11 april 2025
Mijn zoon vond het een goed idee om ALLE afstandsbedieningen in huis in een pan water te leggen ‘om ze te wassen’
Ik had dus gewoon vijf minuten rust. Vijf minuten. Iedereen met kinderen weet dat dat gevaarlijk is, maar ja, soms ben je even dom genoeg om te denken: ach, het zal wel goed gaan.
Het ging dus niet goed.
Hoe het begon
Ik zat op de bank, beetje op m’n telefoon, terwijl mijn zoon in de keuken aan het rommelen was. Prima, dacht ik. Hij had een nieuwe fase waarin hij heel graag wilde ‘helpen in huis’. Super schattig.
Tot ik ineens hoorde: PLONS… PLONS… PLONS…
Ik keek op. Stilte. Toen weer: PLONS.
Dat is geen normaal geluid. Ik loop richting de keuken en zie ‘m daar staan. Een grote pan met water op het aanrecht. Mijn zoon ernaast, heel geconcentreerd bezig.
Ik loop dichterbij en dan zie ik het.
De afstandsbediening van de tv, de afstandsbediening van de soundbar, die van de airco, de kleine van de lampen. Allemaal keurig kopje onder.
Hij kijkt me vrolijk aan. “Ik was ze, mama!" "Ze waren heel vies.”
Complete kortsluiting in mijn hoofd
Ik kon even niks zeggen. Er zijn gewoon momenten waarop je hersenen vastlopen. Dit was er zo één.
"Wáárom?" krijg ik er uiteindelijk uit.
"Jij wast toch ook vieze dingen."
Ja. Dat is waar. Maar NIET ELEKTRONICA.
Snel probeer ik nog iets te redden. Afstandsbedieningen eruit vissen, droog schudden, hysterisch met een theedoek wapperen. Mijn zoon kijkt tevreden toe.
"Goed hè, mama?"
Ja, fantastisch.
De nasleep
Ik gooi alles in een bak rijst, want dat schijnt te helpen. Niet dus. Drie van de vier waren compleet overleden. De tv konden we nog nét bedienen via een app, maar de airco? Die stond de hele avond op standje Siberië en viel niet meer uit te zetten.
