15 juli 1998
Ouders Online richt zich zowel op moeders als op vaders.
Gister werd ik geïnterviewd door iemand van de Volkskrant, over het wel en wee van Ouders Online. Vol trots vertelde ik dat we erin geslaagd zijn ook veel vrouwen te trekken, in een door mannen gedomineerd medium. De interviewer dacht even na, en wees mij erop dat je het beter kon omdraaien.
"Het bijzondere is niet zo zeer dat jullie zo veel vrouwen weten te trekken, maar eerder andersom. Dat jullie kans zien om maar liefst 50% mannen te interesseren voor een onderwerp waar doorgaans vooral vrouwen zich mee bezig houden."
Nu was het mijn beurt om na te denken. Het interview ging inmiddels alweer over heel andere dingen, maar op de achtergrond bleef ik piekeren. En ik pieker nog steeds, maar nu weer hardop. Oppervlakkig gezien maakt het natuurlijk niets uit; het is van dezelfde (nutteloze) orde als het glas dat halfvol of halfleeg genoemd kan worden. Waarom bleef ik dan toch peinzen? Omdat ik me door deze kwestie pas goed realiseerde wat het medium Internet doet. In het bijzonder: wat het doet met Ouders Online. En vooral: waar de gevaren op de loer liggen.
Toen we drie jaar geleden begonnen, hadden we een helder geformuleerde "redactionele formule", die duidelijk gericht was op mannen. Informatief, zakelijk, oplossing-gericht, geen gelul. Vandaar dat we ons altijd verre hebben gehouden van datgene waar de papieren bladen hun geld mee verdienen: de roze wolk, de emotie-om-de-emotie, de breipatroontjes, de cosmetische flauwekul ("Ook je haar moet ontzwangeren") en de slappe interviews ("Broertjes De Boer tonen zich sportieve vaders"). Ook veel vrouwen bleken we daarmee aan te spreken, zo bleek uit de vele reacties destijds, en iedereen was tevreden.
Maar wat gebeurt? Door alle interactieve onderdelen die we aanbieden, blijken we steeds minder greep te hebben op de invulling van de site. Bij de Oneliners verschijnen meer en meer leuter-advertenties ("Ik hou van een bakkie koffie en van kletsen"), en op het Forum wordt inmiddels heel wat afgekeuveld over de kleurtjes van Benetton. Begrijp me goed: ik heb niets tegen koffiedrinken en niets tegen vrolijke kleren. Maar het is niet de bedoeling dat we gaan afzakken tot het niveau van Vriendin, want dan zijn we die vijftig procent mannen binnen de kortste keren kwijt.
We willen er zijn voor iedereen. Voor damesmeisjes én mannenbroeders. En dat stelt de redactie voor een onvermoede uitdaging, zo blijkt.
P.S.(1) Overigens hebben we deze maand wel degelijk ons eerste interview, waarin een oudere ouder onder meer vertelt hoe het is om lesbische dochters te krijgen. Zie: "Marjans interview-album" in het Magazine.
P.S.(2) Veel lezers vroegen zich naar aanleiding van het vorige redactionele voorwoord af wat we nou bedoelden met "zo kan het niet langer" (over het succes van Ouders Online dat ons de das dreigt om te doen). Gaan we stoppen? Gaan we leesgeld vragen? Achter de schermen wordt hard gewerkt aan een oplossing. Het resultaat daarvan zult u binnenkort merken.
