26 mei 2006 door Sarcas
De mobiele telefoon is de lifeline van de moderne puber. Tijdens eindeloze wisselgesprekken worden er ruzies uitgevochten en geheimen uitgewisseld.
De vorige keer vertelde ik over de meivakantie, toen ons huis nog net niet in vlammen opging. Maar hoe werd die vakantie nu eigenlijk ingevuld?
Met bellen bijvoorbeeld. Met de vaste telefoon én haar mobiel waarop allebei wisselgesprekken worden gehouden houdt puberdochter permanent contact met de buitenwereld. Kwekkerdekwekkerdekwek. "Om 10 uur in bed, he?" "Jaaa... Oh... het is m'n stiefvader maar die zeurt wat".
Rond middernacht valt het me opeens op dat ik gepraat hoor uit haar kamer:
"Hey!" kom ik binnen. "Jij zou in bed liggen!"
"Lig ik toch?", zegt ze, zonder me zelfs maar aan te kijken, en kwekt door.
"Je bent nog helemaal aangekleed, tanden niet gepoetst, niet welterusten gezegd, licht nog aan, en je bent aan het bellen!" constateer ik verward.
"Daarover had je toch niets gezegd?"
Op andere momenten in de vakantie meenden wij haar te moeten betrekken bij Het Nieuws. De Toestand in De Wereld. Ach ja, dat zijn zo van die ouderlijke aandrangen die je kunt krijgen als je je kind alleen maar over jongens, make-up, en jongens hoort praten.
Er komt een item voorbij op de buis. "Ken je Anne Frank eigenlijk?" informeert mijn vrouw bij haar dochter, op vriendelijke, neutrale toon. "Ja, dat is die vrouw die in de oorlog in een kast woonde ergens."
"Waarom heb je zo weinig gehuiswerkt vanmiddag?"
"Ik was aan het bellen."
"Ja, wat is er nou belangrijker - je huiswerk of dat gebel?!" reageer ik pissig.
"Het was belangrijk!" protesteert ze.
"Oh?"
"Ja, want die en die had tegen zus en zo gezegd dat ik had gezegd dat hij en zij dit en dat hadden gedaan, maar dat was niet zo, tenminste, ik heb het niet gezegd, maar zij en hij zeggen dat ik dat wel heb gedaan, maar zeggen dat ze het alleen gehoord hebben van die en die, dus weer iemand anders was boos geworden en had dat en dat gezegd tegen..."
Enfin, zoals gewoonlijk was er weer geen touw aan vast te knopen. Weer hetzelfde liedje. Wat hébben die meiden toch?! Al maanden schieten ze van de ene ruzie in de andere. Die heeft ruzie met die, dan weer in groepen tegen andere groepen, dan ook onderling.
Scheldpartijen, op school, op de computer, en alleen maar omdat ze de hele godganse tijd over elkaar aan het ouwehoeren zijn. Overal kritiek op. Op alles en iedereen. Behalve op hun vrienden. Maar dat kan morgen weer anders zijn, als de vriend vijand is geworden of andersom.
En dan de geheimen. Geheimen zijn er dus om aan elkaar door te vertellen. En dan boos worden als jouw geheim ook wordt doorverteld. En daarom het geheim van iemand anders expres aan weer iemand anders doorvertellen. Kwekkerdekwekkerdekwek.
