6 oktober 1999 door Justine Pardoen
Van januari 1999 tot april 2001 verzorgde Ouders Online elke woensdag een halve pagina over 'opvoeding' in het dagblad Trouw, geïnspireerd op datgene wat er die week bij Ouders Online was voorgevallen. Het onderstaande artikel maakt deel uit van die serie.
Aarnoud woont met zijn gezin in een dure buurt. Als zijn dochter van 4 naar een verjaarspartijtje gaat, maakt ze nogal wat mee: boottochtjes, complete theatervoorstellingen. Het kan niet op tegenwoordig. Binnenkort wordt zijn dochter vijf. Wat te doen?
Aarnoud: "Ik vind het allemaal niet zo nodig, maar ik heb ook geen zin om met een blasé stel kleuters opgescheept te zitten omdat ze toch minstens een ballonvaart verwacht hadden." Ook de dochter van Natasja komt regelmatig thuis van het circus, een paardrijtocht of de film. Soms zelfs gecombineerd. Natasja: "Ik merk dat die luxe uitjes vaak matig gewaardeerd worden. Dan komt ze thuis met kritiek: ze miste de taart of de limonade, de cadeautjes werden niet in de vorm van een spelletje uitgepakt of ze waren zelfs vergeten te zingen."
De angst van Aarnoud is wel begrijpelijk. Ireen: "Toen onze dochter 5 werd, hielden we een ouderwets kinderfeestje. Gewoon bij ons thuis. De eerste die binnenkwam vroeg bijdehand: 'Waar gaan we heen?' Ik zei dat we nergens heen gingen, maar gezellig thuis bleven. Ze antwoordde: 'Oh, dan is dit het eerste feestje waarbij we nergens heen gaan.' Je zou ze toch zo de deur weer uitmeppen?"
Maar wat weten die kleuters nou? Ze verwachten wat ze kennen. Een clown? Discobowlen? Het feestvarken zit vaker wel dan niet zielig in een hoekje weggedoken. Te veel kinderen, te veel herrie, te veel of juist veel te weinig aandacht.
Op het Forum van Ouders Online zijn de voorstanders van het ouderwetse kinderpartijtje met spelletjes thuis niet te stuiten. Het grote succes bij de kinderen maakt hen sterk om zonder blikken of blozen de meest oubollige kinderactiviteiten voor te stellen. Maria: "Meisjes willen knutselen. Beschilder een t-shirt of een bloempotje, rijg een ketting van macaroni of versier cakejes. Jongens willen rennen. Zet een speurtocht uit in het bos. Doe wel iets wat je eigen kind graag wil. Niks is erger dan een partijtje dat je ouders en je vriendjes geweldig vinden, maar waar jij je buitengesloten voelt."
Iedereen beaamt het. Koekhappen, stoelendans, zakdoekjeleggen en ezeltje prik: het doet het nog allemaal. Zoek even op hoe het ook alweer moet, en hang vantevoren een per 10 minuten gepland programma op de kastdeur. Pannenkoeken of frietjes toe. Een vijf- of zesjarige wil feestgedruis en veel kinderen over de vloer. Doe wat je aankunt en doe maar gewoon. Geheid succes, hebben ouders ervaren.
Sandra is een echte kei. Ze draait haar hand niet om voor een cowboyfeestje: "Knutsel van karton wat saloondeurtjes en serveer cowboy-eten (iets met veel ketchup). Offer jezelf of je echtgenoot op als rodeostier. Gewoon twee matrassen op de grond en bokken maar. Laat de kinderen tellen hoelang ze erop kunnen blijven zitten. De meest verwende kinderen zullen genieten. Denk ook eens aan een politiefeest, dan verkleed je je zelf als boef en mogen alle diendertjes jacht op je maken."
Iedereen bruist van de ideeën, maar je wordt er al moe van als je eraan denkt. Sommige ouders kunnen dat: een feestje? Tuurlijk, doen we. Zij toveren in een wip andermans kinderen om tot prinsen en prinsessen. Anderen voelen een acute 'burn-out' opkomen alleen al bij de gedachte dat ze zelf een papieren kroontje moeten frutselen. Laat staan in een veelvoud die past op alle uitgenodigde hoofden.
Judith: "Een feestje thuis kost wel enige voorbereiding. Veel ouders hebben daar geen zin meer in. Het is lekker makkelijk om de organisatie uit handen te geven. Blijkbaar is het soms tegen elkaar opbieden. Wat moeten we volgend jaar dan nog doen om de verveelde kinderen tevreden te stellen? Eurodisney misschien?" Of toch maar 'gewoon ouderwets'? Schijnt heel bijzonder te zijn.
[De pagina's die hier genoemd werden, zijn inmiddels verouderd of niet meer beschikbaar]
