12 november 2004 door Nanny Gortzak
Mijn zoontje van 9½ week oud krijgt volledig borstvoeding en tot nu toe ging dat prima. Tot twee dagen geleden. Ineens gooit hij na drie minuten drinken z'n hoofd naar achteren en weigert verder te drinken. Soms wil hij na een paar seconden wel weer en valt hij zelf weer aan, maar vaak weigert hij helemaal.
Rechtop zetten en laten boeren heeft amper effect. Met veel pijn en moeite krijg ik hem uiteindelijk zover dat hij een minuut of zes heeft gedronken. Maar niet in een zodanig moordend tempo dat de borst leeg zou kunnen zijn. Als ik hem te vaak opnieuw probeer aan te leggen gaat hij heel hard huilen. Van borst wisselen zorgt er hooguit voor dat hij nog een minuutje drinkt.
Het gekke is dat de nachtvoedingen perfect gaan!
Volgens "Oei ik groei" zou hij weer een sprongetje aan het maken zijn (ik herken ook veel van de symptomen), maar over het drinken zeggen ze dat je kind slecht drinkt, maar wel de hele dag aan de borst wil. Als hij dan aan de borst hangt, zou hij een beetje sabbelen en niet echt drinken. Dat klopt dus niet.
Het is geen spruw en ook geen te sterke toeschietreflex. Het lijkt me ook niet dat de melk juist te langzaam komt, want hij heeft altijd wat melk in z'n mond als hij z'n hoofd naar achteren gooit.
Ik begin me lichtelijk zorgen te maken, omdat hij op het moment ook geen fles wil.
Er kunnen verschillende redenen zijn waarom baby's ineens niet meer lang willen drinken aan de borst. Onder andere:
Overigens kan er ook een heel triviale reden zijn, namelijk dat de baby gewoon klaar is met drinken. Doordat hij groter wordt, kan hij namelijk efficiënter drinken.
U zegt dat uw zoon niet zo snel drinkt dat hij in een paar minuten al de borst leeg kan hebben. Toch dient u er rekening mee te houden dat de meeste baby's veruit de meeste melk in de eerste paar minuten binnen krijgen.
Het verschil in volheid van de borst is niet altijd een goede indicatie meer, omdat nu tijdens de voeding de meeste melk wordt aangemaakt. Omdat het mondje van de baby groter is dan bij een pasgeborene, passen er grotere slokken melk in, waardoor het niet zo opvalt dat de baby meer drinkt in een paar minuten tijd, dan toen hij een paar dagen oud was.
U gaf aan dat de nachtvoedingen goed gaan. Misschien ligt daar de sleutel voor het antwoord. Het kan zijn dat liggend voeden, of voeden in een rustige, donkere omgeving, beter gaat. Bijvoorbeeld omdat de baby zich dan meer op de voeding kan concentreren en niet wordt afgeleid door de omgeving.
U kunt dit uitproberen door overdag in de zelfde houding te voeden als 's nachts. Liefst op dezelfde plaats, in een wat donker gemaakte kamer.
Als er geen lichamelijke problemen te vinden zijn, kunt u proberen om meer op de vraag van uw zoon te voeden. Als hij na een paar minuten drinken loslaat, een boer doet en vervolgens aan de tweede borst drinkt en dan niet meer wil, wacht dan even af of hij ietsje later aangeeft weer wat te willen drinken.
Wil hij dat niet, dan kunt u bekijken na hoeveel tijd hij weer meer wil drinken.
Let daarbij ook op of hij nog voldoende natte luiers heeft. De luiers moeten niet ineens droger gaan worden als u wat meer op de vraag van uw zoon voedt. Ook kunt u nu iets vaker zijn gewicht checken, om na te gaan of deze manier van voeden echt bij uw zoon past en er niets anders aan de hand kan zijn.
U vertelde dat het boek "Oei, ik groei" aangeeft dat uw zoon nu een (ontwikkelings-)sprongetje maakt en dat er vermeld wordt dat een baby dan slecht drinkt, maar wel de hele dag aan de borst wil. Ik zou die informatie graag iets willen relativeren.
In het boek staan een paar algemeenheden van een groepje baby's die rond dezelfde leeftijden optreden. Zoals het slechte drinken rond de sprongetjes, en het feit dat ze alsmaar aan de borst zouden willen liggen.
Als lactatiekundige zou ik niet durven zeggen dat élke baby dit gedrag vertoont, en zéker zou ik dit niet aan specifieke leeftijden durven koppelen. (Sterker nog: uit onderzoek is gebleken dat de sprong-momenten op andere leeftijden blijken te liggen dan het boek aangeeft. Zie ook:
Uit de bladen - december 1997.)
Elke baby is weer anders, net als elke moeder. Deze unieke combinatie zorgt voor een unieke borstvoedingsrelatie, waarin alles wat voorkomt binnen zo'n relatie normaal is (vooropgesteld dat de baby goed groeit en moeder en kind er gelukkig bij zijn).
De ervaringen in het boek geven wel aan dat het een normaal verschijnsel is dat ouders regelmatig met hun kindje 'aanmodderen'. Er hoeft dan niet per se iets bijzonders aan de hand te zijn. Kinderen kunnen – net als hun ouders – gewoon goede en minder goede dagen hebben.
