13 juni 2008 door Christel Westgeest
Waarin Christel een boekje open doet over haar heimelijke genoegens. Cruisen zónder kinderen...
We zijn voor het werk naar Canada vertrokken maar als bonus krijg je daar meteen ook wat ruimte bij. Zodra je de stad uit bent, kun je cruisen. Een beetje doelloos rondrijden in de auto. Nergens naartoe, alleen maar kijken en wat mijmeren.
Niets is fijner om op een schaars moment voor jezelf te doen. Dat deed ik in Nederland ook wel af en toe, maar dit is toch anders. Nu hoef ik niet meer om de haverklap te stoppen bij een stoplicht of een rotonde.
Het summum van cruisen is rondrijden door de suburbs van Toronto. Daar heb je wel veel stopborden, maar in de praktijk is dat niet meer dan een klein beetje afremmen en weer door. Zo kun je eindeloos door de wijken rijden en waan je je in een Amerikaanse tv-serie. Alsof je zo een desperate houswife kunt tegenkomen.
Er gebeurt helemaal niets op straat en toch ook weer van alles. Zaterdag is helemaal een topdag om te cruisen. Dan maaien alle mannen hun grasveldje, de kinderen spelen op de driveway, de tieners doen een potje basketball of hockey, vrouwen doen de boodschappen in hun SUV's bij de plaatselijke Walmart en de krantenjongen gooit de krant op het pad. Kortom: Amerikaanse praktijken.
Sinds we hier wonen hebben ook wij zo'n fijne automatische 4WD. Nooit gedacht dat ik dat prettig zou vinden. Zo'n automaat. Beetje gas geven en weer remmen. Zo heb je nog eens tijd over om te kijken wat er om je heen gebeurt. Een heimelijk genoegen bij het cruisen is natuurlijk een grote bak koffie mee van de Starbucks én de radio loeihard.
Laatst had ik zo'n optimale cruise ervaring. Een prachtige lentedag, de perfecte café latte in mijn extra large cup, coole zonnebril op, radio aan en dan... keihard meezingen met de laatste hit van Madonna ("If you want it you already got it, if you thought it it better be what you want!").
Omdat er relatief weinig mensen in de suburbs op straat lopen, kun je ongegeneerd meegillen en meedansen in de auto. Beetje meesturen van links naar rechts op de straat, who cares?! En áls er al iemand op straat loopt, is die ook nog akelig vriendelijk tegen je. "Hi, what a great day today, eh?" roept hij door je open raam. "Fantastic!", gil ik dan terug. Wat een aardige mensen hier toch.
Maar het aller-, allerbelangrijkste is dat je alleen in de auto zit. Niets is storender dan dat je bij je favoriete nummer vanuit de achterbank hoort: "Mam, mag nou K3 weer op?"
