12 december 2003 door Anita Schmidt
Bijna iedereen denkt er wel eens over om de boel de boel te laten en te emigreren naar een warm land. Bij de meesten blijft het bij mijmeren, maar Anita Schmidt deed het. Samen met haar man Oscar en drie kinderen (toen 5, 3 en 1) vertrok ze in augustus 2001 naar Spanje. Sinds die tijd houdt ze ons op de hoogte van haar avonturen in den vreemde.
Waarin Anita een kerstgevoel in Zuid-Spanje probeert te krijgen.
Aan de voorbereidingen voor Kerst en Oud en Nieuw merk ik dat ik toch nog niet voor honderd procent geworteld ben hier. Vooral Kerst blijft voor mij een familiefeest. Met alle broers, zussen, neefjes, nichtjes, opa en oma je heerlijk rond eten. Een beetje lui rondhangen en kletsen. Maar bovenal: gewoon gezellig samen zijn.
Hoe banaal hè? Anderen walgen er misschien van, maar voor mij is dat de perfecte Kerst. Liefst natuurlijk ook nog met een mooi laagje witte sneeuw op de daken. Tja... En dan zit je daar in je eentje, zonder familie, in Zuid Spanje.
Sneeuw op de top van de Sierra Bermeja
Ik merk dat dat eigenlijk bij alle expats speelt. De belangrijkste vraag in december is: "Wat doen jullie met Kerst? Blijven jullie hier of gaan jullie back home?" Kerst vieren met vrienden is er dus ook niet altijd bij, zeker 50% gaat terug naar het thuisland.
Hoe dan ook, ieder jaar maken we er weer het beste van. Dit jaar is het probleem al weer een beetje opgelost. Opa en oma komen van half december tot half januari naar Spanje. Gezellig! Niet alleen Kerst en Oud en Nieuw gaan ze met ons vieren, maar ook de Reyes, 3-koningen op 6 januari, kunnen ze een keer meemaken.
De kinderen zijn er helemaal hotel-de-botel van. Joepie, opa en oma komen. Ik ben al druk aan het nadenken over eten, drinken en uitstapjes.
Dit jaar gaat het een internationaal kerstdiner worden, heb ik besloten. We wonen vlak bij Gibraltar, dus wat let mij om daar een echte authentieke Engelse Christmas pudding te gaan halen. Een vriendin zal me laten zien hoe ik daar de traditionele brandy-and-butter-sauce bij moet maken.
We beginnen met een super-Spaans voorgerecht met allerlei verse schaal- en schelpdieren. Je kijkt hier je ogen uit in de supermarkten. Natuurlijk mosselen, St.Jacobs-schelpen en allerlei soorten kokkeltjes. Maar ook scheermessen en zeeslakken. Zelfs verse kreeften en krabben kruipen nog lustig in het rond. Echt waar, gewoon in de supermarkt!
Het hoofdgerecht wordt iets ouderwets Hollands. Een lekker boutje van het een of ander met een heerlijke roomsaus; het water loopt me al in de mond.
Qua activiteiten: de herderinnetjes-kostuums liggen alweer klaar om gewassen en gestreken te worden voor de Belen viviente, de levende kerststal.
Op school leren de kinderen weer wat nieuwe Villancicos, de swingende kerstliedjes, en over een paar dagen gaan we met een hele bups kinderen een middagje kerstversieringen maken. Ja, ik kom al helemaal in de stemming.
Ik ben nog aan het nadenken over de kerstboom. Een echte, een neppe of helemaal geen. Ik werd vorig jaar gek van de naalden door mijn hele huis. Maar ja, het hoort er toch wel een beetje bij. Een mooie neppe, zou dat ook kunnen? Ik weet het nog niet.
Het wordt hier inmiddels ook een beetje kouder. Er waait een felle Noordenwind. In het zonnetje is het nog lekker, maar in de schaduw dringt de kou in je botten. Hoort ook bij de voorbereidingen voor kerst. Kom ik nog meer in de stemming.
En wie schetst mijn verbazing; worden mijn gebeden dan toch verhoord? Gaan we toch een witte kerst krijgen in Zuid-Spanje?
Toen ik vanmorgen wakker werd, lag er op de top van de Sierra Bermeja, een bergkam zo'n 15 kilometer bij ons vandaan, een mooi laagje witte sneeuw. Mijn kerst kan alvast niet meer stuk.
Heel fijne feestdagen allemaal!
