5 december 2003 door Sanderijn van der Doef
Wat moeten wij doen? Onze dochter van 17 heeft een verkeerde vriend die liegt en bedriegt en haar mooie verhalen vertelt en zielig doet. Ze gaat steeds terug naar hem en nu blijkt dat ze ook nog zwanger is en daar reageert hij ook al zo raar op. Hij wil het niet aan zijn ouders vertellen. Hij is moslim en hij dreigt met zelfdoding als zij niet terugkomt. Kortom, te veel om op te noemen.
Wat kunnen we nu nog doen, ondanks dat wij al 9 maanden bezig zijn met hen te praten? We hebben ook al andere instanties ingeschakeld. Het gaat het ene oor in en het andere weer uit. Hij heeft zo'n invloed op haar dat ze weer naar hen is vertrokken. Kunt u ons nog advies geven hoe wij dit nog kunnen aanpakken?
Een dochter van 17 voelt zich al zeer zelfstandig en volwassen, terwijl ze in sommige opzichten nog een kind kan zijn. Natuurlijk is het begrijpelijk dat u als ouder zich grote zorgen maakt over uw kind en de invloed van haar vriend. Zeker nu blijkt dat ze zwanger is. Toch is het enige wat u kunt doen: praten, praten, praten.
Probeer in uw gesprek ruzies te vermijden. Spreek haar aan alsof ze een volwassen vrouw is. Jongeren van deze leeftijd willen namelijk graag serieus genomen worden en als u haar nog behandelt en benadert als een kind, zal ze snel afhaken.
Zij moet het gevoel hebben dat ze op u kan steunen, dat u achter haar staat en dat ze bij u terecht kan op een moment dat zij dat wil. Voor de rest vindt ze waarschijnlijk dat ze haar eigen boontjes kan doppen.
Probeer haar dus duidelijk te maken dat u haar wil helpen. Bijvoorbeeld nu ze zwanger is. Wil ze het kind houden of niet? Ze zal dat zelf moeten beslissen maar u kunt haar wel helpen met het nemen van zo'n beslissing door alle voors en tegens samen met haar op een rijtje te zetten.
Wat wil ze met haar vriend? Ook dat is haar keuze. Als u laat merken dat u hem maar niks vindt, zal ze ook afhaken. Praat daarom liever met haar over haar vriend in termen van besluiten nemen. "Wil je dat hij bij je blijft?" "Wil je dat hij voor je kind zorgt?" "Als er iets is waarmee ik je kan helpen, laat het me dan weten", etc.
Er is maar één manier om te voorkomen dat uw kind nog verder van u afdrijft dan nu al het geval is. Namelijk: door haar op een volwassen manier te benaderen, zonder haar steeds verwijten te maken over alles wat ze in uw ogen fout doet. (Ook al is het fout wat ze doet, dan nog zal ze daar zelf achter moeten komen.)
En tenslotte: laat haar merken dat wát ze zelf ook kiest, u haar altijd zal blijven steunen. Ik wens u daarbij heel veel sterkte.
