1 januari 2000 door Maaike Verrips
Mijn tweeling (j/m) is 23 maanden oud, en ze zeggen, behalve "mama" en "papa", hooguit een woordje of 10. En met woord bedoel ik dan iets in de trant van "toe" voor stoel, "ma" voor maan, "tou" voor stout, etc. Het lijkt erop dat ze wel alles begrijpen. Ook onderling hebben ze niet echt een zogenaamd meerlingtaaltje ontwikkeld.
Is deze taalontwikkeling niet erg aan de late kant? Zo ja, wat kan ik doen, behalve het vele voorlezen en dingen benoemen, wat ik nu al doe?
Het kan niet genoeg benadrukt worden dat er geen harde normen bestaan voor de hoeveelheid woorden die kinderen op een bepaalde leeftijd moeten kennen. De verschillen tussen kinderen in de leeftijd waarop ze met praten beginnen en de omvang van hun woordenschat als ze twee jaar zijn, zijn enorm.
Eerlijk gezegd weet niemand hoe dat komt. Je kunt niet zeggen dat het aan de ouders ligt, want ook binnen één gezin zijn de verschillen soms zeer groot. Je kunt ook niet zeggen dat oudste kinderen altijd sneller of langzamer zijn dan jongere kinderen, want de verschillen tussen oudste en jongste kinderen zijn veel subtieler en er is veel verschil per gezin. Je zou kunnen denken dat het een kwestie van intelligentie is, maar het verband met intelligentie is niet eenduidig: vroege praters zijn vaker dan gemiddeld erg intelligent, maar veel kinderen die later of langzamer leren praten zijn net zo intelligent.
Je kunt ook zeggen dat het een kwestie van taal-talent is, maar op latere leeftijd zijn mensen die pas laat gingen praten niet aantoonbaar minder taalgevoelig dan vroege praters. Waar we voorlopig op uitkomen, is dat sommige kinderen blijkbaar een aanleg hebben om snel te gaan praten, terwijl andere kinderen de aanleg hebben om later te gaan praten. Maar een verklaring kun je dat natuurlijk niet noemen. Wij zoeken verder!
