17 april 2009 door Henk Boeke
Mijn dochter van 6 doet elke dag moeilijk over het aantrekken van kleren. Ik kan er niet meer tegen. Het is elke dag weer een strijd, 's ochtends vroeg. Alles wat ik pak is niet goed, of het is lelijk, of te groot, of ze zegt: "Ik zie er niet uit!"
Dit gaat nu al zo door vanaf haar 3e jaar. Ik heb alles geprobeerd: rustig blijven, met haar praten, boos worden, schreeuwen, consequent zeggen: "Je trekt dit aan en klaar, anders ga je met je pyama naar school".
Ze huilt veel. Ik ben zelf gescheiden en heb sinds 1 jaar een nieuwe partner. Maar dit duurt al 3 jaar. Help! Wat kan ik hieraan doen?
Het eerste wat we ons afvroegen, was wat er nu eigenlijk mis is met de eigen ideeën van uw dochter. Waarom mag ze van u niet aan wat ze zelf wil? Waarom maakt u er zo'n strijd van?
Misschien wil ze bijvoorbeeld links een rode sok en rechts een blauwe sok. Zo zouden we het zelf niet doen, maar zij misschien wel. Nou en? Of denkt u dat andere ouders er dan schande van zouden spreken? Zo van: dat meisje heeft een slechte moeder, omdat ze met een rode en een blauwe sok loopt? Daar hoeft u zich natuurlijk niets van aan te trekken. Niemand heeft iets te maken met de manier waarop u als ouder te werk gaat.
Of kiest ze kleren die niet zo goed bij het seizoen passen? Dingen die te koud zijn, bijvoorbeeld? Dan zal ze dat zelf snel genoeg merken, en zal ze de volgende keer wel uit zichzelf wat warmers aantrekken. Dat scheelt weer ruzie en discussie.
Of kiest ze kleren die vuil zijn? Dat is onhandig natuurlijk. Als moeder moet je vuile kleren meteen in de wasmand doen, zodat je kind ze niet meer kan kiezen.
Kortom: in principe zou er toch geen probleem hoeven te zijn. Mocht u zelf vinden dat er wél een probleem is, dan zou u kunnen overwegen om twee setjes kleren klaar te leggen waar ze zelf uit kan kiezen. Dan heeft ze in ieder geval het gevoel dat ze toch zelf een keuze heeft kunnen maken.
Maar misschien is er iets heel anders aan de hand. Misschien gáát het helemaal niet om die kleren. Het zou ook een machtsstrijd kunnen zijn ("Wie is hier de baas") die net zo goed over iets heel anders had kunnen gaan.
We dachten daaraan omdat u af en toe dreigt: "Je trekt dit aan en klaar, anders ga je met je pyama naar school". Als het voor u echt zo belangrijk is welke kleren ze aantrekt, dan is een pyjama natuurlijk wel het allerlaatste wat u zou willen.
Nog even afgezien van het feit dat het altijd erg onhandig is om te dreigen met onuitvoerbare straffen (want stel dat u dochter "okee" zou zeggen, wat dan?), is het vooral een teken van onmacht. Je bedenkt iets verschrikkelijks omdat alle anderen middelen gefaald hebben, en je toch je zin wilt hebben.
Stel dat er sprake is van zo'n machtsstrijd. Hoe kom je daar dan uit? Gewoon door zelf de wijste te zijn. U bent volwassen, dus u kunt dat. Uw dochter niet. Die is nog te jong om de wijste zijn.
De wijste zijn betekent:
En bedenk: negatief gedrag lokt negatief gedrag uit en positief gedrag moedigt positief gedrag aan. Dus hoe vrolijker en ontspannener u zichzelf opstelt, hoe makkelijker uw dochter zich zal gedragen.
De bovenstaande adviezen zijn mede gebaseerd op het boek Gek van je kind. We kunnen u dat zeer aanraden!
