1 mei 2000
Ouders Online maakt gehakt van Pabo-studenten die rare vragen stellen en niet kunnen spellen.
Rond deze tijd verschijnt er op een Pabo in Breda een schoolkrant, waarin de redactie van Ouders Online aan de schandpaal wordt genageld. Men gaat daar een mail-wisseling publiceren bij wijze van afschrikenwekkend voorbeeld. Om te laten zien hoe erg wij zijn.
Omdat niet iedereen die schoolkrant kan lezen, publiceren wij die mail-wisseling óók. Eveneens als afschrikwekkend voorbeeld. Maar dan omgekeerd.
Het begon allemaal met een vraag voor onze kindertaal-taalkundige:
Wij zijn vier pabo-studenten uit breda en wij moeten voor het vak Nederlands een presentatie houden over fonologische ontwikkeling van kinderen. Nu is onze vraag: Hoe ontwikkeld deze fase zich bij kinderen tot elf maanden? We weten de globale lijn en misschien kunt u ons meer details geven.
Zou u het leuk vinden als uw kind les krijgt van een juf die "ontwikkeld" hier met een D schrijft? Wij niet. En zou u het fijn vinden als zo'n juf alles weet van baby-taal, terwijl ze les geeft op een basisschool? Wij niet. Onze reactie luidde dan ook als volgt:
Geachte mevrouw D.,
Om te beginnen vragen wij ons af of het wel zo verstandig is om in de huidige fase van uw studie al zo'n moeilijk onderwerp bij de kop te nemen, als u nog niet eens kunt spellen. Wordt dit onderwerp misschien niet meer behandeld bij het vak Nederlands op de Pabo? Of vindt uw docent Nederlands het belangrijker om zijn of haar studenten onderzoek te laten doen naar de taalontwikkeling van baby's (waarom niet bejaarden eigenlijk; die vind je net zo min op de basisschool), dan eerst te leren hoe je zélf de D's en de T's op de juiste plaats krijgt, voor je daar je leerlingen mee lastig gaat vallen?
Dan wat uw vraag zelf betreft. Ouders Online is een website voor ouders en niet voor luie studenten die niet eens de moeite nemen om even naar de bibliotheek te gaan. U weet wel, dat is zo'n gebouw waar ze boeken hebben, waar je veel uit kunt leren, en waarin vast ook wel iets te vinden zal zijn over de fonologische ontwikkeling van baby's tot elf maanden.
Tja, fijnzinnig formuleren is anders. Maar als wij ons zorgen maken over de toekomst van onze kinderen, dan gaan alle registers open.
Dit muisje kreeg nog een staartje; dat spreekt. Hieronder ziet u de reactie die we ontvingen uit Breda, inclusief onze commentaren zoals wij die terugzonden.
Wie zich halverwege gaat afvragen waarom we zó tekeer moesten gaan tegen zo'n onschuldige student, zij er opnieuw op gewezen dat hier de kwaliteit van het onderwijs aan onze eigen kinderen in het geding is. En als de docenten op die Pabo zich niet op durven stellen als schoolmeesters, dan doen we dat zelf wel. Luister en huiver.
Meneer Boeke,
Ik wil U er even op attent maken, dat ik heel erg schrok van Uw reactie op onze vraag. Ik begrijp heel goed dat het niet netjes is als er taalfouten in een e-mail staan. Daar wil ik ook mijn excuses voor aanbieden. Maar de manier waarop U zich uitlaat in Uw mailtje, heeft wel te wensen over.
HB: heeft wel te wensen over? Die uitdrukking kende ik nog niet. Zo leer je nog eens wat!
Ik heb van mijn ouders en op school altijd geleerd om vriendelijk tegen andere mensen te zijn. Dat heeft met respect voor de ander te maken. Ik vind dat Uw reactie zeer onrespectabel is.
HB: u bedoelt waarschijnlijk: "weinig respectvol". Respectabel is iets anders, en het woord onrespectabel bestaat niet. Maar dit terzijde. Het feit dat u van mij een scherpe reactie op uw bericht heeft gekregen, heeft niets te maken met de aan- of afwezigheid van respect, maar alles met een al langer bij mij aanwezige zorg dat het Pabo-onderwijs niet doet wat het zou moeten doen, namelijk studenten opleiden tot goede docenten.
Ik zie niet in wat de fonologische ontwikkeling van baby's ("tot 11 maanden") te maken heeft met gewoon goed Nederlands leren aan basisschool-leerlingen. En helaas heeft u mij dat ook in uw tweede bericht nog steeds niet duidelijk gemaakt. Daarnaast vind ik het onacceptabel dat u onze medewerkers dingen wilt laten uitzoeken die u gewoon zelf behoort uit te zoeken. Vandaar die cynische verwijzing naar het bestaan van boeken en bibliotheken.
U heeft blijkbaar geen respect voor ons. En dat vind ik jammer. Want wij zijn evengoed mensen die graag met respect behandeld worden. En als U dat niet op kan brengen, laat dan iemand anders een reactie op onze vraag geven.
HB: nogmaals, het gaat hier niet om respect maar om het uiten van zorg. Het is spijtig dat u dat zo persoonlijk opvat.
U kunt in ieder geval op een fatsoenlijke manier laten weten dat U geen vragen van studenten beantwoord.
HB: "Beantwoordt". Met DT dus. Net als "U loopt" (en niet "U loop".) In principe vind ik spelfouten volstrekt oninteressant en onbelangrijk, maar wanneer het gaat om een Pabo-student, oftewel iemand die MIJN kinderen moet leren schrijven, dan is het wat anders. Dan gaan al mijn stekels overeind staan. Zeg nou maar gewoon "au", in plaats van zo zielig te doen over respect en fatsoen en zo.
Uw brief is een goede leerervaring voor ons geweest waar we alle studenten op onze school van op de hoogte willen brengen. Daarom willen wij Uw brief in onze schoolkrant laten zetten. Zo kunnen alle studenten ervan leren.
HB: goed idee. Dan doen wij hetzelfde.
............................................................
Over respect gesproken. Mijn eigen strenge meesters, die het belangrijker vonden om mij goed Nederlands te leren dan om aardig gevonden te worden, dáár heb ik respect voor. Hoe je een aardig e-zine moet maken, dat wisten ze natuurlijk nog niet, maar de fundamenten daarvoor zijn destijds wel degelijk gelegd. Dank!
