13 maart 2009 door Sanderijn van der Doef
Onze zoon van 6 masturbeert regelmatig. Dat is nu al zeker een jaar zo. Hij weet dat wij er niet van gecharmeerd zijn dat hij het doet in onze aanwezigheid, maar als hij de kans krijgt doet hij het toch. Als ik sta te koken en hij in de huiskamer is, of 's avonds als hij zich gaat omkleden, of 's ochtends tijdens het aankleden.
Als wij hem dan 'betrappen' (want we proberen er maar niet te veel aandacht aan te geven), stopt hij, en zegt hij regelmatig "Ik deed niks hoor". Dus blijkbaar schaamt hij zich toch wel.
Ik vind dit best moeilijk, want ik weet niet wat 'normaal' is. Ik wil ook niet dat hij het als taboe ziet en er daardoor problemen mee krijgt. Ik wil het zeker niet in het bijzijn van ons goedkeuren en ben toch ook een beetje bang voor de reactie van vriendjes (of hun ouders) als hij het straks wil delen met hen.
Laatst was hij al doktertje aan het spelen met een vriendje en lieten ze elkaar de piemels zien en hoe je het velletje naar achter kan trekken. Ik kwam toen op zijn kamer en heb hen laten vertellen wat ze aan het doen waren. Ik heb gezegd dat ze hun piemels maar voor zichzelf moeten houden en voorgesteld om iets anders te gaan spelen. Best moeilijk hoe daarmee om te gaan, want je merkt dat je ze toch een schaamtegevoel geeft, ondanks dat je probeert dat niet te doen.
Hoe gaan we hier nu het beste mee om, en hoe kunnen wij dit onderwerp het beste (nog eens) bespreken? We hebben het er eerder al over gehad en toen zei hij: "Ik vind het gewoon lekker".
Het onderwerp 'masturberen' is net uitvoerig aan de orde geweest in twee recente artikelen op deze site (de links volgen straks), maar daar ging het vooral over meisjes. Daarom behandel ik het onderwerp graag nog eens opnieuw, maar dan voor jongetjes. De manier waarop je er het beste mee om kunt gaan komt overigens op hetzelfde neer.
Uw zoon heeft al duidelijk aangegeven waarom hij maar door blijft gaan met gedrag waarvan hij blijkbaar goed weet dat zijn ouders het niet goedkeuren: hij vindt het 'gewoon lekker'. En als iets 'gewoon lekker' is, is het voor een kind van 6 moeilijk te begrijpen waarom hij dat dan niet mag doen.
Een betere reactie zou daarom zijn om uit te leggen dat u begrijpt dat het lekker is om te doen, maar dat niet iedereen het leuk vindt om ernaar te moeten kijken. Zeg hem dat hij best aan zijn piemeltje mag friemelen, maar liever niet waar anderen bij zijn. Hij kan het bijvoorbeeld op zijn eigen kamer doen (zoals hij nu al doet bij het omkleden), of ergens anders waar anderen zich er niet aan storen.
Je kunt het vergelijken met neuspeuteren. Voor degene die dat doet, is het ook 'gewoon lekker'. Maar voor sommige mensen die erbij zitten, is het meestal niet zo'n fris gezicht.
Maar soms kan een mens ontzettend behoefte hebben om even in zijn neus te peuteren. Elke volwassene weet dan dat hij zich even moet omdraaien of op een andere manier ervoor moet zorgen dat niet iedereen het ziet. Precies hetzelfde geldt voor piemeltje-friemelen of masturberen.
Masturberen is volkomen normaal, op alle leeftijden. Dus ook bij kinderen. Met 'normaal' bedoel ik dat het geen afwijkend gedrag is. Ouders Online heeft daar net twee artikelen over gepubliceerd. Zie:
Bij jonge meisjes lijkt het wat vaker voor te komen dan bij jongetjes, en in de praktijk leidt het bij meisjes wat vaker tot problemen (zoals voortdurend wiebelen of schuren in de klas), vandaar dat die artikelen zich concentreerden op meisjes. Maar bij jongens is masturberen óók normaal.
Tot een jaar of 4 à 5 doen kinderen het nog zonder schaamte openlijk in het bijzijn van anderen. Maar rond die leeftijd leren de meeste kinderen dat veel volwassenen zich eraan storen als een kind zoiets in het openbaar doet.
Het enige wat een kind over 'masturberen' moet leren, is waar en wanneer dit gedrag geoorloofd is. (Vergelijk het neuspeuteren waar ik het eerder over had.)
Wat je beter niet kunt doen, is verbieden, boos worden, of alsmaar afwijzen. Doe je dat wel, dan gaat een kind zich schamen en schuldig voelen over iets dat hij eigenlijk 'gewoon lekker' vindt.
Ik zou er dus inderdaad (zoals u zelf al zei) weinig aandacht aan geven en weinig woorden aan vuil maken. Met 6 jaar begrijpt hij al heel goed dat zijn ouders niet willen dat hij aan zijn piemeltje zit. Maar leg wél uit dat u begrijpt dat het lekker is, en vertel hem waar en wanneer hij het kan doen.
U hoeft echt niet bang te zijn dat hij aan zijn piemel blijft friemelen waar de ouders van vriendjes bij zijn, want op deze leeftijd weten kinderen al heel goed dat je zoiets niet doet bij vreemden.
Over het doktertje spelen kan ik u eveneens gerust stellen. Dat is namelijk iets wat nog wel voorkomt op deze leeftijd. Het is een normaal spelletje binnen de ontwikkeling van kinderen.
Op een gegeven moment gaat de behoefte aan dit soort spelletjes vanzelf over. Maar als u liever niet heeft dat hij het doet, kunt u op het moment dat ze hiermee bezig zijn gerust zeggen dat u liever heeft dat ze een ander spelletje doen. Zoals u dat al deed dus. Zeg dit op een rustige manier, besteed er niet veel aandacht aan en maak er verder geen beladen onderwerp van.
