25 februari 2004 door Lissy de Ridder
Mijn 13-jarige zoon is nog steeds niet zindelijk voor wat betreft zijn ontlasting. Hij heeft al jaren last van obstipatie. Sinds zijn 5e loop ik alle medici af (variërend van ziekenhuisopname tot 4 jaar behandeling bij een psychiater) maar ik word steeds naar huis gestuurd met de mededeling "we weten het niet".
Mijn zoon is verder een volkomen normale, leuke en gezonde jongen. Hij is sociaal, heeft vriendjes, doet aan sport, zit in 2e klas van het VWO, en alles gaat goed. Alleen kan hij niet op de WC poepen.
Hij is constant geobstipeerd; na al die jaren is er misschien zelfs wel de nodige inwendige schade. Hij wil geen onderzoeken of behandeling meer. Ook wil hij er niet meer over praten.
Dit kan zo niet langer; ik ben ten einde raad.
U beschrijft een zeer lastig probleem dat helaas vaker voorkomt. Ondanks uitgebreide behandeling door dokters en psychiaters is uw zoon nog steeds geobstipeerd (verstopt) en is er sprake van "encopresis" (hij poept niet op de WC).
Er zijn twee soorten patiënten met encopresis. De eerste groep heeft encopresis zónder obstipatie en de andere groep heeft encopresis mét obstipatie. Uw zoon behoort dus tot de tweede groep.
Het onderscheid tussen die twee groepen is belangrijk, omdat het gevolgen heeft voor de behandeling. Iemand mét obstipatie moet goed gelaxeerd worden maar een patiënt zonder obstipatie moet juist niet gelaxeerd worden omdat de problemen dan alleen maar zullen toenemen. In uw geval zou er dus wel gelaxeerd moeten worden.
In het AMC is een speciale poeppoli (zie www.poeppoli.nl) voor kinderen met encopresis en/of hardnekkige obstipatie. U vertelt echter dat uw zoon geen onderzoek of behandeling meer wil. Dat is een probleem.
Als uw zoon echt alle behandeling spuugzat is, heeft behandeling in de poeppoli geen zin en is het beter om af te wachten. Hij moet namelijk wel gemotiveerd zijn om dit ingewikkelde probleem aan te pakken.
