14 juni 2002 door Sanderijn van der Doef
Mijn zoontje is bijna 5 jaar en is de afgelopen tijd erg bezig met het zoenen van meisjes. Niets om mij druk over te maken, dacht ik, tot er de afgelopen week een meisje bij hem gespeeld had. Ze vertelde me dat ze het niet zo leuk vond wat hij bij haar had gedaan.
Het bleek dat hij haar broek had uitgetrokken en zijn piemel boven op haar had gelegd en zijn hoofd tussen haar billen had gedaan. Een onderwijzeres vertelde mij dat dit toch niet echt bij het verkennen van elkaar hoort en dat hij dit ergens zelf ondervonden of gezien moet hebben.
Hij zegt zelf dat het in z'n hoofd zat en dat hij het "zomaar" deed. Ook reageerde hij op mijn aansporing dat hij mij alles kan vertellen met "Ook als het een geheimpje is?"
U begrijpt dat ik mij zorgen maak en ik zou graag een advies krijgen wat de beste manier is om hiermee om te gaan. Ik wil mij niet overdreven bezorgd maken maar ook geen signalen negeren.
Ik weet niet precies wat u bedoelt met 'zijn hoofd tussen haar billen', maar als het betekent dat hij haar geslachtsdelen met zijn mond heeft aangeraakt, dan kan dat inderdaad gedrag zijn dat hij ergens heeft gezien of zelf heeft meegemaakt.
Verreweg de meeste keren dat ik dit gedrag heb gezien bij een kind van die leeftijd was het totaal onschuldig. De verklaring van uw zoon 'dat het zomaar in zijn hoofd opkwam' kan dus heel goed mogelijk zijn. Maar zeker weten doen we dat nooit.
Er is tot nu toe geen onderzoek gedaan naar 'normale' seksuele gedragingen van kinderen op verschillende leeftijden. We kunnen daar dus alleen op grond van onze ervaringen met gezond opgroeiende kinderen ideeën over hebben.
Natuurlijk heb je dan altijd nog gedrag wat in het zogenaamde 'grijze gebied' zit: seksueel gedrag dat soms wel en soms niet een signaal kan zijn van mogelijk seksueel misbruik.
Zo op het eerste gezicht lijkt me niet dat u zich zorgen zou moeten maken dat uw zoontje dit gedrag heeft overgenomen uit een situatie waarin hij het zelf ondervonden heeft.
Wat dat betreft ben ik het dus beslist niet eens met de mening van de onderwijzeres dat hij dit nooit zelf verzonnen kan hebben. Het kan natuurlijk best zijn dat hij het ergens heeft gezien (van de tv, van plaatjes, of misschien van andere kinderen die dit deden) maar daar hoeft uw kind beslist geen psychische schade aan over te houden.
Leg wel uit aan uw kind dat niet alle kinderen deze spelletjes leuk vinden en dat hij de dingen die hij wilde doen eerst aan het andere kind had moeten vragen.
Het is goed dat u heeft verteld dat hij alles mag vertellen. Op de vraag van uw kind of dat ook geheimen mogen zijn, had u kunnen antwoorden dat hij leuke geheimpjes mag bewaren voor zichzelf, maar dat hij nare en vervelende geheimpjes beter aan u kunt vertellen.
