27 september 2009 door Nelleke Noordervliet
Geven en ontvangen, hoe doe je dat eigenlijk? En hoe leer je het aan kinderen? Nelleke Noordervliet laat zien wat er mis kan gaan. Wat kunnen ouders daarvan leren?
Op school kregen we in die tijd twee nieuwe meisjes in de klas. Het waren evacueetjes, zei de juf. Ze hadden alles verloren. Geen huis meer, geen kleren meer, geen speelgoed meer. Denk je eens in kinderen, zei de juf. Jullie hebben alles nog. Zij hebben niets meer.
Jezus wil graag dat jullie met hen delen wat jullie hebben. En niet zomaar iets geven. Geven heeft pas betekenis als het iets is wat je zelf erg zult missen. Dan zul je weten wat zij voelen. Ze voegde eraan toe dat het zaliger was te geven dan te ontvangen. Dat laatste leek me niet helemaal waar. En als het waar was, bracht het die meisjes in een moeilijke positie. We dwongen hen tot geringere zaligheid dan ons deelachtig zou worden.
Maar de boodschap kwam aan. Ik begreep wat van me verlangd werd.
De twee evacueetjes stonden voor de klas en een voor een mochten we onze goede gaven overhandigen. De situatie had iets weg van het defilé op Koninginnedag. Achter hen stond een tafel waarop het speelgoed werd neergezet.
Ik naderde met mijn geschenk. Het was mijn liefste bezit. Een boek. Mijn enige boek. 'Heidi' van Johanna Spyri. Ik gaf het met kloppend hart aan een van beide meisjes. Natuurlijk zou ze dol-enthousiast reageren, het boek aan haar hart drukken en het niet meer los willen laten.
Ze nam het aan en legde het zonder er een blik op te hebben geworpen op de tafel achter haar. Op dat moment kon ik me alleen maar inleven in mijn eigen gevoelens. Niet in de hare. Ik was een kind. Zij ook. De juf had ons dit niet aan mogen doen. Maar juist dat heeft me veel geleerd over de mens.
'Heidi' heb ik overigens weer in mijn bezit.
