1 februari 1997
Over het hoger beroep van "Ouders van Nu", en het interactieve kerstverhaal van Lydia Rood.
Op 8 november 1996 schreven wij:
U ziet: we bestaan nog steeds. Dankzij de tomeloze inzet van onze advocaten en het vlijmscherpe oordeel van de rechter is de aanval van Spaarnestad/VNU (Ouders van Nu) voorlopig afgeslagen. Hoe het verder zal gaan is vooralsnog niet duidelijk, maar het kort geding is in ieder geval gewonnen. We kunnen er weer met frisse moed tegenaan.
Voor de nieuwkomers onder u: het ging hier om een kort geding waarin Ouders van Nu onze merknaam (Ouders Online) en onze URL (http://www.ouders.nl) wilde afpakken. David contra Goliath. Maar David won en kon met frisse moed weer doorgaan.
Omdat u natuurlijk niet geïnteresseerd bent in al dat gedoe (wijzelf ook niet, trouwens) hebben we het een tijdje stil gehouden, maar daar komt nu een einde aan. U moet namelijk weten dat de kans bestaat dat u binnenkort toch een zwart scherm krijgt, of "404 Not Found", of iets van dien aard. We hopen en verwachten dat het niet gebeurt, maar het kán. Op 14 maart staan we opnieuw voor de rechter, deze keer vanwege een hoger beroep van Spaarnestad/VNU/Ouders van Nu. Ze weten van geen ophouden.
Het interactieve kerstverhaal van Lydia Rood maakte veel reacties los. De lovende woorden zullen we u besparen; de kritiek is veel leuker (voor u). Zo was er bijvoorbeeld een boze lezer uit Suriname, die als volgt reageerde:
Nou zeg,
Mager verhaal zonder bodem of boodschap. Hoe moest ik mijn kind - mijn buurjongetje van 12 - het onzinnige thema uitleggen dat moeder van hoofdpersoon zijn oma bleek en zijn nieuwsgierige zus zijn moeder en zijn vader een 16-jarige Antilliaan die geheel volgens exotische cultuur tienermoeders veroorzaakt. Dom etno-centrisch verhaal. Wat een lege wijze van interactie. Hoe heeft ze die vader ontmoet, waar is ze zwanger geworden, vond ze het lekker of eng toen het gebeurde, hoe zijn ze tot die daad gekomen, wat drijft tieners tot sex? Kortom, ieder vleugje dramatiek dat enigszins tot diepgang kan leiden ontbrak.Volgende keer veel beter Lydia Rood!
Iwan Brave, Paramaribo - Suriname
Commentaar van de redactie: het verhaal was ook niet bedoeld voor kinderen van 12 (Ouders Online geeft dat wel redelijk aan, dachten we). Intrigerend is overigens dat Iwan Brave kennelijk zelf een kindje gemaakt heeft bij zijn buurvrouw.
Verder had ook het weekblad HP / de Tijd (3-1-1997) een interessante visie op het verhaal. In zijn column "http://" schreef Jan Zandbergen een prachtige recensie waar we erg om moesten lachen. Citaat:
Het 'interactieve kerstverhaal' van Lydia Rood is even veranderlijk als de Amersfoortse kei. Dat wil zeggen: er zitten veel kanten aan, maar vroeg of laat heb je ze wel gezien. Daarna verandert er voor de bezoekers niets meer. (...) Het verhaal begint als ieder ander op pagina 1. Tot zover is alles nog conventioneel. Er worden vier mensen voorgesteld: vader, moeder, dochter en zoon. Vervolgens moet de lezer kiezen. Wil hij de vader volgen in diens beslommeringen? Of de moeder? Of een van de kinderen? Merk op dat de bezoeker van de Amersfoortse kei hetzelfde probleem heeft: zal hij eerst de linker kant bekijken? Of eerst de rechter kant? Of zal hij meteen naar de achterkant rennen?
Commentaar van de redactie: we vinden het nog steeds een kei van een verhaal. En we gaan dit jaar alles uit de kast trekken om Ouders Online nóch interactiever te maken! Wij wensen u veel leesplezier.
