1 januari 2000 door Ward van Alphen
Sedert enkele maanden betrap ik mijn zoon van 17 er regelmatig op te slapen met een luier en een fopspeen. Hij probeert zich dan te verstoppen en ligt dan diep onder de lakens.
Dit gedrag is toch totaal absurd. Heeft hij heimwee naar zijn kindertijd, of is het om aandacht te lokken? Ik zou er met hem over willen praten, maar hoe pak ik dit aan? Ook mijn ex-vrouw heeft dit gedrag al opgemerkt en weet eveneens niet wat te doen.
Het is heel moeilijk om commentaar te geven op het gedrag van uw zoon, omdat u verder ook geen andere informatie over hem geeft. En die informatie kan wel belangrijk zijn, want het maakt bijvoorbeeld al veel uit of een adolescent verder goed functioneert of niet.
Het verbaast mij niet dat u ervan opkijkt, en ook niet dat u moeite heeft om het bij hem aan te kaarten. Want het is toch iets dat met schaamte overladen kan zijn, en als het gaat om schaamte, dan is de pubertijd toch al een moeilijke leeftijd.
U noemt al een aantal zaken waar dit mee te maken kan hebben, verder kan het natuurlijk ook iets met seksualiteit te maken hebben. Opmerkelijk trouwens dat u er achter gekomen bent, want in veel gezinnen met pubers zullen ouders niet vaak meer de kamer van hun slapende puber bezoeken.
Misschien is dat een extra reden voor u om terughoudend te zijn, omdat u denkt dat hij boos wordt als hij er achterkomt dat u ervan af weet. Wellicht heeft hij wel begrip voor uw ouderlijke bezorgdheid. En zal hij van zijn kant begrip verwachten voor zijn behoefte aan privacy?
U kunt natuurlijk met uw ex-vrouw overleggen over wie het hem gaat vragen en hoe. Dit moet natuurlijk ook een beetje aansluiten bij uw eigen aard. Het hangt er ook van af hoe het contact tussen u en uw zoon is. Als u een goed contact heeft, en er is al voldoende vertrouwen, dan is er wellicht al meer ruimte om zo'n precair onderwerp aan te snijden. Loopt het sowieso al wat stroef, dan zou je kunnen overwegen om eerst te investeren in het verbeteren van het contact, en dan op een gegeven moment het onderwerp van de luier en de speen aan te gaan snijden.
Ik weet niet wat er bij u en uw zoon zou kunnen passen, het gaat dan natuurlijk om een vader-zoon activiteit. Eerst iets doen, en dan praten. Weliswaar vermijdend, maar dat past toch wel vaak goed bij hoe mannen met elkaar omgaan.
Ik hoop dat het u dan lukt om zijn gedrag niet te veroordelen, maar om eerst eens belangstelling te tonen, vragen te stellen, waarbij u natuurlijk best uw verbazing mag laten blijken. Als je meteen laat merken dat je het absurd vindt, dan gaat bij hem de deur op slot.
U kunt er ook voor kiezen om in etappes te werk te gaan. U laat dan dit onderwerp even liggen, maar gaat in eerste instantie belangstelling tonen voor hoe het nu op school gaat, met vrienden, vriendinnen, etcetera. Zit hij lekker in zijn vel? Dat is natuurlijk het belangrijkste, dat het goed met hem gaat. In de loop van de gesprekken kunt u dan inschatten of u nog op het verschijnsel van de luier en de speen wilt ingaan.
U kunt ook nog eens kijken of u iemand anders kunt inschakelen, iemand die hij vertrouwt, waar hij goed contact mee heeft. Misschien zal die persoon wel zeggen dat hij/zij vindt dat u zelf maar het luiergebeuren moet aankaarten, maar is hij/zij wel bereid eens een algemeen gesprek met uw zoon te voeren, bijvoorbeeld omdat het niet zo goed met hem gaat.
Ik ben wel benieuwd of er nog ouders zijn die vinden dat je dit helemaal niet moet bespreken, bijvoorbeeld omdat het een toevalsbevinding is, of omdat het een inbreuk is op uw zoon's privacy. Succes ermee.
