21 februari 2020 door Eef Lanoye
Eef Lanoye is moeder van een dochter ('13) en een zoon ('15). Ze ploetert elke dag opnieuw door de modder van het moederschap.
In januari werd mijn zoon vijf jaar. Het was zondagmiddag, er was familie, maar niet te veel. Er was zelfgemaakte appeltaart, de favoriet van mijn zoon. Er was chocoladetaart, de favoriet van mijn dochter, alleen deze van oma was iets minder. Gelukkig was er ook chips in diverse smaken, courgettesoep (de favoriet van zoonlief maar vandaag op zijn feestje even niet), boerenkoolsalade (verrukkelijk jawel), en om het af te toppen brood met allerlei smeersels, vooral populair bij de volwassenen en dochterlief. Koffie, liters thee en wat vage sapjes. Teveel bier dat niemand dronk - zowel met als zonder alcohol - geflankeerd door witte wijn die niemand bliefde (ja, hallo winter), maar de rode wijn viel bij sommigen wel in de smaak.Tot slot een enorm cadeaubuffet van LEGO tot een insectenboek, van een vergrootglas tot een nieuwe fietshelm. Het feest was ongedwongen, er waren voornamelijk volwassen die echt met elkaar praatten, zelfs de voorbereidingen hadden ditmaal zonder al te veel stress of conflicten mijnerzijds plaatsgevonden.
Ik genoot oprecht van alle opwinding van mijn zoon over de cadeaus. Hij wist exact wat hij van wie zou krijgen, dus na elke nieuwe gast wist hij wat er nog komen zou. Dat klinkt misschien vreemd, maar we hadden samen reuze plezier gehad bij het nalopen van het restant aan wensen na de decemberkaalslag op het lijstje. Wij dachten hem te kennen door te opteren voor de groene helm, één blik op de laptop en hij zei resoluut: “Die rode!” Ik ken niemand die beter weet wat hij wil dan mijn zoon. De iedereen-is-er-help-de-cadeaus-zijn-op modus duurde een kwartier, daarna werd er vrolijk gebouwd met LEGO, gevolgd door buiten spelen en een aanval op de chips. Om half zeven stond de laatste gast buiten, om acht uur lagen de ‘kleingasten’ buiten westen in bed. Zo, dat was achter de rug.
Een kleine maand later vierden we het kinderfeestje, waarvan het woord ‘feestje’ op ietwat cynisch-hysterische toon nog steeds na dendert in mijn oren. We hadden drie uur lang een gymzaal gehuurd. Er was wederom appeltaart en zelfs kweepeer cake. Er was een lading chips en limonade, en voor de gezonde trek tomaatjes, komkommer en druiven - die allemaal opgingen jazeker!
Er waren ook negen losgeslagen, gillende, rennende, stuiterende, vretende, lachende, kleine mensjes van vijf en zes, die non-stop als Tarzan in de touwen slingerden, als hindes over alles heen vlogen, als acrobaten op de bok sprongen, als bavianen in de ringen hingen en elkaar achterna raceten op karretjes die daar helemaal niet voor bedoeld waren. Er braken geen benen, armen of tere nekjes, er vloeiden verbazingwekkend weinig tranen en geen noemenswaardig bloed, er werd niet gevochten en er ging slechts één beker ranja om. De enige met een zichtbare doch minimale verwonding aan een enkel was mijn eigen zoon. Hoe kan het ook anders, hij heeft een gemiddelde hoog te houden. Er werd gedanst op de slechtste muziek ever (Sni Sna Snappie), ge-stop-danst op de beste muziek ever (Doe Maar) en een enkeling belandde in de lava die levensgevaarlijk overal stroomde. Wedstrijdjes en een parcours met stopwatch waren niet boeiend, het was veel leuker om met z’n allen tegelijkertijd alles proberen te doen in een ultieme chaos met negen winnaars als uitkomst.
Een kwartier voor het einde was alles opgeruimd met iedereens hulp, want wie kan het nou weerstaan om matten te stapelen en ze op een karretje naar het hok te racen? Alle kleine en uitgeputte mensjes waren blij en op twee na werden ze gelukkig weer opgehaald. Zoonlief begon thuis direct aan zijn nieuwe LEGO-stapel, dochterlief ging bankhangen. Wij slaven ruimden wat restanten puin aan afwas. Tja, principes over wegwerpbordjes gelden ook bij dit soort gelegenheden voor ons milieubewustelingen. Al voelden we ons meer bewustelozen…
Maar goed, ook dit was achter de rug en we hadden het wonderwel overleefd. Mooi, geen feestjes meer tot aan september, YES! Hooguit een welverdiende 40+ afterparty in de kroeg binnenkort…
