11 mei 2007 door Sarcas
Waarin Sarcas zijn dochter uitlegt hoe je een salade bereidt. Les 1: was de sla. En dan is het verhaal helaas al weer ten einde.
Het is opvoedkundig heel verantwoord om je kinderen dingetjes in het huishouden te laten doen. Ze leren verantwoordelijkheden, ze leren hoeveel werk sommige dingen eigenlijk kosten, en ze leren om zélf wat te doen. Dat heb ik wel eens ergens gelezen. Helaas heeft dochterlief dat niet gelezen. Het is al een wekelijks drama om haar d'r kamer en de badkamer te laten opruimen.
Ooit hebben we bedacht dat het goed is als ze mee gaat helpen koken. Op zaterdag. Om de een of andere mysterieuze reden mislukt dat al meer dan een jaar, maar af en toe proberen we het weer.
- "Meissie!" roep ik, al roerend in een pannetje. Er moet namelijk een salade gemaakt worden, en ik heb geen handen vrij. En geen zin om een salade te maken.
- ...
- "Hey!", roep ik na een minuutje, als het nog steeds akelig stil is gebleven.
- ...
Ik grijp de telefoon en toets haar interne nummer in. Zo handig, die huistelefoons, hoef je niet steeds de trappen op en af. Vlak achter me begint haar telefoon te biepen. Draadloze huistelefoons zijn in bepaalde opzichten ook weer niet zo handig. Ze zijn nooit waar ze moeten zijn. Enfin, uiteindelijk dus toch maar de trappen op.
- "Meis", meld ik mij, na de verplichte klop-procedure. "Wil je komen helpen koken?"
- "Nee dank je", mompelt de MSN-ende puber tegen haar monitor.
Ik stink er ook altijd weer in. Puber-grammatica is anders.
- "Meis", kom ik opnieuw, na wat intern geherformuleer. "Kom beneden even helpen koken."
- "Mmmm. Zo...", mompelt het terug.
- "Nee, nu", zeg ik met Ouderlijk Gezag.
- "Mmmm..."
Na een paar minuten komt er een heel zielig meisje beneden, dat zich zichtbaar lijdend de trap af sleept.
- "Waarom ik?!" kermt het vreselijke slachtoffer.
- "Omdat ik de vreselijke stiefvader ben, en jij mijn willoos en onderdrukt slavinnetje", zeg ik olijk. Ik heb vast al eens verteld dat ik pubers pesten een zeer heilzame bezigheid vind. Heilzaam voor mij, dus. En de puber overleeft het wel.
- "Daar", wijs ik op een krop sla. "Sla wassen."
- "Wassen?" vraagt ze verbluft. "Waarom? Hoe?"
- "Omdat-ie schoon moet natuurlijk. Water, kraan..."
Geplens. Als ik me omdraai, zie ik dat keukenprinsesje de krop met uitgestrekte armen onder de straal houdt.
- "Hoe lang moet dat?"
Ik leg uit dat de sla blaadje voor blaadje moet worden afgespoeld. Blaadjes eventueel in kleinere stukjes scheuren, uit laten lekken, enzovoorts.
- "Waarom?"
- "Waarom wát?"
- "Waarom moet dat allemaal? En waarom moet ik dat doen? Mama doet toch niets?"
- "Mama werkt, jij bent degene die niets doet." "En omdat ik geen beestjes uit de sla wil opeten", denk ik weer leuk te zijn.
- "Ieieieie!" loeit het kindje, waarna de krop sla met een spetterig plofje op de keukenvloer belandt.
- "Wat is er aan de hand?" informeer ik verbaasd.
- "Beestjes!"
- "Waar dan?"
- "Je zegt dat er beestjes in de sla zitten! Waarom heb je me niet gewaarschuwd?!"
- "Ik..."
- "Ik raak die sla niet meer aan! Ik eet nooit meer sla! Dat is goor!"
Uiteraard heeft ze die salade wel gemaakt. Het kostte wat overredingskracht, maar goed. En het duurde natuurlijk wel tien keer langer dan wanneer ik het zelf had gedaan, en het ging gepaard met een hoop gevloek en getier, en een gedeelte van de sla heeft het niet overleefd, maar toch.
Ik kan al niet wachten tot de volgende keer. Dan ga ik bij de speelgoedwinkel zo'n plastic insect kopen met veel poten. Voor in de sla. Had ik al verteld dat ik pubers pesten errug leuk vind?
