26 november 2004 door Annelou de Vries
Pieter, onze zoon van 9 jaar, heeft het af en toe over stemmen in zijn hoofd. Ruim een jaar geleden hoorde wij hem hier voor het eerst over.
De stemmen (mannetjes) zijn vaak erg druk en boos. Het is alsof hij door een drukke stad loopt zonder verkeer, maar met heel veel mensen. Pratende mensen (mannetjes). Ook geven de stemmen hem antwoordt op vragen van opdrachten in de klas.
Pieter is vaak erg onstuimig. Daarnaast kan hij erg verdrietig, boos en verontwaardigd zijn. Maar ook erg blij en enthousiast. Pieter is 's nachts nog niet elke nacht droog. Hij is erg fysiek: veel duwen, trekken en stoeien.
Veel ouders schrikken, als hun kind vertelt dat hij stemmen hoort. Maar in de meeste gevallen is er geen reden om je zorgen te maken. Als kinderen stemmen horen, is dat namelijk iets anders dan wanneer volwassenen stemmen horen.
U vertelt dat uw zoon sinds ruim een jaar de stemmen hoort. Hij is nu 9 jaar, dus in principe nét op de leeftijd dat hij het onderscheid tussen fantasie en werkelijkheid goed moet kunnen maken. Sommige kinderen zijn daar heel snel in, maar andere kinderen maken zich er nog heel lang geen zorgen over of iets wel kan of niet.
Een 9-jarige vindt het over het algemeen nog heerlijk om in fantasieën weg te dromen en kan urenlang spelen in een zelf verzonnen verhaal. Sommige volwassenen doen dit trouwens ook nog; fantasie kan de mooie functie hebben om je even afsluiten van de realiteit (die vaak hard is).
Ik weet niet of uw zoon ook klaagt over de stemmen, of er angstig van raakt, maar uit uw verhaal blijkt dat niet. Het lijkt voor hem meer een gegeven dat ze er zijn.
Als volwassenen stemmen horen, kan dat duiden op een psychose. Het betekent dat iemand helemaal in de war is, en ervan overtuigd is dingen te horen en te zien die er niet zijn.
Iemand die psychotisch is, kan niet meer gewoon functioneren. Werk of school is meestal niet mogelijk, en slaap- en eetritme en sociale contacten zijn ernstig verstoord geraakt.
Een psychose komt bij volwassenen al niet vaak voor, bij kinderen is het helemaal een zeldzaamheid.
U vertelt dat uw zoon beweeglijk en onstuimig is, en dat zijn stemmingen sterk kunnen wisselen. Ook is hij 's nachts nog niet altijd zindelijk. Hij lijkt me een drukke jongen die nogal temperamentvol is.
Eigenlijk lijken de stemmen van de mannetjes die hij hoort wel een soort echo van zijn eigen gedrag. Misschien is het in zijn hoofd vaak druk en vol.
Uw zoon beschrijft het zelf heel mooi: een stad met krioelende mensen, die ondanks dat er geen verkeer is, wel veel praten. Soms helpen de stemmen hem ook nog, door antwoorden te geven op vragen die er in de klas gesteld worden. Uw zoon lijkt er in alle drukte dus ook steun van te krijgen.
Als uw zoon geen last heeft van de stemmen, en verder goed functioneert (vraag dat op school anders eens na), hoeft u er niets aan te doen.
Alleen als u merkt dat Pieter het zelf wel eng of storend vindt, kunt u er wat aandacht geven. Ik zie dan drie mogelijkheden:
Succes ermee!
