8 februari 2021 door Karin Schrijver
Tijd voor jezelf en moeder zijn. Is het een illusie of is het mogelijk? Dit is iets dat ik mij zo’n tien jaar geleden serieus ging afvragen. Zoals ik eerder al schreef is Robin inmiddels vijftien en al aardig zelfstandig. Tijd voor mezelf gaat nu makkelijker dan toen hij nog jong was en nog meer afhankelijk van mij. Maar toen Robin jonger was, ben ik heel bewust tijd voor mezelf in gaan plannen. Omdat ik dit echt nodig had en heb, maar ook om nog een andere reden.
Toen Robin twee was gingen zijn vader en ik uit elkaar en was ik 24/7 verantwoordelijk voor de zorg van mijn zoon. Ik ben een moeder die alles opzij zet voor haar kind. Wanneer hij iets of mij nodig had, stond ik al klaar. Elke minuut, elke dag en elk moment was ik bezig met het moeder zijn. Nu vind ik het heerlijk om moeder te zijn. En met alle liefde van de hele wereld zorg ik voor hem. Toen en nu nog steeds.
Maar na een paar jaar 24/7 single mama zijn, begon het mij ook op te breken. Ik merkte dat ik behoefte had aan iets voor mezelf. Ik wilde graag tijd om een hobby uit te gaan proberen, om een boek te lezen en om iets te doen wat alleen voor én van mij was. Een leuke workshop volgen waar ik nieuwe mensen bij zou leren kennen of uit eten gaan met een vriendin. Gewoon tijd om even met mezelf te zijn en na te denken over wat ik dan eigenlijk met die tijd zou willen doen.
Ik begon met in de avond niet als een malle door het huis heen te gaan om nog op te ruimen, te stofzuigen en de afwas nog even doen. Vanaf het moment dat Robin op bed lag, en dat was toen nog rond een uur of 7, ging ik iets voor mezelf doen. De ene avond was dat bankhangen en televisie kijken. De andere avond kon dat een boek lezen zijn of schrijven in mijn journal. Ik ging nieuwe dingen leren door een online cursus te volgen en bekeek de mogelijkheden om buiten de deur wat te kunnen gaan doen.
Nu was Robin een lastige slaper en hij werd dan ook ’s avonds regelmatig wakker. Daardoor werd het lastiger om de deur uit te gaan. Dan moest er ook een oppas komen die dit kon opvangen en aangezien ik niet zoveel geld te besteden had, streepte ik die optie weg. Gelukkig zijn er ook nog uren overdag die te besteden zijn. En zo kon ik toch op een zaterdag Robin een dagje naar familie brengen en zelf naar een workshop gaan, slapen of iets anders doen.
Ik had die tijd zo nodig en daar kwam ik eigenlijk pas echt achter toen ik die tijd ging nemen. En zoals ik al zei, die tijd had ik nodig. Ik als vrouw, als Karin, had die tijd nodig.. Want natuurlijk ben ik graag moeder en ben ik dol op mijn zoon. Dat kan ik niet genoeg benadrukken. Maar er is nog een belangrijke reden waarom tijd voor mezelf belangrijk was én nog steeds is.
Door mezelf volledig weg te cijferen voor mijn kind, gaf ik hem het voorbeeld dat hij zichzelf volledig weg moet cijferen voor een ander. Voor vrienden, voor mij, maar ook voor zijn eigen gezin wanneer dat moment er is. Ik leerde hem dat je jezelf voor een ander aan de kant moet zetten zodat je volledig voor die ander er kunt zijn. Ik ben zijn voorbeeld. En hij volgt dat in vol vertrouwen op, zoals elk kind dat doet. Dat besef heeft me doen realiseren dat ik mijzelf niet opzij hoef te zetten voor mijn kind. Sterker nog, ik mag mezelf voorop zetten.
Dat was best een proces, want er komt veel tevoorschijn op het moment dat je het zo gaat bekijken. Ik voelde mij schuldig tegen over Robin, maar ook werd ik door familie en vrienden erop gewezen dat ik Robin op nummer 1 moest zetten. Geloof me, dat heeft wat tranen gekost. Maar ik ben ervan overtuigd dat wanneer ik als moeder zijnde, mijzelf op de eerste plek zet, ik een veel betere moeder ben.
Ik ben naast moeder namelijk ook Karin. En Karin is een vrouw, een mens, een dochter, een zus, een vriendin, een collega enzovoort. En ik vind het belangrijk om ook aandacht aan mijzelf te geven. Mezelf tijd te geven om nieuwe dingen te leren, om mijzelf te ontwikkelen en te kunnen groeien als men. Wanneer ik mezelf die tijd en ruimte niet gun, geef ik dat als voorbeeld aan mijn zoon.
Ik ben mijn eigen bedrijf begonnen. En daar ging en gaat veel tijd in zitten. Ik had dit nooit gedaan als ik mezelf niet belangrijk genoeg was gaan vinden. Dan was ik het of met een mega schuldgevoel gaan doen of ik had het niet gedaan en altijd spijt gehad. Ik geef nu als voorbeeld dat je je dromen achterna mag gaan. Dat je mag doen waar je gelukkig van wordt. Dat het belangrijk is om naar je eigen gevoel te luisteren en je hart mag volgen. En dat het belangrijk is om als eerste goed voor jezelf te zorgen, juist zodat je ook goed voor een ander kunt zorgen. Dat voorbeeld wil ik geven.
Het maakt Robin niet minder belangrijk. Het maakt dat ik mijzelf belangrijk vind, mezelf tijd en ruimte gun om te ontdekken en groeien. En dat ik daarbij een betere moeder kan zijn, omdat ik veel beter en lekkerder in mijn vel zit, omdat ik doe waar ik blij van word. Ik hoef niet alleen een single moeder te zijn die alleen maar 24/7 voor haar kind zorgt. Het mag en-en zijn. Ik mag én een zorgzame en liefhebbende moeder zijn én goed voor mezelf zorgen door daarnaast tijd te nemen om mijn dromen achterna te gaan.
Wanneer Robin over een aantal jaren het huis uit gaat, weet hij dat ik oké zal zijn. Natuurlijk ga ik hem verschrikkelijk missen. Maar ik heb altijd mezelf. Mezelf die ik belangrijk genoeg vind. Hij hoeft zich geen zorgen te maken over dat hij mij achterlaat en ik zal verpieteren zonder hem. Hij weet dat hij voor zichzelf mag zorgen. Dat hij belangrijk is en tijd voor zichzelf mag maken. Hij hoeft zich niet schuldig te voelen, omdat hij nieuwe dingen gaat ontdekken en nog meer gaat leren en groeien.
Ik ben belangrijk en Robin is belangrijk. En Robin leert dat hij belangrijk is en een ander belangrijk is die hij lief heeft. En het hoeft dan niet te betekenen dat je jezelf volledig opzij zet voor die ander. Het kan allebei.
