal zwanger is of het kind is er er niemand wijst dat het kind neit had mogen komen maar iedereen vindt het geweldig.

ik hoop gewoon op een mooie afloop en ondertussen ga ik niet naar anderen wijzen dat hun kind niet in de goede omstandigheden is geboren.

Niet?

Dat lees ik toch anders.

happy de peppy

Waarom wil je je indekken en er zo erg mee rekening houden wat anderen ervan vinden?
Je praat voortdurend over wat iedereen vindt. Maar het gaat erom wat jij wil - en je aanstaande. Los van de vraag of het wel gaat lukken en zo happy de peppy wordt als j ij in gedachten hebt. Leven is nu eenmaal risico.
Ik zou er wel meteen open over zijn naar je aanstaande. Dat is wel zo eerlijk.

Cinderella

Je hoeft óns niet te overtuigen. Doe zoals bij je past, maar verbaas je over 4 jaar niet als van uitstel afstel is gekomen.

Cinderella

Je vraagt hier raad. Die krijg je dan. Onder andere van wilgenkatje die je wijst op het leeftijdsverschil en dat je zoon dan aan nieuwe gezinssituatie moet wenen. Dat je zelf veel tijd moet stoppen in baby, gezinsleven etc. Geen raar advies lijkt me. Dan reageer jij met " ik kan mij dus echt niet vinden in het verhaal dat ik dan geen tijd voor mezelf zou hebben. ook hoeft leeftijdsverschil niet perse een no go te zijn."
Eigenlijk vind je gewoon dat we allemaal moeten zeggen " goed plan, moet je vooral doen". Is misschien wel handig als je dat in je beginpost vermeldt.

ffg

ik lees nergens zoiets van joh je bent nu 39, fijn die schone lei in je hoofd, hopelijk vind je nog een leuke man en kan je na een tijdje nog voor een kindje gaan.

nee het is ontzettend onverantwoord. er wordt zelfs gezegd dat mocht het misgaan in de relatie ik geen coouderschap wil ofzo.

allerlei bezwaren als geen tijd meer voor mezelf hebben met een baby bv. dan denk ik dat geldt toch voor elke moeder. toen ik 30 was en een kind kreeg had ik evenveel of evenweinig tijd voor mezelf als dan dat ik 42 ben met een kind. ja ik heb al een wat ouder kind maar dat zie ik heus niet als iets wat mij in de weg staat hoor.

leeftijdsverschil zegt werkelijk niks. als je twee kinderen in een jaar krijgt is dat ook niet handig. als je een twee kinderen met drie jaar ertussen krijgt kan het ook voor geen meter aanslaan. het zou eerlijk gezegd ook niet mijn grootste voorkeur hebben hoor 12 jaar ofzo ertussen, maar het zegt werkelijk niks. een vriendin van me scheelt 16 jaar met haar zusje en dat is alleen maar leuk geweest. zij is nu 41 en haar zusje 24 en het zijn de beste maatjes, zusje heeft inmiddels ook twee kinderen en mn vriendin heeft nooit het idee gehad dat ze heeft geleden onder het leeftijdsverschil.

zie dat ook bij kelly weekers en vivian reijs. die dochter, day, was ook al iets van 11 toen ze allebei nog een kind kregen dus zowel eigen moeder als stiefmoeder. dan zie je foto's langskomen van een kind in de brugklas en een babyzusje. alleen maar leuke reacties, ooo wat lief wat schattig.

wat maakt het dan dat bij mij dan zo negatief wordt gedaan. je weet toch niet hoe het leven loopt. ik zie het glas halfvol en ga ervanuit dat het wel losloopt hoor een leeftijdsverschil.

tuurlijk zegt leeftijdverschil wel wat.

Hier zit 8 jaar tussen de oudste en de jongste (maar daar zitten dan nog wel 2 kinderen tussen). En dan heb je echt wel met heel verschillende fases te maken hoor. Dat geeft verder niet, maar het is niet altijd even eenvoudig om het dan iedereen een beetje naar de zin te maken.

Ik vind niet dat er hier zo negatief tegen je wordt gedaan. Wel kritisch, maar dat komt vooral omdat je nogal wat wensen hebt (geen donor etc) terwijl je nog niet eens een relatie hebt.

Kijk, kwam je hier posten met de boodschap: ik heb nu een half jaar een fijne relatie en ik ben al 40 en we willen heel graag nog een kind. Dan zou denk ik iedereen roepen: als het goed voelt voor jullie, vooral proberen! (maar er zouden ongetwijfeld ook opmerkingen zouden komen over dat je je wel moet realiseren dat het misschien niet lukt of dat je ook een kind kunt krijgen waar wat mee is, enz. Ook dat niet om even lekker negatief tegen je te doen, maar omdat het nou eenmaal de realiteit is)

risico's

Dus je wilde alleen dat we zeiden: ooo wat leuk! Doen! Misschien moet je dan naar een ander forum?
Hier nog wat risico's, waar je vast al over hebt nagedacht. Niet om je op andere gedachten te brengen, want dat lukt toch niet en hoeft ook niet:
De kans op een kind met Down is vrij sterk afhankelijk van de leeftijd van de moeder. De kans dat een moeder van 25 een kind krijgt met Down is statistisch gezien kleiner dan 0,08%, namelijk ongeveer 1 op de 1250.
Een moeder van 45 jaar heeft daarentegen volgens sommige onderzoeken een kans van liefst 1 op de 30 dat het kind het syndroom van Down heeft. Hiernaast is een klein deel van de gevallen van het syndroom van Down erfelijk.

(en dit is trouwens alleen het risico op Down, er zijn meer chromosoomafwijkingen, niet alleen stijgt het risico bij de leeftijd van de vrouw, maar ook bij die van de man)

ddd

ja klopt, maar dat is ook al groter als je 35 bent.

bovendien laat ik een test doen en wil ik bij down een abortus daar zijn testen voor. en andere afwijkingen kunnen alitjd hoor ook als je 25 bent en kerngezond
vroeggeboorte is ook aan de orde als vrouwen roken of als vrouwen overgewicht hebben of weet ik veel wat. of wat dacht je van die vrouwen die hun medicijnen tegen borderline blijven slikken als ze zwanger raken......ik bedoel maar.

Verkeerde aftrap

' ik lees nergens zoiets van joh je bent nu 39, fijn die schone lei in je hoofd, hopelijk vind je nog een leuke man en kan je na een tijdje nog voor een kindje gaan.'
Eigenlijk was jouw beginboodschap: ik heb mijn hoofd vrijgemaakt om eventueel nog een kind te krijgen; waarbij je dan bedacht hebt dat je dat wilde doen in een stabiele relatie met een man.
Dat is echter niet wat je schrijft, dit komt langzamerhand naar boven: je bent blij dat je je hoofd hebt vrijgemaakt.

Wat je schrijft reageert veel meer op reacties die je blijkbaar al gehad hebt of blijkbaar al voorvoelde en die je hier nu ook feilloos opvang: ' nee het is ontzettend onverantwoord. er wordt zelfs gezegd dat mocht het misgaan in de relatie ik geen coouderschap wil ofzo. '
en jouw reactie daarop is: kijk eens naar al die andere vrouwen, dat is nog veel erger; of zo erg zijn die problemen niet.

Je zou minstens kunnen concluderen dat je blijkbaar gevoelig bent voor die negatieve reacties, of dat je ze oproept. Wellicht is het dan ook goed om nog eens terug te lezen: waar schrijven mensen adviezen en voel jij het als kritiek?

Kun je je voorstellen dat mensen kritisch reageren op jouw relatiemogelijkheden als iemand het krijgen van een kind voorop stelt en het hebben van een man dan als secundaire, maar wel noodzakelijke voorwaarde? Zeker als je dan al twee relaties achter de rug hebt met mannen die blijkbaar niet voldoen aan het type ' ideale vader'. Of die het niet vol hebben gehouden bij jou.

Natuurlijk, er zijn nog veel meer mannen en ik hoop dat je er op tijd een vindt. Dan wensen we je allemaal heel veel geluk, ongeacht leeftijd etc.

Wellicht een nieuw begin maken met dit draadje: hoe vind ik de ideale man/vader; met de kanttekening dat je zelf een huismus bent.

sjor

we raden je niks af...

we proberen alleen je blikveld te verruimen. Dat is alles.

Leeftijdsverschil tussen kinderen wuif je weg, maar het heeft wel degelijk effect op het dagelijks leven of kinderen een of twee jaar schelen, of negen/tien.

Het leven gaat bijna altijd anders dan je voorziet; en wij proberen wat meer te doen dan roepen: 'Doe joh, geweldig. go for it!' Daarvoor zitten we op een forum. Iedereen doet mee vanuit haar/zijn levenservaring.

Ik heb expres de titel op ik gehouden. Ik lees dit draadje vanuit mijn beleving. Moederschap op oudere leeftijd vind ik geen bezwaar, gevoelsmatig ligt het voor mij op 40 jaar, met een uitloper naar grijs gebied, dus zeg 42-45 jaar. Dat grijze gebied vind ik voor de 'cadeautjes' die niet gepland maar toch gekomen zijn. Als het mij was overkomen, zou geen haar op mijn hoofd abortus overwogen hebben, ook niet als uit een test het syndroom van Down was gebleken. Over bewuste zwangerschappen ben ik kritischer. Dan ga je bewust de risico's aan. En dan heb ik best moeite met 'dan laat ik abortus plegen'. Ons eerste kindje had een vorm van spina bifida, dat wisten we niet, pas toen het misging. Hoe vreemd het misschien ook klinkt ben ik blij dat de 'natuur' de keus voor on heeft gemaakt. Dus een dilemma werd het daardoor niet. Wat ik gedaan zou hebben als we wel dat dilemma op ons bord hadden gekregen, vind ik erg moeilijk te zeggen. Mijn hoofd zegt 'dat wil je niet voor je kind', mijn gevoel zegt 'geen abortus!', maak maar eens een keus waarmee je kunt leven.

Tegen jou: ten eerste: verkijk je niet op het verdriet als je afscheid van je kindje moet nemen. mocht je een negatieve uitslag krijgen. Ten tweede: je denkt er naar mijn idee te lichtzinnig over. Ten derde: stel je kindje heeft een afwijking... op naar de volgende?

Mijn algemene beeld die ik heb gekregen uit je reacties is eigenlijk niet positief. Het beeld past niet bij een vrouw van 39 jaar, maar bij een jonge vrouw die nog ietwat naïef aan het moederschap wil beginnen. Komt tijd komt raad, ik zie wel wat er gebeurt. Maar die jonge meid heeft nog zo'n 18-15 jaar de ruimte en een baarmoeder die nog fris en fruitig is.

Ik zie het zo: het is nu of nooit. Die man komt wel en anders maar niet.

Wilgenkatje

Om eerlijk te zijn vind ik het leeftijdsverschil het minst belangrijk bij een discussie als dit. Zolang je maar geen romantisch beeld hebt over gezelligheid tussen de kinderen.

De baarmoeder fris en fruitig

Geen idee eigenlijk of de baarmoeder ook van mindere kwaliteit is op wat latere leeftijd. In ieder geval gaat de kwaliteit van eicellen wel rap achteruit.
Mannen leveren langer goed materiaal af wat dat betreft.

"Ik wil bij Down een abortus" zegt Cinderella. Op je 40e bewust een kind willen en kiezen voor perfectie, tja.....ik wil ik wil ik wil.

tja

Als je nu al zeker weet dat je een abortus wilt bij een afwijking, dan zou ik er op jouw leeftijd gewoon echt niet meer aan beginnen. Lang niet alles is vooraf met een testje vast te stellen namelijk, en de kans dat het kind niet zo perfect is als jij wenst is gewoon een stuk groter naarmate je ouder bent.

Tel je zegeningen en word oppasmoeder!

nee hoor ik hoef geen perfectie. heeft ook niks met veertig te maken. als ik 15 zuo zijn van een kind met down zou ik het ook weg laten halen. heb gezien hoe zwaar dat kan zijn en wil dat niet meemaken. ieder zijn eige keus.

ik wil geen abortus bij een afwijking. ik wil een abortus bij down. das iets heel anders

zoals al gezegd

Down is de meest bekende afwijking, maar er zijn er heel veel meer, afwijkingen die je niet kan ontdekken met een test en die veel ernstiger zijn. De kans daarop is nu eenmaal een stuk groter na je veertigste. Bij mannen boven de veertig is de kans op een kind met een afwijking ook groter.
Het kan ook pas na een aantal jaar blijken dat je kindje gehandicapt is. Of dat het een ziekte krijgt.
Ik vind ook dat je wel wat makkelijk denkt over: doe mij maar een abortus. Het leven is niet maakbaar. Daarom krijg je hier ook kritiek, omdat je eea erg overschat.
Wat niet wil zeggen dat het je niet gegund is, maar tel ook vooral je zegeningen.

ik heb een kinderwens net als heel veel andere mensen. natuurlijk is de kans groter op een afwijking als je ouder bent maar het kan ook goed gaan. bij ivf kunnen ook zat complicaties optreden of als je rookt of wat dan ook.

het leven is niet maakbaar maar down is zo ongeveer de enige reden dat ik abortus zou willen. heb in mijn naaste omgeving twee keer een kind met down meegemaakt en ik zou er dan voor kiezen om het kindje weg te laten halen.

die testen zijn er niet voor niks he. ze zijn er juist voor om ouders op tijd op de hoogte te stellen. maar een kindje met down kan je ook krijgen als je 13 bent, hoewel de kans dan kleiner is.

ik zie ook zat mooie voorbeelden van ouders rond de 40. dan zouden dat allemaal gestoorde egoistische moeders zijn die een raar plan hadden en nog een kind wilden terwijl dat niet handig is.

ik denk dat iedereen naar zichzelf moet kijken waar de risico's liggen. en als je er dan zelf achter staat dan is dat prima.

Cinderella

Pfff...voel je niet zo aangevallen steeds. Ik had een vrijwel identiek stukje getypt als Mej. Griffel #58. Om de manier waarop je steeds reageert, heb ik het niet verstuurd. Je wil alleen horen wat in je straatje past.

Je zegt: "ik denk dat iedereen naar zichzelf moet kijken waar de risico's liggen. en als je er dan zelf achter staat dan is dat prima."

Doe dat dan. Je weet allang wat je wil. Klaar toch?
Lukt het, dan lukt het en zo niet dan niet. Daar kan je ook prima mee leven geef je aan. Niks aan de hand toch?

Cinderella

Dus jij denkt dat een open ruggetje makkelijker in te passen is dan een kind met Down? Waarom wel bij Down als dat geen 'afwijking' is?

Ik gun je oprecht alles wat jij wenst en ik hoop ook écht dat een toekomstig kindje gezond het levenslicht mag zien. Ik vind de wens niet egoïstisch van je. Ik hoop ook dat je een man treft, die in je leven mag blijven en dat zelf ook wil. Bedenk wel dat een man een eigen mening heeft. Wie weet wil hij dolgraag een kind met Down houden. Krijg je dat weer. Wat dan? Man weg, baby weg en op zoek naar nieuwe kansen? Hoe ga je het trouwens oplossen als je een tweeling krijgt? Lijkt je dat leuk? Daar heb je ook meer kans op bij een hogere leeftijd.