25 januari 2008 door Christel Westgeest
Voor het eerst een kind krijgen in het buitenland is toch wel extra spannend. Christel Westgeest vertelt.
"Ga je natuurlijk bevallen? Dus écht zonder verdoving en zo? En dan met een verloskundige in het ziekenhuis? Dat moet toch altijd thuis?" Ongelovig kijken de meeste moeders me aan.
Nu het steeds meer opvalt dat ik binnen een paar weken ga bevallen, zijn dit soort vragen aan de orde van de dag. En op zich zijn de reacties ook niet vreemd, want slechts 10% van de zwangere Canadezen in de provincie Ontario gaat naar een verloskundige. Dat was in 2000 nog maar 5%, dus het gaat goed met de verloskundigenbranche, die pas sinds 12 jaar tot de reguliere gezondheidszorg behoort.
Er is steeds meer vraag, maar het aanbod is helaas niet toereikend. Toch krijgen de meeste vrouwen er nog een 'alternatief gevoel' bij. Het idee dat je op het moment suprème door een Birckenstock-draagster met ongeschoren oksels wordt bijgestaan, spreekt de meeste mensen niet zo aan.
Hier in Canada wordt nog steeds de voorkeur gegeven aan een flinke verdoving, in plaats van aanmoedigende woorden en natte washandjes. Dat komt voort uit onwetendheid, vertelde mijn verloskundige. Het is natuurlijk wel zo dat de verloskundige met je mee kan gaan naar het ziekenhuis; je kunt zelfs gewoon wat verdoving krijgen als je dat wilt.
Ik ben heel gelukkig met het verloskundigenduo dat ik hier nu al maanden bezoek. Abigail en Karin zijn twee bijzondere vrouwen met een hoop kennis en ze zijn zeer geïnteresseerd hoe het er allemaal in Nederland aan toe gaat. Zij zien de Hollandse verloskundige praktijk echt als hét voorbeeld van hoe het hier zou moeten gaan.
Het is wel bizar om de verschillen in opvatting en benadering te horen. Na mijn wekelijkse prenatal yoga class wordt er door al die zwangeren wat afgekletst. Zo kom ik erachter welke ideeën hier heersen over wat een zwangere wel en niet mag. Zo mag je niet op je rug slapen, wordt er gezegd (Wát? Daar heb ik echt nog nooit van gehoord. Na opzoeken blijkt het gelukkig een bakerpraatje te zijn).
Koffie drinken is ook een serieuze no no hier. Je moet decaf drinken, werd mij verteld, toen ik net mijn tweede cappuccino bestelde. Het zal allemaal wel, maar ik wil toch echt nog wel een beetje normaal blijven leven hoor. En zonder koffie kom ik de dag niet door.
Tot mijn eigen verbazing ben ik toch wel voorzichtig. Mijn midwife vroeg waarom ik eigenlijk niet gewoon thuis ga bevallen. "Het is tenslotte je derde bevalling en dan weet je toch wel zo'n beetje wat je kunt verwachten"? Ik het haar niet precies uitleggen.
Voor het eerst een kind krijgen in het buitenland is toch wel extra spannend. Je weet niet precies hoe het er hier aan toe zal gaan. Dan kun je maar beter in het ziekenhuis zijn, gewoon voor de zekerheid. Dat is simpelweg een gevoel. En op dat gevoel vertrouw ik nu maar.
