8 april 2005 door Ietje Heybroek
Mijn vriend is sinds twee maanden gescheiden van zijn vrouw, maar wij hebben al ruim twee jaar een relatie. U zult begrijpen dat dit met name voor zijn ex-vrouw ontzettend veel pijn en woede met zich meebrengt.
Mijn vriend heeft met haar twee kinderen, van 5 en 6 jaar. Ze heeft ze tegen de afspraken in wel verteld dat papa een nieuwe vriendin heeft. Mijn vriend heeft zijn kinderen ieder weekend bij zich. En zo nu dan hebben we het erover wanneer nu het moment moet zijn dat ik de kinderen ontmoet. (Ik ken de kinderen wel, maar dat contact is van twee jaar geleden. Vanaf het moment dat ik met hem een relatie heb, ben ik de kinderen uit de weg gegaan.)
Ik denk dat het gedeeltelijk van de kinderen afhangt wanneer ze eraan toe zijn om mij te ontmoeten. Maar ik kan dat natuurlijk niet inschatten, en eigenlijk zijn ze er natuurlijk nooit echt aan toe.
De vraag is meer of het hoe dan ook niet belangrijk om daar nog een hele tijd mee te wachten, bijvoorbeeld een half jaar of een jaar. Of kan ik eerder ten tonele verschijnen omdat ze nu toch al weten dat ik besta? Er verandert op dit moment al zo veel voor die kinderen, dus misschien moet ik ze beschermen voor wéér een nieuwe verandering?
Ik wil het beste voor ze en ik weet niet zeker of de ouders dat op dit moment wel goed kunnen inschatten. Dus: HELP! Wat zou wijsheid kunnen zijn? Is daar onderzoek naar gedaan? En wat is eigenlijk het effect op kinderen als er een nieuwe partner wordt geïntroduceerd? Zijn hier bijvoorbeeld goede boeken over geschreven?
Wat goed van u dat u zich eerst wilt informeren, voordat u zich daadwerkelijk in de stiefsituatie stort. In veel gevallen worden mensen namelijk verliefd op iemand met kinderen en kijken ze door een roze bril. Ze denken dan dat ze alles aankunnen, wat bij nader inzien soms behoorlijk tegen kan vallen.
Voor zover ik weet is er nooit wetenschappelijk onderzoek gedaan naar 'het beste moment' voor een stiefouder om zich te introduceren bij de stiefkinderen. Dat is ook wel begrijpelijk, aangezien het natuurlijk sterk verschilt per situatie. U zult het dus moeten doen met mijn eigen kennis en ervaring op dit gebied.
Om te beginnen denk ik dat u gelijk heeft dat het voor de hand lijkt te liggen om het moment af te laten hangen van de kinderen zelf, maar dat dat in de praktijk niet echt werkt. U kunt het inderdaad niet goed inschatten en als het aan de kinderen ligt, is het natuurlijk nooit het goede moment. Kinderen willen het liefst dat alles bij het oude blijft en dat hun vader en moeder gewoon bij elkaar blijven.
Naast deze praktische overwegingen is er ook een principiële overweging om het heft in eigen hand te nemen, en dat is dat ouders naar mijn mening leiding moeten geven aan hun kinderen en zelf moeten bepalen wat hun het beste dunkt.
De kinderen weten al van uw bestaan af, dus zo ingewikkeld is het nu ook weer niet. Nog een heel jaar of een half jaar wachten lijkt me dus niet nodig. Sterker nog: door zo lang te wachten maak je het juist weer wél ingewikkeld en (te) zwaar. "Pappa heeft een vriendin maar we mogen haar niet zien...".
Maar hoe pak je dat dan aan? Uw vriend zou zijn kinderen kunnen vertellen dat er een nieuwe vrouw in zijn leven is gekomen, waarmee hij verder wil gaan. De volgende keer als ze er zijn, zou hij u dan kunnen introduceren.
Als ik u was zou ik in het begin de kat uit de boom kijken. Eerst eens zien hoe de vader en zijn kinderen met elkaar omgaan, en welke opvoedingsstijl hij hanteert. Misschien ziet u dingen die u anders zou doen.
Na verloop van tijd kunt u dan met uw partner kijken welke regels jullie samen zouden willen maken. Dat vraagt over het algemeen van allebei wat water bij de wijn doen, om uiteindelijk tot iets gezamenlijks te komen.
Om een beetje een gevoel te krijgen voor datgene wat u te wachten staat, kunt u het boek lezen dat ik over dit onderwerp geschreven heb. Zie: Samen gesteld. De dynamiek van het stiefgezin.
