3 september 2013 door Emmy de Wit
Afwisselend beschrijven Emmy de Wit (moeder van twee dochters) en Enno van der Heijden (vader van een zoon en een dochter) de seksuele ontwikkeling van hun tieners, en de manier waarop je daar als ouders mee prutst.
Mijn dochters hadden een e-dating account voor me aangemaakt. Dat lukte niet helemaal, omdat ze niet wisten wat ik daar dan op zou willen zetten. Het bezorgde me veel herinneringsmailtjes, of ik mijn profiel nog af wilde maken. Vooralsnog negeerde ik al die mail, in de hoop dat het wel zou minderen.
Een half jaar later kwam er nog een herinneringsmail, en ik besloot mijn vooroordelen opzij te zetten. Dat resulteerde in een relatie waar ik regelmatig mee sms.
Weer later is het tijd om mijn dochters te informeren en ik besluit dat in een rustig weekend te doen. Halverwege de eerst zin word ik onderbroken. "Ja mam, we weten het al! Hij heet Dirk!"
Ze hadden mijn telefoon onderzocht en gezien dat er heel veel sms'jes van 'Bea' waren. Daar waren ze zo van geschrokken dat ze een vriendin hadden gevraagd dat nummer te bellen. Tot hun opluchting nam een mannenstem op: "Met Dirk".
Ik kijk het eigenwijze stel lachend aan. De jongste kijkt heel beteuterd. "Mama, ik was heel erg geschrokken. Ik dacht echt dat je lesbisch was."
Moet ik me nu schamen voor hun vooroordelen, of trots zijn op hun doortastendheid?
Pas achteraf realiseerde ik me dat het werkelijke issue natuurlijk privacy is, en helemaal niet 'vooroordelen' of 'doortastendheid', laat staan mijn avonturen met e-dating.
Ik weet dat het voor sommige ouders onvoorstelbaar is dat mijn kinderen in mijn mobiel en in mijn mail-account kunnen. Hoezo privacy? Ik heb mijn kinderen juist al vanaf hun 6e medeverantwoordelijk gemaakt voor allerlei geregel, door ze zelf te laten sms'en en zelf te laten mailen. Vanuit mijn naam en mijn accounts. Pas veel later kregen ze ieder een eigen mobiel.
Toen ik een leesbril nodig had, was dat helemaal handig. Ze beantwoordden mijn sms en mail als goede secretaresses. Hoe laat ze konden komen spelen, hoe laat we zouden langskomen, wanneer we vertraging hadden.
Als ik het vroeg, beantwoordden ze de sms die ik kreeg vooral in de auto. E-mail en sms zag ik dan ook vooral ter ondersteuning van de gezinslogistiek. Dat was een bewuste keus. Ik heb trouwens nóg een mail-account, waar ze niet bij kunnen.
