Als ouders zijn we constant bezig om alle ballen hoog te houden. Werk, emails, sociale contacten, bankzaken, speelafspraakjes, je schoonmoeder - genoeg redenen om steeds weer naar die telefoon te grijpen. Het lijkt onschuldig, maar toch zou onverantwoord telefoongebruik rondom je kinderen nogal wat impact kunnen hebben op hun ontwikkeling. In dit artikel deelt Bregje waardevolle tips om hier op een veilige manier mee om te gaan.
In mijn eerdere blog vertelde ik over de scanner in ons brein en hoe gevoelig wij mensen zijn voor het verlies van verbinding. Het filmpje ‘the still face experiment’ geeft die scanner heel goed weer: zodra de moeder een ‘still face’ doet, ervaart de baby stress. Instinctief probeert ze het contact te herstellen en ze trekt alles uit de kast om de moeder ’terug’ te krijgen (vechten). Wanneer dat niet lukt, probeert ze van de bron van stress weg te komen (vluchten).
Het plotselinge verlies van verbinding levert veel stress op in het kinderbrein. Dat is niet alleen een nare ervaring, het laat ook sporen na in kinderbreintjes. Niet direct na twee minuten, als de ouder het contact actief herstelt, zoals in het 'still face' experiment. Maar wel als het langer en regelmatig gebeurt. Jouw beschikbaarheid als ouder draagt bij aan de ontwikkeling van een veilig of onveilig gevoel bij je kinderen. Baby's ervaren bij ‘niet beschikbaar zijn’ vooral een gevoel van onveiligheid. Zij kunnen er nog niet over nadenken. Oudere kinderen verbinden er mogelijk ook ‘eigen conclusies’ aan. ‘Mijn moeder heeft geen tijd voor mij, blijkbaar ben ik niet belangrijk’. Natuurlijk is dat niet iets wat je je kind wil meegeven.
De ervaringen die jouw kinderen opdoen in hun kindertijd hebben invloed op hun latere leven en relaties. Met andere woorden: als jij als ouder nu op regelmatige basis heel plotseling ‘verdwijnt’ zonder houvast of voorspelbaarheid voor je kind en je dat vervolgens niet goed herstelt, kan het zijn dat je kind later gevoelig is voor situaties waarin zijn of haar partner een telefoon pakt of op een andere manier ‘plotseling’ uit verbinding gaat en je kind daar overmatig heftig op reageert waardoor er ingewikkelde relatie-dynamieken ontstaan.
Ouders willen het beste voor hun kinderen, dus natuurlijk geeft geen enkele ouder bewust een 'still face' aan zijn of haar kind. Toch zie je overal om je heen ouders achter hun telefoonschermen zitten, opgeslokt door een andere wereld dan die van hun kinderen. Dit zijn 'still face' experimenten in het echte leven die zich dagelijks, vaak meerdere keren per dag voordoen, want kinderen ervaren dan een vergelijkbaar gevoel van niet aanwezig zijn. En meestal duurt dit langer dan twee minuten, want 'even een paar werkmails beantwoorden' heb je nou eenmaal niet in twee minuten gedaan… Om dat te demonstreren is er een nieuw 'still face' experiment, met een telefoon, gemaakt.
Confronterend? Ja, want we worstelen er allemaal mee. Hoe combineer je een telefoon waarin je al je sociale- en werkzaken regelt met de aandacht voor je kind?
Belangrijk? Ja. Het is dus belangrijk om te kijken.
Het is belangrijk om bewust met je telefoongebruik om te gaan. Voor jezelf én je gezin. Hoe kan je ervoor zorgen dat je kind zich veilig voelt en geen 'still face' ervaart wanneer je je telefoon gebruikt? Hier zijn een paar tips:
Side note: waar er ‘mama’ staat in de titel had ook ‘papa’ kunnen staan. Papa's in mijn praktijk zijn zich niet altijd bewust van het feit dat zij net zo goed enorm belangrijk zijn voor de ontwikkeling van een gevoel van veiligheid en ook voor hen geldt dat 'alleen fysieke aanwezigheid' (zoals in het filmpje wordt gezegd) niet voldoende is. Just to say...
