Mijn man stelt een eventueel 2e kind telkens maar uit
Ik weet niet zo goed waar te beginnen.
Mijn man en ik zijn al ruim 10 jaar samen en hebben een zoon van ruim 2. Ze hebben mij altijd verteld dat ik geen kinderen zou krijgen, maar het was echt een wonder toen ik zwanger bleek te zijn! Het kan dus toch! We hebben het altijd gehad over meerdere kinderen gehad mocht het lukken (ook eventueel via adoptie etc.)
Sinds dat onze zoon geboren is heb ik al kriebels (veel te vroeg natuurlijk om voor een 2e te gaan ), maar we hebben toen afgesproken dat we na de eerste verjaardag verder zouden kijken, wanneer we voor de 2e zouden gaan. Nu is onze zoon al even 2 en blijft hij het 'stoppen met de pil' maar uitstellen. Het wachten valt mij heel zwaar moet ik zeggen, dit omdat ik door mijn aandoening beter zo vroeg mogelijk kinderen kan krijgen. (De 1e zwangerschap was al vrij zwaar voor mijn lichaam) en ik ben bang dat ik als ik lang wacht, een zware (eventuele) 2e zwangerschap voor de boeg zou kunnen krijgen. Hij blijft bij onze omgeving terugkomen op het feit dat onze zoon een huilbaby in het begin was en hoe zwaar het toen voor hem was. Dus ik ben bang dat hij het eigenlijk niet durft te zeggen dat hij geen 2e meer wil. Ik heb het een aantal keer gevraagd en hij zei telkens dat hij "dat ooit wel wilde", dacht hij.
Ik heb zelf echt een wens voor een 2e kind als het (ons gegeven is!), maar ben bang dat ik de kans verkijk en de klok voor mij tikt langzaam door. Iedereen in de omgeving wordt stuk voor stuk zwanger (wat ik ze echt heel erg gun!) Maar bij ons blijft proberen ervoor al uit, waardoor ik wel eens echt verdrietig kan zijn. Wat vreselijk voelt tegenover andere mensen! Maar ik kan het ook niet kwijt bij hem hoe ik me hierover voel, omdat ik hem dan op jaag. Ik weet gewoon niet zo goed hoe hiermee om te gaan en hoop dat iemand zich kan herkennen in mijn gevoelens ookal voelt het echt alsof ik naar mens ben daardoor.
BritgetJones007 schreef op 30-04-2024 om 23:34:
ik snap MoederKareltje wel. Misschien niet gelijk in de mate hoe zij het stelt, maar wel het belang van een keuze hebben...
Ik ken oa ook een verhaal, van dat mijn moeder een familielid had, die altijd stellig tegen zijn vriendin zei: Nee, ik wil geen kinderen. Dat vond zij heel moeilijk, maar geaccepteerd, want ze hield van hem.... toen haar vruchtbare leeftijd voorbij was, maakte hij de relatie uit en kreeg binnen 4 jaar 3 kinderen met een andere vrouw..... boodschap was wel altijd vanuit mijn moeder: dat als de een geen kinderwens heeft, dat je moet kiezen voor kinderwens, want dan blijf je vaak wrok houden en je blijft met lege handen achter
En wat is de moraal van dit verhaal? Zij heeft toch een keuze gehad? En buiten dat is hier al een kind.
Ik denk dat deze man inderdaad best wel goed op de hoogte is van de kinderwens van TO. Ik lees twee dingen op basis waarvan ik een beetje invul.
1. De eerste was een huilbaby en man vond dat zwaar.
2. TO wilde liefst direct na de geboorte een tweede en daar is toen over afgesproken na een jaar over te praten. Er is dus al heel vroeg over een tweede gesproken.
Mijn vermoeden is dat man zich totaal niet gehoord en gezien heeft gevoeld door TO in dat eerste jaar. Hij zag een huilbaby, vond het zwaar en zijn leven stond op zijn kop. Misschien verlangde hij zelfs wel terug naar zijn oude leven van voor de baby. En terwijl hij zo worstelde met nummer 1, wilde TO liever vandaag dan morgen een tweede. Jullie wensen en gedachten lagen mogelijk op dat moment mijlenver uit elkaar.
Ik vraag mij af of jullie daar wel eens over hebben gesproken. Dus of jij (TO) weet hoe man zich gevoeld heeft in die periode? Misschien zijn jullie elkaar daar wel een beetje kwijt geraakt. En voelt man nu niet meer de sterke relatie die jullie ooit hadden en twijfelt hij daarom over nummer 2.
Mijn advies zou zijn praten en dan dus vooral niet over de kinderwens. Wel over wie jullie als ouders zijn geworden, wat jullie verwachtingen waren en wat daarvan is uitgekomen. En pas als jullie daarin elkaar weer echt vinden in een volgend gesprek eens voorzichtig beginnen over kinderen en in dat gesprek dan ook aandacht hebben voor hoe jullie de dingen die minder goed liepen anders gaan aanpakken.
Nogmaals ik heb nogal wat aannames gedaan en ik was er niet bij. Dus ik kan er ook helemaal naast zitten.
Nick90 schreef op 01-05-2024 om 07:07:
[..]
En wat is de moraal van dit verhaal? Zij heeft toch een keuze gehad? En buiten dat is hier al een kind.
Klopt, maar bij deze TO is er een onvervulde kinderwens voor wat betreft de tweede. En zoals je merkt kan ook dat heel ingrijpend pijn doen en veel verdriet geven. Onderschat dit verdriet maar niet
Dat er al een kind is maakt toch niet uit? De mensen die dat zeggen zeggen dat uit een positie van ( 2+) meerdere kinderen. Hoe kun je dan ( sowieso al ) tegen een ander zeggen dat het zo wel genoeg is? Dat is nogal een luxe positie, hoog en droog. Je zegt zo nogal wat over een ander.
Max88 schreef op 01-05-2024 om 08:03:
Dat er al een kind is maakt toch niet uit? De mensen die dat zeggen zeggen dat uit een positie van ( 2+) meerdere kinderen. Hoe kun je dan ( sowieso al ) tegen een ander zeggen dat het zo wel genoeg is? Dat is nogal een luxe positie, hoog en droog. Je zegt zo nogal wat over een ander.
Het maakt wel uit. Niet omdat de wens voor een tweede er niet toe zou doen. Maar omdat je een relatie met de vader van je kind toch moeilijker verbreekt dan wanneer er geen kinderen zouden zijn.
Peaches schreef op 01-05-2024 om 08:18:
[..]
Het maakt wel uit. Niet omdat de wens voor een tweede er niet toe zou doen. Maar omdat je een relatie met de vader van je kind toch moeilijker verbreekt dan wanneer er geen kinderen zouden zijn.
De man van mijn dochter liet haar jaren in onzekerheid, zij koos voor het ene kind mét partner en toen ging hij er alsnog vandoor. Dus dat maakte geen fluit uit.
Max88 schreef op 01-05-2024 om 08:25:
[..]
De man van mijn dochter liet haar jaren in onzekerheid, zij koos voor het ene kind mét partner en toen ging hij er alsnog vandoor. Dus dat maakte geen fluit uit.
Het is geen garantie nee, maar het maakt wel uit. Natuurlijk maakt het wel uit.
Nick90 schreef op 01-05-2024 om 07:07:
[..]
En wat is de moraal van dit verhaal? Zij heeft toch een keuze gehad? En buiten dat is hier al een kind.
Ze schrijft het moraal van dit verhaal er toch bij: dat je als vrouw moet kiezen voor je kinderwens.
Zeker bij een eerste lijkt me dit goed advies. Bij een tweede wordt het ingewikkelder natuurlijk.
Het is nou eenmaal niet zo gemakkelijk. Kinderwens kan veranderen, je weet pas hoe het is als je een kind hebt. Wij hadden voordat we kinderen hadden altijd gezegd dat we 3 kinderen wilden. Het zwanger worden was in ons geval ingewikkeld, onze zoon was ook nog een hele slechte slaper en sliep totdat hij 2 was erg slecht. Na een jaar was ik zwanger. Ik heb van deze zwangerschap en van de babytijd van onze dochter amper kunnen genieten ik was kapot. Toen mijn man voorzichtig vroeg, toen dochter 1,5 was, of het tijd werd voor een derde heb ik die deur eigenijk meteen dichtgegooid. Ik moest er niet meer aan denken. Gelukkig dat manlief uiteindelijk ook wel vond dat 2 genoeg was. Een had hij ook geen zin meer om opnieuw die babytijd in te gaan.
In jullie verhaal lees ik een beetje dat jullie beide bang zijn de ander te kwetsen of onder druk te zetten. Ik denk dat je echt vanuit je eigen gevoel moet gaan praten. Jouw naam ook uiteraard. Wat zit voor hem de twijfel een waar zit voor jou de urgentie.
Over vrouwen die zeggen dat ze binnen een maand zwanger zijn heb ik geen goed woord over. Het gaat hierbij niet om BAM maar om een vent in de val te laten lopen. En ja hij is verantwoordelijk voor anticonceptie als hij geen kinderen wil, en dat is precies de reden waarom ik mijn zoon ook op het hart druk om ALTIJD met condoom te vrijen als je geen kinderen wil. Ik als zij aan de pil is een ook als ze beiden getest zijn. Vrouwen hebben nou eenmaal soms rare streken als het gaat om kinderwens.
Kersje schreef op 30-04-2024 om 19:41:
[..]
Jij denkt enkel aan jezelf, een kind en ongeacht van welke man dan ook. Dat is niet moederwaardig en het toppunt van egoïsme!
Het 'nemen' van kinderen is ALTIJD een egoistische keus.
Wie ben jij om te oordelen dat iemand dat niet alleen zou mogen doen? Ongeacht wie de vader is.
Heb je er soms moeite mee dat er vrouwen zijn die denken dat alleen aan te kunnen? Omdat je het zelf niet alleen aan zou durven? Dat geeft niet, want het is een grote beslissing. Maar oordeel niet over een ander die dat avontuur wel aandurft.
BritgetJones007 schreef op 01-05-2024 om 08:01:
[..]
Klopt, maar bij deze TO is er een onvervulde kinderwens voor wat betreft de tweede. En zoals je merkt kan ook dat heel ingrijpend pijn doen en veel verdriet geven. Onderschat dit verdriet maar niet
Ja maar het kind wat er al is hoort voor te gaan op welke wens dan ook.
Nick90 schreef op 01-05-2024 om 10:24:
[..]
Ja maar het kind wat er al is hoort voor te gaan op welke wens dan ook.
Nou echt niet. Iedereen heeft maar één leven te leven, je eigen geluk telt net zo hard mee. Natuurlijk moet je alles overwegen, maar een kind gaat niet per definitie boven alles.
Kimdekim schreef op 01-05-2024 om 09:43:
Het is nou eenmaal niet zo gemakkelijk. Kinderwens kan veranderen, je weet pas hoe het is als je een kind hebt. Wij hadden voordat we kinderen hadden altijd gezegd dat we 3 kinderen wilden. Het zwanger worden was in ons geval ingewikkeld, onze zoon was ook nog een hele slechte slaper en sliep totdat hij 2 was erg slecht. Na een jaar was ik zwanger. Ik heb van deze zwangerschap en van de babytijd van onze dochter amper kunnen genieten ik was kapot. Toen mijn man voorzichtig vroeg, toen dochter 1,5 was, of het tijd werd voor een derde heb ik die deur eigenijk meteen dichtgegooid. Ik moest er niet meer aan denken. Gelukkig dat manlief uiteindelijk ook wel vond dat 2 genoeg was. Een had hij ook geen zin meer om opnieuw die babytijd in te gaan.
In jullie verhaal lees ik een beetje dat jullie beide bang zijn de ander te kwetsen of onder druk te zetten. Ik denk dat je echt vanuit je eigen gevoel moet gaan praten. Jouw naam ook uiteraard. Wat zit voor hem de twijfel een waar zit voor jou de urgentie.
Over vrouwen die zeggen dat ze binnen een maand zwanger zijn heb ik geen goed woord over. Het gaat hierbij niet om BAM maar om een vent in de val te laten lopen. En ja hij is verantwoordelijk voor anticonceptie als hij geen kinderen wil, en dat is precies de reden waarom ik mijn zoon ook op het hart druk om ALTIJD met condoom te vrijen als je geen kinderen wil. Ik als zij aan de pil is een ook als ze beiden getest zijn. Vrouwen hebben nou eenmaal soms rare streken als het gaat om kinderwens.
Hoe kom je daar bij, wat een aannames en oordelen?
Kimdekim schreef op 01-05-2024 om 09:43:
Vrouwen hebben nou eenmaal soms rare streken als het gaat om kinderwens.
dit is mijn conclusie ook inderdaad.
NIET van TO. die legt iets moeilijks op tafel en worstelt daarmee, maar de antwoorden die ik ertussen zie staan. Damn dames!
ik heb méér dan 1x tegen mezelf gezegd dat het echt heeeeel fijn is dat ik totaal geen kinderwens heb want zo wil ik niet zijn.
Pippeltje schreef op 01-05-2024 om 09:50:
[..]
Het 'nemen' van kinderen is ALTIJD een egoistische keus.
Wie ben jij om te oordelen dat iemand dat niet alleen zou mogen doen? Ongeacht wie de vader is.
Heb je er soms moeite mee dat er vrouwen zijn die denken dat alleen aan te kunnen? Omdat je het zelf niet alleen aan zou durven? Dat geeft niet, want het is een grote beslissing. Maar oordeel niet over een ander die dat avontuur wel aandurft.
Of je leest mijn reactie(s) even in totale context!
Ik heb helemaal niets tegen BAM, heb er zelfs respect voor.
Ik reageer op MK die een partner zou verlaten als hij geen 2e, 3e etc kind wil om zich vervolgens door iedere andere man te laten bezwangeren, omdat dat kind er persé zou moeten komen, omdat zij dat nu eenmaal wilt. En ja, daar vind ik inderdaad wat van ja. Dat anderen daar anders over denken, prima.
