11 april 2008 door Christel Westgeest
Waarin Christel ontdekt dat Canadese artsen financieel voordeel hebben bij een ruggenprik.
Het is vroeg, 04.00 uur in de ochtend. Het begint te rommelen in mijn buik. Vandaag zou wel eens dé dag kunnen worden...
De babykleertjes zijn gewassen, het huis is goed schoongemaakt, en nog veel belangrijker: mijn moeder is een paar dagen geleden uit Nederland aangekomen en dus net op tijd. Zij kan voor Rosa en Jacob zorgen als Jean en ik opeens naar het ziekenhuis moeten.
Het is inmiddels mijn derde bevalling en dan heb je wel enige ervaring, zou je denken. Maar ja, dit keer is het wel in Canada. Ik ben er toch een beetje zenuwachtig over.
In het heetst van de strijd moet je Engelse medische termen begrijpen. Ik vraag me af hoe ik daarop zal reageren. (Nou ja... "push!" zal ik wel snappen, verwacht ik).
Toch gebeuren hier heel andere dingen tijdens de bevalling. Zo komt er tijdens de – heftige – weeën telkens een vrouw de kamer in. En elke keer vraagt ze weer enigszins verwonderd: "Gosh, can you still handle it? Don't you want an Epidural Injection now?"
De eerste paar keer dat ze het vroeg, draaiden mijn hersenen op volle toeren. Wat was ook alweer een 'Epidural Injection'? En dan dringt het weer tot me door. Een ruggenprik!
Dat is waar ook. Vrijwel iedereen bevalt hier met een ruggenprik. Waarom zou je immers pijn lijden als daar een hulpmiddeltje voor is. Convenience is everything.
Maar ik had met mijn verloskundige afgesproken dat we gewoon 'op z'n Hollands' zouden gaan bevallen. Dus even de tanden op elkaar. Ik moet wel toegeven dat als ze je allerlei middelen aanbieden, de verleiding best groot is om op een bepaald moment "JA! geef me die drugs!" te roepen.
Maar goed. Uiteindelijk is onze dochter France geboren, na een prima verlopen bevalling, zonder hulpmiddeltjes. Toch bleef ik nog met de vraag rondlopen waarom die vrouw zo vaak langskwam met de vraag of ik een ruggenprik wilde. Waarom was dat?
Tijdens een thuisbezoek van de verloskundige werd het me duidelijk. Deze mevrouw was een van de meest succesvolle artsen van de afdeling. Ze was louter haar diensten aan het verkopen aan iedereen die aan het bevallen was. De arts krijgt een mooie bonus voor elke ruggenprik die ze kan verkopen...
"Fee for service", noemen ze dat. Maar aan mij is geen geld verdiend, die mooie dag in Canada. De dag dat ons lieve kleine Canadeesje France werd geboren.
