12 september 2008 door Christel Westgeest
Rosa vond het heerlijk, dat summercamp. Even vrijuit spelen, zonder prestatiedruk. Maar toch is er iets mis met die camps.
"Mag ik nóg een week naar summercamp"? vroeg Rosa al na de eerste dag. Ik keek haar verbaasd aan. Dat Rosa dit zegt! Na een pittig jaar op kindergarten met best veel tranen en nieuwigheid nu opeens een soort omslag.
In de weken voor summercamp twijfelde ik zo nu en dan of het wel zo'n goed idee zou zijn om haar naar kamp te sturen. Wéér andere kinderen, en wéér een andere juf. Zeker na dit jaar vol veranderingen is dat wellicht een beetje te veel.
Haar vraag had ik dan ook absoluut niet verwacht, maar maakte me wel enorm blij. Ik zei direct dat ze wat mij betreft de hele zomer mocht blijven, als ze dat wilde. "OK, da's goed! Ik ga de hele zomer elke ochtend naar camp", antwoordde ze vrolijk.
Gelukkig was er nog plek genoeg en na enkele malen vragen of dit écht was wat ze wilde, gaf ik haar op voor nog een week. Die week daarop verlengde ik het met weer een week, en zo verlengden we camp de hele zomer door.
Uiteindelijk is Rosa deze zomer 6 weken (van de 10 weken zomervakantie) elke ochtend naar summercamp geweest. Uitgelaten en vol positieve verhalen kwam ze elke dag terug. "Wat maakt summercamp nou zoveel leuker dan school?" vroeg ik haar. "Hier hoef ik niet de hele dag van alles te doen", luidde het antwoord. "Ik kan er lekker spelen."
Ik kan me daar wel wat bij voorstellen. Vanaf groep 1 wordt er in Canada al flink hard gewerkt (zoals beginnend schrijven en lezen). Even gewoon spelen is nu blijkbaar een verademing voor haar. Spelen met leeftijdsgenootjes, samen dingen doen en maken, zonder prestatiedruk. Ik zag haar per dag groeien en bloeien. Ze kreeg zelfs meer zelfvertrouwen en praatte volgens de begeleiders veel.
Jammer is wel dat veel kinderen naar meer dan één zomerkamp gaan. Zo moeten zojuist gemaakte vriendschappen na een week alweer afgebroken worden omdat het vriendje doorgaat naar weer een ander leuk kamp.
Ik hoorde daar laatst nog een interessante discussie over op de lokale radio. Jaren geleden ging men hier blijkbaar voor een langere tijd into the woods om lekker te ravotten, te spelen en vlotten te bouwen. Er werden vriendschappen voor het leven opgebouwd en de meeste bellers naar het radioprogramma keken met veel plezier terug op hun lange, ongecompliceerde zomerkampen.
Nu is het allemaal veel gehaaster en gecontroleerder, werd er geconcludeerd. Kinderen gaan soms wel naar drie verschillende kampen, met telkens een behoorlijk uitgebreide activiteitenlijst.
Het allerergste, vertelde een kampleidster, was het tegenwoordige gebemoei van de ouders. Om de haverklap wordt de leiding gebeld of het wel goed gaat met kindlief. Heeft ze goed gegeten? Heeft ze al vriendjes? Of ouders bellen 's avonds om nog even "welterusten" te zeggen tegen het kroost...
Graag terug naar de eenvoudige zomerkampen, luidde het advies van de expert. En graag één kamp per zomer! Dat is lekker overzichtelijk, zowel voor de ouders als de kinderen.
