27 mei 2005 door Remco Pijpers
Lara Croft krijgt binnenkort kleinere borsten om meer vrouwen aan het spel Tomb Raider te krijgen. Louella (5 jaar) hoeft niet meer overtuigd te worden.
Papa Michel en mama Monique zijn IT-specialisten en thuis staat bijna de hele dag de PC online. Daarnaast speelt vooral papa veel spelletjes, waaronder Tomb Raider. Louella staat vaak naast de computer als papa of mama aan het computeren zijn, en dan vraagt ze wat we aan het doen zijn. Soms wil ze dan meewerken of meespelen.
Toen papa eens een keer in een Tomb Raider-spel bezig was, bleek Louella dat leuk te vinden. Zoals wel vaker, kroop ze op schoot en wilde ze meedoen. Ze werd helemaal opgewonden en zat te krijsen en te lachen als Lara weer eens iets gevaarlijks tegenkwam of wanneer ze een obstakel had weten op te ruimen. Zo is het gegroeid.
Eerst keek ze alleen maar mee, daarna leerde papa haar een paar toetscombinaties om te lopen, te springen, en koprollen te maken. Nu is ze zo ver dat ze in haar eentje door het spel kan lopen, op dingen kan klimmen, en zo. Gevaarlijke monsters opruimen of vechten met een tegenstander kan ze nog niet.
Met Michel spelen vindt ze leuker dan alleen spelen. Papa kan namelijk dingen die zij niet kan. Zoals wapens pakken, en vechten met opponenten. Zij mist de coördinatie en de snelheid om dat soort dingen te doen.
Ze vindt het reuze opwindend om op zijn schoot te zitten en mee te spelen. Ze identificeert zich helemaal met het spel en leeft helemaal mee. Ze wordt er behoorlijk opgewonden van, schreeuwt dat papa snel een medipack moet oppakken, en wijst hem aan welke kant hij op moet lopen.
Louella vindt zelf dat ze heel goed kan schieten, maar volgens papa en mama is dat niet zo want ze weet helemaal niet hoe dat moet.
Waar ze echt extreem goed in is, veel beter dan haar papa, is het localiseren waar ze zich in het spel bevindt. Ze weet papa precies aan te wijzen waar ze lopen, ze weet waar zich de geheime gangen bevinden en ze kan moeiteloos de medipacks vinden.
Het spannendste vond ze toen Lara moest vechten tegen de reuze-dinosaurussen. Toen moest ze heel hard schieten om ze dood te maken, en dat vond ze heeel erg spannend!
Nee, we maken ons geen zorgen. We zijn zelf ook behoorlijk computer-verslaafd, maar zeker niet communicatief gestoord.
Ook hebben we heel veel andere interesses dan alleen maar computers en Louella doet ook veel meer andere dingen dan computeren. Ze speelt buiten, tekent graag, leest heel graag boekjes met ons en is een heel sociaal kind met een vlotte babbel en veel vriendinnetjes.
We zien computer-spelletjes net zoals tv-programma's en kinderboeken: als een manier om je fantasie uit te leven in een virtuele wereld waarin je iemand kan zijn die je in de normale wereld niet bent. Het onderscheid tussen wat echt is en wat niet, weet ze heel goed.
Louella is van zichzelf niet echt avontuurlijk aangelegd. Ze loopt nooit ver van je weg, en haalt geen gevaarlijke fratsen uit. Door het spelen van Tomb Raider is ze bijvoorbeeld niet ineens van hoge muren gaan afspringen of andere kinderen spontaan gaan aanvallen of zo.
Wat wel grappig is, is dat ze soms Lara wil naspelen met haar vriendinnen in huis. Ons huis is dan een doolhof met monsters, geheime gangen en verborgen schatten, en dan bezigt ze het Tomb Raider-jargon. Die vriendinnen begrijpen dan totaal niet waar ze het over heeft en dat levert soms wel hilarische communicatie-problemen op.
Ik kan me nog herinneren dat Louella een keer een schatkaart had gemaakt met de plattegrond van ons huis, en dat ze daarop had aangegeven waar de medipacks lagen. Haar vriendinnen begrepen echt niet wat dat waren, en stonden wat giechelig bij elkaar, terwijl Louella er opgewonden omheen sprong en steeds bozer werd omdat haar vriendinnen niet wilden meewerken.
In principe mag ze van ons alle spelletjes spelen die wij ook spelen. Extreem gewelddadige spellen hebben wij niet in huis en zullen we ook nooit kopen, voor onszelf niet en voor haar dus ook niet.
Ik houd zelf van adventure games en behendigheidsspelletjes, Michel houdt meer van strategie-spellen.
Tomb Raider is overigens niet het enige volwassen spel dat ze leuk vindt, ze houdt er bijvoorbeeld ook van om De Kolonisten van Catan te spelen op de computer. Het onderhandelen vindt ze geweldig.
Daarnaast heeft ze haar eigen computerspellen, waar ze meestal de voorkeur aan geeft boven de spelletjes voor volwassen. Ze houdt onder andere van Barbie-spellen, Freddie Fish, Put-Put en Guus.
Soms een paar weken achter elkaar een paar keer per week, en dan weer maanden niet. Heel verschillend dus.
Als ze speelt, dan is het meestal bij papa op schoot en dat kan variëren van een half uur tot een paar uur. Meestal houdt papa dat fysiek niet vol, want Tomb Raider spelen met een wiebelende kleuter op je schoot is niet bepaald makkelijk.
Ze vindt Lara mooi en stoer, maar wil niet zelf graag Lara zijn. Ze wil liever graag een elfje zijn met vleugels, dat heel hoog kan vliegen.
