1 januari 2000 door Joanna Sandberg
Wij zijn een zogenaamd samengesteld gezin: ikzelf, mijn drie kinderen van 15, 12 en 9, mijn vriend en onze baby van inmiddels 6 maanden. Mijn vraag gaat over het volgende.
Is het wenselijk dat mijn vriend zich bemoeit met de opvoeding van 'mijn' drie kinderen? Op het 'huishoudelijke vlak' (ruim je bord op, als je afwast maak dan ook het fornuis schoon etc.) is het niet te vermijden. Maar verder? Enige inmenging van mijn vriend vind ik prima, sommige dingen (over huiswerk maken, uitgaan bijvoorbeeld) ga ik vervelend vinden omdat ik daar nu eenmaal andere ideeën over heb...
Nu, na 2 jaar samenwonen, krijgen we daar af en toe conflicten over. Wat wij ons afvragen is wat 'goed' is en wat 'fout'. Wat is het beste voor de kinderen? Zij zien hun eigen vader om de week een weekend. De opvoeding laat hij eigenlijk geheel aan mij over...
De problemen die u beschrijft is problematiek die veel voorkomt in samengestelde gezinnen. Namelijk in hoeverre mag de stiefouder de kinderen die niet van hem of haar zijn mee opvoeden? Kan de biologische ouder het wel verdragen wanneer zijn nieuwe partner de kinderen mee wil opvoeden, en kunnen de kinderen het hebben? Wat voor invloed heeft de loyaliteit van de kinderen aan hun biologische ouder, die ergens anders woont, op het samengestelde gezin?
U maakt duidelijk onderscheid tussen ‘uw' drie kinderen, en de gezamenlijke baby ten aanzien van de opvoedingsbemoeienis van uw huidige partner. Het onderscheid is reëel; uw drie kinderen hebben een andere vader dan uw baby. De vader van uw drie kinderen speelt op de achtergrond een rol, maar heeft invloed op uw samengestelde gezin.
Uw kinderen hebben een regelmatig contact met hem, ook al laat hij de opvoeding aan u over. Aan de ene kant is dat misschien lastig omdat u dan alleen de verantwoordelijkheid over uw kinderen draagt. Maar aan de andere kant bent u het misschien ook al gewend in uw vorige huwelijk en is het soms ook makkelijk om alleen de beslissingen te nemen.
U schrijft dat u twee jaar samenwoont met uw huidige partner. Het is niet duidelijk hoe lang u gescheiden bent en hoe lang u en uw huidige partner elkaar kennen, en dus hoe lang uw eigen kinderen uw nieuwe partner kennen. Want voor elk samengesteld gezin geldt dat het tijd kost om te ontwikkelen.
Relaties opbouwen kost gewoon tijd. Bijna alle kinderen hebben tijd nodig om de nieuwe partner van hun ouder te accepteren. Maar dit accepteren hangt ook af van de impliciete toestemming die hun echte ouder geeft aan de nieuwe partner om mee te mogen opvoeden, en dus eigen relaties te mogen aangaan met de kinderen.
Uit uw vraag blijkt met name dat u het moeilijk vindt dat uw man zich met meer dingen 'bemoeit' dan alleen huishoudelijke zaken met betrekking tot uw eigen kinderen. U lijkt het als inmenging te ervaren, en blijkbaar niet als gezamenlijke verantwoordelijkheid voor de opvoeding van deze drie kinderen.
Een duidelijk probleem lijkt mij dat u en uw partner verschillend denken over de opvoeding van uw drie kinderen. Het beste voor de kinderen is als u en uw huidige partner op een en dezelfde (opvoedkundige) lijn komen. Maar dat is alleen mogelijk wanneer u het belangrijk vindt dat uw kinderen niet alleen naar u luisteren, maar ook naar uw partner.
Ik raad u aan om bij u zelf na te gaan of u de opvoeding met uw partner wel wilt delen. Het zou kunnen dat u het nog te vroeg vindt, of dat u het misschien helemaal niet wilt.
