15 oktober 2018 door Ruth Willems
“Wegens verbouwing gesloten”. Ik heb het wederom over pubers. Pubers zijn niet gewoon kinderen die ouder worden. Ze zijn serieus vreemd. En irritant. Althans, die van mij.
Om andermans pubers kan ik hartelijk lachen. Sterker nog, pubers zijn mijn favoriete cliënten. Ik vraag ze ook vaak om advies hoe ik het thuis moet aanpakken en ik krijg dan hele goede tips. Dat is zo bijzonder aan pubers, ze kunnen al heel goed nadenken maar maken daar bijzonder weinig gebruik van. Omdat hun gevoelens harder werken dan hun hersens.
Professor Eveline Crone heeft hier een heel beeldend voorbeeld van. Namelijk, de puber die door de brandweer moet worden gered omdat hij met zijn tong tegen een lantarenpaal zit geplakt in de vrieskou. Leek hem een goed idee, samen met zijn vrienden. Je moet het maar bedenken en zo impulsief zijn om het ook echt te doen. Daarvoor moet je echt een puber zijn. Met de achterliggende Pipi gedachte: ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan.
Dat soort logica dus. Zo ook mijn dochter.
-Mag ik jouw telefoon?
Hoezo, waar is je eigen telefoon
-Die heeft de docent van bio afgepakt.
Wat heb je gedaan?
-Niets, alleen maar richting mijn telefoon gekeken.
Dat klinkt wel erg onschuldig.
-Ben ik ook, ze kan er gewoon niet tegen, ze is ook zwanger hè.
Dan ben je toch niet meteen heel onredelijk.
-Jawel, ze eet nu ook kwark, dat heeft ze me zelf verteld.
Als het lukt, lach ik erom. Want ze zijn maar even puber en heel lang volwassen.
