23 februari 2018 door Eva Kuipers
Poëzie die vertrouwen kan geven bij kwetsbare tienergevoelens.
Onbreekbaar
door: Hans Hagen
ill.: Deborah van der Schaaf
uitg.: Querido
ISBN: 9789045121314
prijs: € 15,-
Online bestellen
Het aantal dichters dat poëzie voor jongeren schrijft, is op de vingers van één hand te tellen. Dat is eigenlijk best raar, omdat gedichten doorgaans korte teksten zijn, wat goed past in deze tijd van 'snel, en kort en krachtig'. En omdat juist tieners natuurlijk de ideale doelgroep vormen. Ze worstelen met verwarrende gevoelens, zoals verliefdheid, schaamte, ongemak, teleurstelling en verdriet.
Hans Hagen weet als geen ander de heftige ervaringen die in de tienertijd worden opgedaan, in begrijpelijke woorden te vatten én lucht te geven. In het eerste gedicht, 'Mooi', wordt dit meteen al duidelijk. Alhoewel je alleen wordt geboren en alleen sterft, kun je daartussen verbinding maken met jezelf en met anderen:
maar tussen die twee punten
kun je verbinding maken
met jezelf en met anderen
dat maak het leven mooi.
De illustratie (van Deborah van der Schaaf) vormt een mooie eenheid met dit gedicht: drie vlindervleugel-blaadjes in verschillende vormen. Breekbaar en onbreekbaar tegelijk. Net als de gevoelens die Hagen in zijn poëzie beschrijft.
De titel van de bundel , Onbreekbaar, benoemt de onderliggende gedachte dat je je zo breekbaar kunt voelen bij alles wat je overkomt, maar dat je jezelf toch meestal wel bij elkaar weet te houden. Zoals in het gedicht 'Kam':
onbreekbaar
staat er op mijn oude kammetje
(...)
als het eerste tandje afbreekt
staat er nog steeds
onbreekbaar.
Dus: hoe kwetsbaar we ons ook kunnen voelen, we blijven toch overeind. En telkens wordt dit bevestigd door de illustraties, met elementen als vlinders, kersen en bloempluisjes, die uiteen lijken te vallen, maar toch bij elkaar blijven. Ook heel subtiel is dat de gedichten gevat zijn in (gefotografeerd) bubbeltjesplastic, op de eerste en de laatste bladzijde. Zo wordt de breekbare, kwetsbare inhoud beschermd tegen de buitenwereld.
Vaak gaat het over het ontdekken van de liefde, en het verlangen naar de ander, met de bijhorende onzekerheden. Bijvoorbeeld:
oneindig verlangen
naar zo'n brief of een glimlach
naar jouw hand op mijn wangen
ik dans je naam in het zand
en als het water hem uitwist
dan dans ik hem weer.
Ook zwaardere onderwerpen, zoals de dood, komen aan de orde. Maar de toon blijft licht. Zoals in het ontroerende gedicht 'Inhalen', over de dood van Hagens broer:
morgen sterft hij voor de vierde keer
ben ik dan groter
word ik ouder
wordt mijn grote broer de kleine.
Hagen heeft gevoel voor taal, nuances, én humor. Zo schrijft hij heerlijk speels over 'je gelijk willen krijgen' in het vers 'Klas'
meestal krijg je gelijk
als de ander denkt
dat hij het zelf heeft bedacht.
Of in 'Gelijk':
ze zeggen dat ze soms
het heen en weer van me krijgen
dat is wederzijds.
En tot slot: deze mooie en fijngevoelige dichtbundel is beslist niet alleen een aanrader voor tieners en jongvolwassenen, maar voor iedereen die zich durft te laten raken.
