3 juni 2019 door Eveline Krabbendam
Een paar maanden geleden schreef ik over hoe de nachten bij ons verliepen. In dit geval wil ik het hebben over de impact van slaapgebrek op ouders. Als je zwanger bent, krijg je vaak van andere moeders het advies om nog veel te slapen nu het nog kan. De impact van het slaapgebrek dat je mogelijk krijgt is zo lastig in te schatten! Maar, tegenwoordig geef ik precies hetzelfde advies aan andere moeders.
Maren sliep op een gegeven moment redelijk door, maar was vooral vroeg wakker. We hebben ook periodes gehad dat ze 's nachts wakker werd en niet meer wilde slapen. Dat kende z'n piek toen ik hoogzwanger was, zij veel ziek was en 2 jaar werd. Ik zie mezelf nog op een matrasje naast haar liggen, met die dikke buik. Duimend dat ze snel in slaap zou vallen! En toen werd Olivier geboren. De rust keerde terug bij Maren en al gauw sliep ze weer goed. Nog altijd wel redelijk vroeg wakker, maar vooruit.
De eerste weken sliep Olivier veel en goed. En ineens kwam daar een kentering in. Uren hebben we met hem gewandeld in de kinderwagen of in de draagzak. Met een beetje geluk konden we hem dan in zijn bed leggen, met een beetje pech werd hij weer wakker. Ook 's nachts werd hij regelmatig wakker, soms zelfs om de 2 uur. Ik heb lang borstvoeding gegeven, dus even afwisselen met mijn vriend zat er niet in. En dan sliep ik eindelijk weer, werd Maren wakker. Er zijn dagen bij geweest dat ik me echt geen raad wist van vermoeidheid. Na de zomer begonnen de wandelingen af te nemen en viel hij makkelijker in slaap. Dat was al zo fijn, weer een stuk van de avond terugkrijgen! De gebroken nachten bleven helaas wel. Tot de periode rond kerst toen hij op zijn eigen kamer ging slapen. Hij was toen 9 maanden en door omstandigheden was het er eerder niet van gekomen om hem in zijn kamer te leggen. Ineens sliep hij door! Niet te geloven. Als ik dat eerder had geweten... Tot de dag van vandaag slaapt hij goed, soms wordt hij 1 keer wakker en andere keren slaapt hij door. Wat een verademing!
Sinds een week of 3 is Maren echter weer aan het spoken. Een buikvirusje dat ze bij de crèche had opgepikt speelde haar parten en vooral 's nachts had ze daar last van. Vervolgens kwam daar koorts overheen of zei ze dat ze gewoon niet meer kon slapen. Daar sta je dan, om 04.00 uur ’s nachts. Laat ik nu ook sinds diezelfde periode met een nieuwe baan zijn begonnen... De lange dagen en wederom gebroken nachten zijn pittig en een flinke dagelijkse dosis koffie is hoognodig.
Ik merk aan mezelf dat ik echt last begin te krijgen van het slaaptekort. Een kort lontje, de dag bijna niet doorkomen, vergeetachtig, honger, honger en honger! Ik kan het best een aantal dagen zo volhouden, maar ik heb dan wel weer 1 goede nacht nodig om op te laden. En die ontbreekt momenteel. Ik heb eens opgezocht wat de risico's zijn van slaaptekort. Het kan leiden tot:
Eigenlijk geen fraai rijtje. Maar tijdens die eerste tropenjaren met kleine kinderen ontkom je volgens mij niet aan minstens een beetje slaaptekort, hoe goed je sociale vangnet ook is. In elk geval een goede reden om wat vaker opa en oma in te schakelen! Dus: ben je zwanger van je eerste kindje? Pak lekker je rust en tijd voor jezelf!
