20 mei 2011 door Enno van der Heijden
Afwisselend beschrijven Emmy de Wit (moeder van twee dochters) en Enno van der Heijden (vader van een zoon en een dochter) de seksuele ontwikkeling van hun tieners, en de manier waarop je daar als ouders mee prutst.
Ik vroeg mijn 16-jarige zoon wat híj nu vond van die DSK-affaire. Kon hij zich er iets bij voorstellen? Voelt hij zich ook zo hormonaal gedreven?
Ter illustratie las ik een stukje voor uit Zomerhuis met zwembad van Herman Koch: "Ik zal eerlijk zijn. Toen ze me een hand gaf en haar naam noemde, keek ik naar haar zoals iedere man naar een nieuwe vrouw kijkt die voor het eerst zijn blikveld binnenloopt. Zou je het ermee kunnen? dacht ik terwijl ik in haar ogen keek. Ja, luidde het antwoord."
Mijn zoon beaamde dat het bij hem ook zo werkt. Dat hij elk meisje dat hij ziet, als potentiële sekspartner beoordeelt. En dat hij dat niet leuk vindt. Niet eens omdat het 'politiek incorrect' is (zijn woorden) maar meer omdat het zo uitzichtloos is. Hij heeft nog geen vriendinnetje en lijdt daar zeer onder.
Wat mij eraan deed denken dat we inderdaad gedreven worden door onze hormonen, maar dat er nog zoveel meer hormonen zijn dan testosteron alleen.
Mijn zoon kan bijvoorbeeld nog ontzettend knuffelen. Aan oxytocine geen gebrek. En afgelopen week werd hij nog gevraagd om mee te helpen bij de naschoolse opvang, omdat hij zo zorgzaam is met kinderen. Het tegendeel van DSK dus, qua vasopressine-huishouding...
