2 maart 2013 door Henk Boeke
De Meldcode kindermishandeling van de artsenfederatie KNMG roept vragen op. Kun je geweigerd worden om je eigen dossier in te zien? Ja, dat kan.
We ontvingen een nogal alarmerend bericht van een moeder. Kort samengevat:
Het gaat hierbij om Artikel 3 ('Dossiervoering') van de meldcode KNMG, met name de onderdelen 4 en 5:
4. Een verzoek van een ouder om vernietiging van gegevens over (vermoedens van) kindermishandeling uit diens eigen dossier, kan worden geweigerd vanwege het gerechtvaardigd belang van betrokken kinderen bij bewaring van die gegevens.
5. Goed hulpverlenerschap kan meebrengen dat de arts ouders inzage in en/of afschrift van gegevens over kindermishandeling weigert.
Dat gegevens over kindermishandeling, of eventueel een vermoeden daarvan, niet vernietigd hoeven te worden op verzoek van de ouders (punt 4.), daar kunnen we ons wel iets bij voorstellen. Je zult als kind maar bont en blauw geslagen zijn door je ouders, met botbreuken en al, en daar later niets meer over terug kunnen vinden. De wet (WGBO) is daar ook heel duidelijk over. Ouders kunnen in beginsel om vernietiging (van het dossier) vragen, tenzij er andere belangen spelen.
Maar dat je ook geen recht op inzage hebt, daar hebben we – op z'n zachtst gezegd – wat meer moeite mee.
Dat je je eigen gegevens – of die van je kinderen – niet zou kunnen inkijken, dat verbaasde ons. Kan een meldcode tegen de wet ingaan? Volgens de Wet op de geneeskundige behandelingsovereenkomst (WGBO) mag je inzage hebben in je eigen dossier en dat van je kinderen (tenzij het gegevens betreft die de privacy van derden kunnen schaden). In ieder geval bij kinderen tot 12 jaar.
We waren dus in verwarring, en vroegen het aan een deskundige. Hoe zit dat nou? Advocaat Anton Ekker, gespecialiseerd in gezondheidsrecht en (digitale) dossiervorming, noemt het "een klassiek dilemma". Volgens Ekker is geen enkel recht absoluut, en kan er altijd sprake zijn van "een conflict van plichten". Enerzijds heeft een arts de plicht om inzage te geven in zijn dossiers, maar anderzijds heeft hij ook de plicht om een goed hulpverlener te zijn. En dat laatste kán betekenen dat hij inzage kan weigeren.
Maar hoe kan het blokkeren van inzage iets te maken hebben met goed hulpverlenerschap? Ekker: "Stel je voor dat een ouder ziet dat hij verdacht wordt van kindermishandeling, en daar zo van schrikt dat hij niet meer naar die arts gaat. Dan raakt het kind volledig uit beeld en dan ben je nog verder van huis. In zo'n geval zou het dus beter zijn om de ouders helemaal geen inzage te geven."
We zijn nog steeds niet helemaal overtuigd. Wettelijk gezien kan inzage dus geweigerd worden, maar hoe kun je dan ooit nog je recht halen, als je niet weet wat er staat? Ekker: "Als je het niet vertrouwt, kun je altijd naar de klachtencommissie van het ziekenhuis (als het probleem daar speelde), of je kunt een juridische procedure starten."
Dat is dus ook het advies aan de moeder, die bang is dat er medische missers uit beeld zullen raken. Ga naar de klachtencommissie van het ziekenhuis, of start een juridische procedure.
Maar nog steeds voelt het niet lekker, dat je als ouders niet zélf ernaar kunt kijken, als de nood aan de man komt.
Zelfs wanneer er niets bijzonders aan de hand is, kan het trouwens nog knap lastig zijn om het dossier van je kind op te vragen, getuige een recente blog-posting daarover. "U heeft recht op een kopie van uw medisch dossier," zei de website van het ziekenhuis. Maar inzien ho maar.
