8 juli 2010
Ouderschap stopt nooit, maar Ouders Online wel. Eventjes, in juli en augustus. Zodat we in september weer uitgerust doorkunnen.
Maar voor het zover is, nog even een stichtelijke gedachte. Namelijk dat dit een uitgelezen moment is om trots te zijn op je kinderen.
We hollen wat af, zo vlak voor de zomervakantie: 60 gehaktballetjes draaien voor het afscheidsfeestje op school, de speelgoedschoonmaak, een diploma-uitreiking, een uitvoering op de dansschool, de muziekschool, een laatste competitie op de sportclub, gauw nog even afzwemmen voor de zomer, een zomerfeestje in het buurthuis waar de kinderen laten zien wat ze gemaakt hebben op de fotoclub, de eetclub of de tuinclub...
Overal mogen onze kinderen oogsten wat hen toekomt, na een seizoen hard werken. En ze mogen dat plezier delen met ons, hun ouders.
Het is leuk om te zien hoe trots kinderen kunnen zijn op wat ze geleerd, gedaan of gemaakt hebben. Een goed schoolrapport kan ook reden zijn voor trots. Kleine stappen vooruit zijn soms grote sprongen, als we weten hoe moeilijk het voor een kind is. En als we daarentegen vinden dat ze er met de pet naar gegooid hebben, is dat een moment voor een goed gesprek over ambities, discipline, en keuzes maken in het leven. Niemand bereikt immers iets zonder hard te werken, hoe groot je talent ook is.
Alle momenten waarop we trots zijn op onze kinderen, lijken altijd samen te komen in die laatste weken van het schooljaar, waarna we blij de vakantie ingaan. We hebben het weer verdiend met z'n allen, om een tijdje rust te nemen.
We mógen ook trots zijn, als daar reden voor is. Stilstaan bij wat goed gegaan is omdat je er je best voor hebt gedaan is fijn. Gek genoeg mocht dat vroeger niet, in veel gezinnen. Trots zijn op je kinderen was not done. En al zeker niet als je het openlijk uitte.
Hele generaties zijn opgegroeid zonder dat ze ooit iets van trots bij hun ouders hebben bespeurd. Dat heeft er natuurlijk mee te maken dat trots gezien werd als eigendunk, als hoogmoed. Je mocht eigenlijk alleen trots zijn op een uitzonderlijke prestatie, en dan nog mocht je je daar niet op laten voorstaan.
Trots zijn op iets waar je niets zelf aan hebt bijgedragen, is in veel situaties nog steeds ongepast. Dan wordt 'trots' iets negatiefs. Denk aan de pauw, die we trots noemen vanwege de opgezwollen houding, waar ook de oorspronkelijke betekenis van het woord trots naar verwijst: 'rechtop', een fiere houding met de kin omhoog en de borst vooruit.
Vroeger was het dus niet zo vanzelfsprekend dat je trots was op je kinderen, en in sommige omgevingen is het misschien nog steeds ongepast. Je kinderen waren je immers gegeven, daar had je niets bijzonders voor gedaan. (Ivf bestond nog niet...)
Trots – superbia – is een van de zeven hoofdzonden. Sterker nog: het is de eerste en de ergste, waar eigenlijk alle andere zonden uit voortkomen. Maar niet alleen in de christelijke godsdienst is trots besmet verklaard, ook in de islamitische traditie is het een belediging van God: met trots kom je niet in de hemel.
Maar is het nu werkelijk zo slecht om trots te zijn op je kinderen zo nu en dan? We uiten het toch ook niet iedere dag? Voor de kinderen is het juist goed om zo nu en dan duidelijk te merken dat hun ouders trots op hen zijn.
Ze leren daardoor dat het zin heeft om ambities te hebben, hard te werken en iets te presteren, waardoor hun zelfvertrouwen groeit. Zolang we anderen geen naar gevoel geven met onze trots, niet opscheppen of neerkijken op anderen die minder fortuinlijk zijn, valt er toch werkelijk niets kwaads aan te ontdekken lijkt me.
Kortom, geniet van het trotse gevoel dat u aan het eind van het schooljaar weer is overvallen. Geniet van de zomer. Voor ons is de zomer de rijkste tijd van het jaar, vanwege alle extra tijd die we hebben om samen als gezin door te brengen. We hopen dat dat voor u ook zo is.
We gaan er tussenuit tot eind augustus. Begin september staan we weer klaar met nieuwe artikelen. En in de tussentijd kunt u genieten van ons dubbeldikke zomernummer, met lekker veel leesvoer!
Tot september!
