23 februari 2000 door Justine Pardoen
Van januari 1999 tot april 2001 verzorgde Ouders Online elke woensdag een halve pagina over 'opvoeding' in het dagblad Trouw, geïnspireerd op datgene wat er die week bij Ouders Online was voorgevallen. Het onderstaande artikel maakt deel uit van die serie.
Tweelingmoeders ergeren zich allemaal. Aan het ongevraagde gefrummel van vreemden aan hun kinderen en aan het commentaar. Zomaar de kinderwagen induiken om daarna de moeder met de raarste vragen te bestoken.
Caroline heeft een tweeling van tien maanden. Ze lijken op elkaar. Niet sprekend, maar zelf verwisselt ze ze nog wel eens. Een willekeurig gesprek op straat. Passante: "Ze lijken niet echt op elkaar, he?" Caroline: "Nou, ik vergis me nog wel eens." Passante: "Oh ja, jij bent toch de moeder?" Caroline: "Ja, wat wou u daarmee zeggen?" Passante: "Ik zie wel verschil, hoor". Komt er een tweede vrouw bijstaan, die zich er ook mee bemoeit: "Het is wel 1-eiig, he?" Caroline: "Ja, mevrouw". Passante nummer 2: "Tjongejonge, wat lijken ze op elkaar!"
"Waarom moeten ze op elkaar lijken?" wil Caroline weten. "Dat eeuwige vergelijk, gestaar en gegluur. Waarom kan niemand zeggen: 'wat een leuke koppies' of zo?" Annie: "Zit ik lekker met mijn twee meiden ergens een kop koffie te drinken, zegt een mevrouw tegen haar zoon -- maar wel zo hard dat ik het moest horen -- 'Ik ben blij dat ik er van jou maar één heb!'. Brigitte: "Je krijgt altijd opmerkingen over hun uiterlijk en over hoe druk het wel niet is. Zodra ze iets laten merken van 'jij liever dan ik', zeg ik: 'Het zou u ook niet staan'. Werkt altijd."
De meeste tweelingmoeders trainen zich erin om zo weinig mogelijk terug te zeggen. Ze horen de gekste opmerkingen gelaten aan ('He kijk, de ene slaapt en de andere is wakker!'), of ze programmeren zichzelf met vaste reacties. Marchie reageert op het geijkte "ah, een tweeling' altijd met 'in één keer goed geraden!". Annie beantwoordt het 'die ene is wel kleiner, zeg' quasi onnozel met 'oh, was me nog niet opgevallen'. Caroline attackeert een gesprekspartner die ongevraagd komt aanzetten met 'handige' tips steevast met 'hoeveel tweelingen heeft u?'
Marchie: "En wat ik ook vaak meemaak, is dat mijn omgeving besloten heeft dat ons gezin zo wel compleet is, want we zijn immers 'in één keer klaar'."
Esther: "Vandaag hoorde ik een nieuwe. Een vrouw kijkt in de kinderwagen en zegt: 'het zijn zeker twee verschillende kinderen?' Ik zeg 'ja', waarop zij zegt: 'Oh, ik dacht dat het een tweeling was'."
