22 juni 2022 door Vera Bijma
De fantasie van een kind. Ik kan er geen genoeg van krijgen. Neem nu afgelopen weekend. Mijn echtgenoot heeft nog een redelijk volle haardos. Op de kale plek boven op zijn hoofd na. Dat is zoonlief ook niet ontgaan. Zaterdagochtend hoor ik hem in de badkamer rommelen. Net als ik me afvraag of ik niet eens moet gaan kijken wat hij daar uitspookt, komt hij met een kommetje naar buiten. ‘Om papa zijn haar te laten groeien’, zegt hij trots. ‘Maar eerst heb ik iets nodig om het op uit te proberen,’ voegt hij eraan toe. Ik kijk naar de smurrie en besluit ter plekke om me NIET als vrijwilliger aan te melden.
Zoonlief loopt de trap af op zoek naar een gewillig slachtoffer. En ja hoor, hij heeft al een idee. Eerst vraagt hij om een paar wattenstaafjes. Vervolgens legt hij een kaal LEGO poppetje op een onderzetter. Ik ben benieuwd wat er nu gaat gebeuren. Maar dan zegt zoonlief: ‘Blijf je hier staan kijken terwijl het misschien wel gaat ontploffen?!’ Oké, de boodschap is duidelijk. Geen pottenkijkers gewenst. Ik druip af naar de keuken.
‘Hoera, het is gelukt!’ hoor ik zoonlief ineens enthousiast roepen. Snel loop ik terug de woonkamer in. En wat zie ik daar? Hetzelfde legopoppetje, maar nu met een dikke bos haar. Ik probeer niet in lachen uit te barsten. Geweldig dit. Heerlijk, die kinderfantasie. Ik prijs hem om zijn uitvinding. Maar voordat ik hem papa’s hoofd met de onbekende substantie laat insmeren, vraag ik voor de zekerheid toch eerst maar even wat erin zit. Dat blijkt te gaan van shampoo en scheerschuim tot aftersun en tandpasta. Vrij onschuldig dus. Hoop ik maar.
Papa vindt het allemaal prima. Hij gaat op een keukenstoel zitten en zoonlief begint opgetogen de kale plek met zijn zelfgemaakte brouwsel in te smeren. Ik bekijk het schouwspel met argusogen. Krijgt papa geen acute uitslag op zijn hoofd? Maar nee, het valt gelukkig mee. Ik stel voor om het een beetje ‘in te masseren’ met een droge doek. Kwestie van subtiel voorkomen dat er toch een of andere chemische reactie op manliefs hoofd plaatsvindt.
Zoonlief bekijkt papa’s hoofd eens goed. ‘Ja, kijk. Er begint precies al iets te groeien!’ gilt hij opgewonden. Ik speel het spel mee. ‘Ja, nu je het zegt. Ik zie precies al wat kleine haartjes.’ Zoonlief kijkt intens tevreden. Heerlijk toch, hoe kinderen helemaal in hun spel kunnen opgaan. En wie weet heeft hij wel écht een haargroeimiddel uitgevonden met zijn wonderbare combinatie van badkamerproducten.
Stel je voor zeg, dan hebben we een echte uitvinder in huis. Nu begint míjn fantasie op hol te slaan. ‘Zeg Daniël, kun je misschien ook iets uitvinden om het huishouden te doen?’
Want ik heb weliswaar geen kale plek op mijn hoofd, maar ik krijg soms grijze haren van de oneindige berg wasgoed en lagen stof die zich ophopen waar je bijstaat. Iets van een wasmachine, stofzuiger en dweil ineen misschien? Hij kijkt me niet-begrijpend aan en zegt: ‘Maar mama, daar hebben we jou toch al voor?’ Pling! En weer een grijze haar erbij.
